พิมพ์

[GodSider]

ได้ยินหลายคน อยากพ้นจากวัฏฏะสงสาร แล้ว วัฏฏะสงสารนี้น่ากลัวอย่างไรครับ

คือยังไม่ค่อยจะเข้าใจ เลยครับว่า วัฏฏะส่งสาร นี้ไม่ดีอย่างไร ทำไมถึงต้องออกจาก วัฏฏะสงสาร นี้กันครับ

จึงขอเชิญทุกท่าน มาช่วยกันชี้ความน่ากลัว ของวัฏฏะสงสาร นี้กันด้วยครับ

 

[raponsan]

 สังสารวัฏ ภพที่เวียนเกิดเวียนตาย, การเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในโลก;
       สังสารวัฏฏ์ หรือ สงสารวัฏ ก็เขียน


วัฏฏะ การวนเวียน, การเวียนเกิดเวียนตาย, การเวียนว่ายตายเกิด,
       ความเวียนเกิด หรือวนเวียน ด้วยอำนาจกิเลสกรรม และวิบาก
       เช่น กิเลสเกิดขึ้นแล้วให้ทำกรรม เมื่อทำกรรมแล้วย่อมได้รับผลของกรรม เมื่อได้รับผลของกรรมแล้ว กิเลสก็เกิดอีกแล้วทำกรรม แล้วเสวยผลกรรม หมุนเวียนต่อไป;
       ดู ไตรวัฏฏ์


 วิวัฏฏ์, วิวัฏฏะ ปราศจากวัฏฏะ, ภาวะพ้นวัฏฏะ ได้แก่ นิพพาน


ไตรวัฏฏ์ วัฏฏะ ๓, วงวน ๓ หรือวงจร ๓ ส่วนของปฏิจจสมุปบาท หมุนเวียนสืบทอดต่อๆ กันไป ทำให้มีการเวียนว่ายตายเกิด หรือวงจรแห่งทุกข์ ได้แก่ กิเลส กรรม และวิบาก

       (เรียกเต็มว่า
           ๑. กิเลสวัฏ ประกอบด้วย อวิชชา ตัณหา อุปาทาน
           ๒. กรรมวัฏ ประกอบด้วย สังขาร ภพ
           ๓. วิปากวัฏ ประกอบด้วย วิญญาณ นามรูป สฬายตนะ ผัสสะ เวทนา ชาติ ชรามรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส)

       คือ กิเลสเป็นเหตุให้ทำกรรม เมื่อทำกรรมก็ได้รับวิบากคือผลของกรรมนั้น อันเป็นปัจจัยให้เกิดกิเลสแล้วทำกรรมหมุนเวียนต่อไปอีก

       เช่น เกิดกิเลสอยากได้ของเขา จึงทำกรรมด้วยการไปลักของเขามา ประสบวิบากคือได้ของนั้นมาเสพเสวยเกิดสุขเวทนา ทำให้มีกิเลสเหิมใจอยากได้รุนแรงและมากยิ่งขึ้นจึงยิ่งทำกรรมมากขึ้น

       หรือในทางตรงข้ามถูกขัดขวาง ได้รับทุกขเวทนาเป็นวิบาก ทำให้เกิดกิเลส คือโทสะแค้นเคือง แล้วพยายามทำกรรมคือประทุษร้ายเขา เมื่อเป็นอยู่อย่างนี้ วงจรจะหมุนเวียนต่อไปไม่มีที่สิ้นสุด;
       ไตรวัฏ ก็เขียน


อ้างอิง พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)

ขอบคุณภาพจาก http://nkgen.com

     กล่าวกันว่า สิ่งที่น่ากลัวที่สุด คือ อวิชชา(ความไม่รู้จริง หลงเข้าใจผิด)
     การไม่รู้วงจรปฏิจจสมุปบาท ทำให้เราหลงเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในวงจรนี้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
     ดังพุทธพจน์ที่ว่า สังสารวัฏนี้ไม่เบื้องต้นเบื้องปลาย

