ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

ผู้เขียน หัวข้อ: วิถึธรรมพระโสดาบัน ในพระไตรปิฏก ชวนกันเป็นพระโสดาบันกันก่อน ครับ  (อ่าน 2186 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

เฉินหลง

  • ศิษย์ตรง
  • กำลังแหวกกระแส
  • *****
  • ผลบุญ: +3/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • เพศ: ชาย
  • กระทู้: 153
  • Respect: 0
    • ดูรายละเอียด
0
โสดาบัน ๓ ระดับ
๑. เอกพีชี  เกิดอริยชาติอีกเพียงส่วนเดียว แล้วจักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ (พระบาลีไม่มีคำว่าชาติ หรือเป็นการเกิดแบบเป็นตัวๆ เลย)
๒. โกลังโกละ (เกิดในสุคติภพอีก ๒-๖ส่วน ก็จักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้)
๓. สัตตักขัตตุปรมะ (เวียนเกิดในสุคติภพหรืออริยชาติอีกเพียง ๗ ส่วน  ก็จักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้
 (พตปฎ. เล่ม ๒๐  ข้อ ๕๒๘)

 ญาณ ๗ ของ.พระโสดาบัน
๑. รู้จักปริยุฏฐานกิเลส (ได้แก่ นิวรณ์๕ , การทะเลาะวิวาทกันด้วย หอกคือปาก ฯลฯ)  แม้ละยังไม่ได้ก็รู้   ไม่มีที่จะไม่รู้
๒. อาเสวนา (เสพคุ้นไม่หนีโจทย์แต่ทบทวนเผชิญโจทย์)   ภาวนา(ทำให้มีผลเจริญ)    พหุลีกัมมัง (ทำให้มาก)
๓. เชื่อมั่นในธรรมวินัยนี้ ไม่ดาษดื่นทั่วไปกับสาธารณะปุถุชน
๔. มีธรรมดาของผู้สำนึกรีบออกจากอาบัติ เปรียบเหมือนกุมารอ่อนนอนหงาย  ที่ถูกถ่านไฟด้วยมือ  หรือด้วยเท้าเข้าแล้ว    ก็ชักหนีเร็วโดยฉับพลัน
๕. อาริยสาวกถึงความขวนขวายในกิจใหญ่น้อยที่ควรทำอย่างไร  ของเพื่อนสพรหมจารีโดยแท้  ถึงอย่างนั้นความเพ่งเล็งกล้าในอธิศีลสิกขา  อธิจิตสิกขา  และอธิปัญญา-สิกขา ของอาริยสาวกนั้นก็มีอยู่ 
เปรียบเหมือนแม่โคลูกอ่อนย่อมเล็มหญ้ากินด้วย  ชำเลืองดูลูกด้วย ฉันนั้น
๖. มีพลังทำประโยชน์  ทำไว้ในใจ  กำหนดด้วยจิตทั้งปวง   เงี่ยโสตฟังธรรมวินัยของตถาคต  อันบัณฑิตแสดงอยู่
๗. ได้ความรู้อัตถะ-รู้ธรรม  ปราโมทย์  รู้จริงครบถ้วนธรรม 
(โกสัมพีสูตร  พตปฎ. เล่ม ๑๒   ข้อ ๕๔๓ - ๕๕๐)

องค์คุณ ๘ ส่วน ของพระโสดาบัน
ส่วนที่ดับไปจากจิต
๑. ขีณนิรยะ (สิ้นจากนรก, ปิดนรก ดับความเร่าร้อนได้) 
๒. ขีณปิตติวิสยะ (สิ้นจากวิสัยความอยากอย่างเปรต) 
๓. ขีณติรัจฉานโยนิ (สิ้นจากความโง่ ที่ขวางเจริญ)
๔. ขีณาปายทุคติวินิปาตะ (สิ้นจากอบาย ทุคติ วินิบาต)

ส่วนที่เกิดทางจิต (โอปปาติกโยนิ)
๕. โสตาปันนะ (เข้าสู่กระแสโลกใหม่คือโลกุตระ)
๖. อวินิปาตธัมโม (ไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา)
๗. นิยตะ (เที่ยงแท้แน่นอนสู่มรรคผลที่สูงขึ้น)
๘. สัมโพธิปรายนะ (มุ่งตรัสรู้ในภายหน้า)
(พตปฎ. เล่ม ๑๙  ข้อ ๑๔๗๕)

โสดาบันติดแป้น
วัฏฏภิรตโสดาบัน ผู้ยังติดแป้นในฐานแห่งสุขอยู่  โดยไม่ยอมเลื่อนฐานให้เกิด “อภิชาตจิต” 
จน มี วุฒฑิภาวะ ที่สูงขึ้น จึงจัดอยู่ใน ฐีติบุคคล  ที่แม้จะรู้ทางไปสู่ที่สูง  ก็ไม่ยอมลำบากที่จะละทิ้ง วัฏฏะอันน่าภิรมย์นี้ (ภิรตา)
พระพุทธเจ้าไม่สรรเสริญความหยุดอยู่  แต่สรรเสริญผู้ที่ ตั้งตนอยู่บนความลำบาก  กุศลธรรมจึงจะเจริญยิ่ง

โสดาบันผู้ไม่ย้อนกลับ
อนิ วัตตโสดาบัน คือ  ผู้ที่ไม่มีวันเวียนกลับไปสู่ที่ต่ำใดๆ อีกอย่างเด็ดขาด แม้เพียงชาติเดียว  โดยจิตจะไม่เกิดการยึดภพ ยึดชาติ อีกเลยแม้แต่ดวงจิตเดียว


จากคุณ    : toi (castertoi)


บันทึกการเข้า