สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

เท่าที่พอจะเข้าใจ คือผู้ภาวนาในพระพุทธศาสนา ปรารถนา สูงสุดคือ นิพพาน

ผมเลยอยากรู้ว่า เรื่องของแดนนิพพาน เป็นอย่างไร มีบรรยายลักษณะที่ตั้ง เหมือนทวีป หรือป่าวครับ

ผมดูในหนัง เรื่อง ไซอิ๋ว เห็นแบ่งแดนของพระอมิตาพุทธ ไว้อีกที


ในพระสูตร หรือ พระไตรปิฏก มีการกล่าวถึงลักษณะ ที่ตั้ง ภูมิศาสตร์ ของ แดนนิพพาน หรือป่าวครับ

 :25: :17: :17:

นิพพาน ไม่ใช่แดน ครับ นิพพาน ไม่ใช่เมือง ครับ

ที่ผมศึกษา ในพระไตรปิฏก นั้นยังไม่พบพระพุทธดำรัส เรื่อง ภูมิศาสตร์เมืองนิพพาน เลยครับ


ใคร มีข้อมูล ช่วยสงเคราะห์ เำพิ่มด้วยนะครับ

 :25: :25:

(http://www.madchima.org/forum/index.php?action=dlattach;topic=772.0;attach=418;image)
     
      นิพพาน คือ สภาวะไร้ซึ่งสิ่งเสียดแทงใดใด หมายเอา ความดับสิ้นแห่งการปรุงแต่ง

พิจารณาตามลำดับเหตุอันเนื่องด้วยธรรม (อิทัปปัจจยตา)...ดังนี้

อวิชชา-สังขาร-วิญญาณ-นามรูป-สฬายตนะ-ผัสสะ-เวทนา-ตัณหา-อุปาทาน-ภพ-ชาติ-ชรามรณะ

       •   เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย สังขารจึงมี

       •   เพราะสังขารเป็นปัจจัย วิญญาณจึงมี

       •   เพราะวิญญาณเป็นปัจจัย นามรูปจึงมี

       •   เพราะนามรูปเป็นปัจจัย สฬายตนะจึงมี

       •   เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย ผัสสะจึงมี

       •   เพราะผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาจึงมี

       •   เพราะเวทนาเป็นปัจจัย ตัณหาจึงมี

       •   เพราะตัณหาเป็นปัจจัย อุปาทานจึงมี

       •   เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย ภพจึงมี

       •   เพราะภพเป็นปัจจัย ชาติจึงมี

       •   เพราะชาติเป็นปัจจัย ชรามรณะจึงมี

       •   ความโศก ความคร่ำครวญ ทุกข์ โทมนัส และความคับแค้นใจ ก็มีตามมา


ทุกข์เกิดขึ้นเพราะอาศัยปัจจัยเนื่องกันมา...อย่างนี้

ลำดับ แห่งปฏิจสมุปบาทฝ่ายดับทุกข์

       ความทุกข์ จะดับไปได้เพราะดับ ชาติ (การเกิดอัตตา"ตัวตน"คิดว่าตนเป็นอะไรอยู่)

       ชาติ จะดับไปได้เพราะดับ ภพ (การมีภาระหน้าที่และภาวะทางใจ)

       ภพ จะดับไปได้เพราะดับ อุปาทาน (ความยึดติดในสิ่งทั้งปวง)

       อุปาทาน จะดับไปได้เพราะดับ ตัณหา (ความอยาก)

       ตัณหา จะดับไปได้เพราะดับ เวทนา (ความรู้สึกในทุกข์หรือสุขหรือความรู้สึกเฉยๆไม่สุขไม่ทุกข์)

       เวทนา จะดับไปได้เพราะดับ ผัสสะ (การสัมผัสด้วยประสาทต่าง ๆ)

       ผัสสะ จะดับไปได้เพราะดับ อายตนะ (ตา/รูป, หู/เสียง, จมูก/กลิ่น, ลิ้น/รส, กาย/สัมผัส, ใจ/รับรู้ธัมมารมณ์)

       อายตนะ จะดับไปได้เพราะดับ นามรูป (รูป/ร่างกาย และ เวทนา,สัญญา,สังขาร,วิญญาณ/จิต)

       นามรูป จะดับไปได้เพราะดับ วิญญาณ (การรับรู้อารมณ์ด้วยตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ)

       วิญญาณ จะดับไปได้เพราะดับ สังขาร (การนึกคิดหรือการปรุงแต่งของใจ)

       สังขาร จะดับไปได้เพราะดับ อวิชชา (ความโง่เขลาหรือความไม่รู้:ไม่รู้ทุกข์อย่างแจ่มแจ้ง)

       นิพพาน จึงหมายถึงการดับสิ้นกองกิเลส และกองทุกข์ทั้งมวล มิต้องกล่าวถึงแดนแห่งนิพพาน และ

นิพพาน มิได้หมายถึงสูญ กล่าวคือ นิพพานมีอยู่ หากแต่กองกิเลสดับ ทุกข์ดับ มิต้องเวียนวนตายเกิดในวัฏฏะ

จิตสิ้นการปรุงแต่งเกิดก่อชาติภพหาไม่แล้ว เสวยอารมณ์แห่งนิพพาน คือ เป็นบรมสุข สรุปได้อย่างนี้ว่า จิต เป็น

ตัวหลุดพ้น เสวยสุขเป็นนิพพาน อันเป็นสภาวะแห่งนามธรรม ดังนั้น พระพุทธองค์ไม่ทรงตรัสนิพพานว่าเป็น

แดน

       พระอริยะเจ้าทั้งหลาย อันหมายถึง พระอรหันตขีณาสวะ หรือ พระอรหันตขีณาสพ เป็นผู้หลุดพ้นแล้ว หาก

แต่ยังดำรงธาตุขันธ์อยู่จิตเสวยบรมสุขเป็น สอุปาทิเสสนิพพานธาตุ เมื่อธาตุขันธ์แตกดับแล้วจิตเสวยบรมสุขเป็น

อนุปาทิเสสนิพพานธาตุ...นี่ก็เพียงอรรถาธิบายพอแก่ความสิ้นสงสัยเท่านี้ครับ...สวัสดี

สาธุ