เล่มที่ ๒๔ ชื่ออังคุตตรนิกาย (เป็นสุตตันตปิฎก เล่ม ๑๖ ) หน้า ๒
ทสกนิบาต ชุมนุมธรรมะที่มี ๑๐ ข้อ ทุติยปัณณาสก์ หมวด ๕๐ ที่ ๒
๓. ตรัสสอนให้สมบูรณ์ด้วยศีล สมบูรณ์ด้วยปาฏิโมกข์
ถ้าเธอหวังดังต่อไปนี้ ก็พึงทำให้บริบูรณ์ในศีล.
ประกอบเนืองๆ ซึ่งความสงบแห่งจิต(เจโตสมถะ)ในภายใน ไม่ว่างเว้นจากฌาน
ประกอบด้วยวิปัสสนา เจริญการอยู่เรือนว่าง คือ
๑. หวังให้เป็นที่รักที่พอใจของเพื่อนพรหมจารี
๒. หวังได้ปัจจัย ๔
๓. หวังให้มีผลมาก มีอานิสงส์มากแก่ผู้ถวายปัจจัย ๔
๔.หวังให้มีผลมาก มีอานิสงส์มากแก่ญาติสายโลหิตผู้ล่วงลับไปแล้ว มีจิตเลื่อมใสระลึกถึง
๕. หวังสันโดษ ด้วยปัจจัย ๔ ตามมีตามได้
๖. หวังอดทนต่อเย็น ร้อน หิว ระหาย สัมผัสเหลือบ ยุง ลม แดด สัตว์เสือกคลาน ถ้อยคำที่ไม่เป็นที่พอใจและ ทุกขเวทนากล้า
๗. หวังอดทนต่อความไม่ยินดีและความยินดีมิให้มาครอบงำได้
๘. หวังอดทนต่อความหวาดกลัว
๙. หวังได้ฌาน ๔ โดย ไม่ยาก
๑๐. หวังทำให้แจ้งเจโตวิมุติ ปัญญาวิมุติ อันไม่มีอาสวะอยู่ในปัจจุบัน.
หมายเหตุ : ถอดความว่า ถ้าหวังอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือทั้งหมด ๑๐ ข้อนี้
ก็พึงทำให้บริบูรณ์ในศีล เจริญสมาธิ บำเพ็ญวิปัสสนา คือ ทำปัญญาให้เกิด . ที่มา
http://www.larnbuddhism.com/tripitaka/prasuttanta/16.2.htmlเนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๔ บรรทัดที่ ๓๑๑๗ - ๓๑๖๕. หน้าที่ ๑๓๕ - ๑๓๗.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=24&A=3117&Z=3165&pagebreak=0ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :-
http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=24&i=71ขอบคุณภาพจาก
http://www.dhammathai.org/
ผู้เขียน
หัวข้อ: ไม่เหินห่างจากฌาน ประกอบวิปัสสนา อยู่เรือนว่าง ได้อานิสงส์ ๑๐ ประการ.? (อ่าน 2128 ครั้ง)