พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

การวางจิตเป็นกลาง เป็น วิธีรับมือกับ ชีวิตที่ดี ที่สุด เพราะ ถ้าจิตโสมนัส ( ยินดี พอใจ )มากไปก็ทำให้ลำบาก ถ้าจิต โทมนัส ( ยินร้าย ไม่พอใจ ) มากไปก็ลำบากเช่นกัน การดำรงชีวิตให้ไม่ลำบากนั้น ก็ต้องทำจิตให้เป็นกลาง คือ อุเบกขา ( วางเฉยต่อความพอใจ และความไม่พอใจ ) เสียบ้าง
วิธีที่ดีที่สุด ก็คือ การตามดูลมหายใจเข้า ดูลมหายใจออก เรียนรู้ กำหนดรู้ ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก บ่อย ๆ จิตก็มีจะดำรงอยู่ในความสงบมากขึ้นไปเรื่อย เมื่อจิตดำรงในความสงบมากขึ้น จิตก็มีความหวังในการถึง นิพพาน( สุขที่ไม่เปลี่ยนแปลงแล้วต่อไป)
ขอให้ท่านทั้งหลาย จงพยายามฝึกจิตให้เป็นกลาง กำหนดดูลมหายใจ ดูลมหายใจออกให้มากขึ้น เพราะลมหายใจ ลมหายใจออก เป็นอุปกรณ์ ที่ใกล้ชีวิตท่านมากที่สุด
พระพุทธเจ้า ก็เรียนรู้ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก จนกระทั่งรู้แจ้งตรัสรู ดำรงอยู่ และดับขันธ์ปรินิพพาน ด้วยการใช้ ลมหายใจ ด้วยการใช้ ลมหายใจออก นั่นเอง
ขอดวงตาเห็นธรรม จงมีแก่ท่าน
ขอความสำเร็จในธรรม จงมีแก่ท่าน
ขอความสวัสดี จงมีแก่ท่าน
เจริญพร