     พระวิปัสสนาจารย์ท่านหนึ่งกล่าวว่า การจำอดีตไม่ได้ เป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด
     น่ากลัวอย่างไร หากเรามีทิพพจักขุญาณ มองเห็นอดีตของเราในชาติก่อนนี้
     เราจะเห็นความทุกข์ต่างๆที่เราเผชิญมา ยิ่งเห็นตัวเราอยู่ในนรกด้วยแล้ว
     ทำให้เราหวาดกลัว เบื่อหน่าย อยากจะข้ามสังสารวัฏนี้ให้ได้

     แต่เนื่องจากเราไม่มีตาทิพย์ มองเห็นอดีตไม่ได้(จำอดีตไม่ได้)
     ทำให้เราต้องต่อสู้กับทุกข์ต่างๆอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

     ความทุกข์ที่เราได้รับจากการเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในสังสารวัฏ เป็นภัย เป็นสิ่งที่น่ากลัว
     การที่จะพ้นจากวัฏฏะนี้ได้ มีทางเดียวก็คือ นิพพาน

     อย่างไรก็ตาม การที่จะเกิดความเบื่อหน่ายวัฏฏะนี้ได้ เราต้องได้วิปัสสนาญาณก่อน อย่างน้อยญาณที่ ๘
     คือ นิพพิทานุปัสสนาญาณ (ญาณอันคำนึงเห็นด้วยความหน่าย คือ เมื่อพิจารณาเห็นสังขารว่าเป็นโทษเช่นนั้นแล้ว ย่อมเกิดความหน่าย ไม่เพลิดเพลินติดใจ)
     

     
     ขอให้ทุกท่านได้ "นิพพิทานุปัสสนาญาณ" เราจะข้ามสังสารวัฏด้วยกัน....รึเปล่า?
     

[GodSider]

ถ้าอย่างนั้น วัฏฏะสงสาร มีภัยน่ากลัวอย่างนี้

  ทำไม ชาวพุทธเราส่วนใหญ่ จึงไม่กลัว หรือ อยากจะไปนิพพาน ครับ
  อย่างบ้านผม ก็นับถือ พุทธ ทั้งหมด เกือบ 60 ชีวิต ผมถามเรื่องการไปสู่นิพพาน กัน ไม่มีใครสนใจเลยครับ

ทุกคนจะพูด หรือ ให้คำพูดตัดบทว่า ให้มีความสุขไปวัน  ๆ จน ตายก็ พอแล้ว

 หรือนิพพาน ต้องมีการดำเนินจิต ต่างหากต่างแบบ กันไปเช่นไรครับ

 การปรารถนานิพพาน นั้น ..... เป็นเีพียงความคิดเริ่มต้น หรือว่า ต้องมีอะไรสนับสนุน ความคิดตรงนี้ อีกครับ

[raponsan]

ถ้าอย่างนั้น วัฏฏะสงสาร มีภัยน่ากลัวอย่างนี้

  ทำไม ชาวพุทธเราส่วนใหญ่ จึงไม่กลัว หรือ อยากจะไปนิพพาน ครับ
  อย่างบ้านผม ก็นับถือ พุทธ ทั้งหมด เกือบ 60 ชีวิต ผมถามเรื่องการไปสู่นิพพาน กัน ไม่มีใครสนใจเลยครับ

ทุกคนจะพูด หรือ ให้คำพูดตัดบทว่า ให้มีความสุขไปวัน  ๆ จน ตายก็ พอแล้ว

 หรือนิพพาน ต้องมีการดำเนินจิต ต่างหากต่างแบบ กันไปเช่นไรครับ

 การปรารถนานิพพาน นั้น ..... เป็นเีพียงความคิดเริ่มต้น หรือว่า ต้องมีอะไรสนับสนุน ความคิดตรงนี้ อีกครับ

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔ ชื่อมัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ เป็นสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๖

๗. คณกโมคคัลลานสูตร

สูตรว่าด้วยพราหมณ์ชื่อคณกโมคคัลลานะ

    ๑. พระผู้มีพระภาคประทับ ณ ปราสาทของนางวิสาขาในบุพพาราม ใกล้กรุงสาวัตถี ตรัสตอบเรื่องอนุปพพสิกขา ( ข้อศึกษาโดยลำดับ ) อนุปพพปฏิปทา ( ข้อปฏิบัติโดยลำดับ ) ในพระธรรมวินัยนี้ แก่คณกโมคคัลลานพราหมณ์ผู้ทูลถาม โดยชี้ไปที่：-

   ๑. การมีศีลสำรวมในปฏิโมกข์   ( ศีลที่เป็นประธาน )
   ๒. การสำรวมอินทรีย์ คือ   ตา  หู  จมูก  ลิ้น  กาย  ใจ
   ๓. ความเป็นผู้รู้ประมาณในอาหาร
   ๔. การประกอบความเพียรเป็นเครื่องตื่น ( ไม่เห็นแก่นอนมากนัก )
   ๕. การมีสติสัมปชัญญะ       
   ๖. การบำเพ็ญสมาธิชำระจิตจากนีวรณ์ ๕
   ๗. การสงบจากกาม   จากอกุศลธรรม   บำเพ็ญฌานที่ ๑   ถึงฌานที่ ๔

   ๒. พราหมณ์ถามว่า พระนิพพานมีอยู่ ทางไปสู่พระนิพพานมีอยู่ พระสมณโคดมผู้ทรงชักชวนให้ไปก็มีอยู่
เหตุไฉนบางคนที่ได้รับคำสั่งสอนแล้ว จึงได้บรรลุ บางคนจึงมิได้บรรลุ.

ตรัสตอบว่า เหมือนชี้ทางให้คนไปกรุงราชคฤห์ แต่ไปทางอื่นเสียก็ไปไม่ถึง ถ้าไปถูกทางตามที่ชี้ก็ถึงได้.
คณกโมคคัลลานพราหมณ์ กราบทูลสรรเสริญพระธรรมเทศนา แสดงตนเป็นอุบาสกถึงพระรัตนตรัยเป็นสรณะตลอดชีวิต.

อ้างอิง
พระไตรปิฎก ฉบับประชาชน (อ.สุชีพ ปุญญานุภาพ)
http://www.larnbuddhism.com/tripitaka/prasuttanta/6.html
ขอบคุณภาพจาก www.rmutphysics.com

ลิงค์แนะนำ
 นิพพานมีอยู่_ คนสอนก็มีอยู่_ ไฉนบางคนบรรลุ_ บางคนไม่บรรลุ
http://www.madchima.org/forum/index.php?topic=4658.msg17009#msg17009

     คติทางพุทธเชื่อว่า ในโลกนี้ไม่มีเรื่องบังเอิญ เหตุที่คนทั่วไปยังไม่สนใจเรื่องนิพพาน เป็นเพราะบุญที่สั่งสมมาในอดีตชาติไม่ได้สร้างมาเพื่อรู้นิพพาน หรืออาจสร้างมาเพื่อนิพพาน แต่ยังไม่เพียงพอ นั่นคือคำตอบที่คนไม่สนใจศาสนาหรือนิพพาน

    ทางไปสู่ินิพพานมีทางเดียวครับ ทางนั่นคือ มรรคมีองค์ ๘

หนทางยังมีอยู่ ผู้เดินทางยังไม่ขาดสาย ลงมือเสียแต่วันนี้

ก่อนที่กระแสลมแห่งกาลเวลา จะพัดพารอยพระบาทของท่านหายไป

เพราะถึงเวลานั้น พวกเราก็จะต้องระหกระเหินไร้ทิศทาง ไปอีกนานแสนนาน

         

[nopporn]

เราตอนนี้ ถือว่าโชคดี เกิดมาได้พบพระสัทธรรม ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
แต่ทำไมความพากเพียร ของเราที่พยายาม ทำเพื่อการทำสิ้นสุดแห่งกิเลส จึงยากเย็นแสนเข็ญหนอ

 

[raponsan]

http://www.youtube.com/watch?v=oNuIlE6llEQ