มีข้อแม้ว่า...ถ้าเราไม่ถอดรองเท้านั้นพระท่านต้องอยู่สูงกว่าเราเช่นบนฟุตบาด..หรือถ้าไม่ถอดในที่เสมอกันนั้นเราต้องไม่ยืนตีเสมอพระท่านเราต้องนั่งชันเข่าขึ้น(หาอะไรรองกันเปื่อนซักหน่อยก็OK).ตอบสั้นๆพอนะมันพิมพ์ไม่เก่งจริงๆแต่ก็อยากตอบให้..เจริญพร

เพือนคนนี้ยังขาดความรู้ที่สำคัญที่สุดของชีวิตมนุษย์...นั่นคือวิชาศีลธรรม..เจริญพร

อาตมาเป็นลูกศิษชั้นหางแถวตอบได้ทันทีเลยว่า...โกหกสิ้นดี!!
เรื่องทำนองนี้ก็มีออกจะเยอะไป..มันเป็นการแอบอ้างของพวกมิจฉาชีพเพื่อเอาบารมีขอครูบาอาจารย์หลอกลวงหากินกัน...ทำให้พวกศิษทั้งหลายหลงผิดไปเสียเงินเสียทองกันก็มาก(มีทั้งเคื่องรางของขลัง เหล็กไหลก็มีเยอะ)...อย่าได้สนใจเลย...คุณโยมต้องมั่นคงในพระธรรมคำสอน  ศรัทธาให้มาก  ปฏิบัติให้มากก็จะเห็นผลเอง...เจริญพร

เรื่องของพลังจิตนั้นเป็นแต่เพียงผลพลอยได้เท่านั้นเองของการฝึกปฏิบัติธรรมฝึกกรรมฐาน...ถ้าอยากได้มันก็ยิ่งจะไม่ได้ไม่ได้เพราะความอยากได้นั่นแหละคือตัวกิเลสตัณหา...การฝึกกรรมฐานเป็นการฝึกเพื่อละกิเลสต่างหากนะ..ขอเจริญพร

นั่นเป็นการฝึกสมาธิในการฟัง(นักดนตรีใช้กันเยอะมาก)....ก็ไม่ถือว่าผิด...แต่ก็ไม่บอกว่าถูกต้องนัก...เพราะต้องดูที่เนื้อหาของเพลงว่านำจิตเราไปทางไหน...ตรงนี้คงไม่ต้องตอบนะจ๊ะ  ด้วยความเป็นผู้มีปัญญาของคุณโยมคงจะมีคำตอบในใจแล้วละ เจริญพร เจริญสุข เจริญธรรม เจริญอาหาร เจริญอายุ..สาธุๆ อนุโมทามิ.

แค่นำพระเครื่องมาเข้าในพิธีแล้วอธิฐานร่วมจนจบพิธีก็เป็นอันว่า...ใช้ได้จ๊า

สาธุกัคุณโยมkomol ถ้าอยากรู้ต้องพิสูจน์...เจริญพร

ตอบคุณkomol ถ้าอยากทราบว่าเป็นกรรมอะไรนั้น อันนี้ต้องมาที่ ศูนย์กรรมฐาน และเข้ากรรมฐานไปดูกันนะ  ...ถึงจะได้คำตอบที่ไม่ผิดพลาด  ว่าเรานั้นทำกรรมอะไรไว้บ้างก็จะพอแก้ข้อสงสัยได้ หากไม่สะดวกตอนนี้ที่พอจะแนะนำได้ก็ต้องพยายามทำบุญให้มาก อธิฐานให้มาก แผ่อุทิศส่วนบุญกุศลจำเพาะเจาะจงให้แก่เจ้ากรรมนายเวรที่ทำให้เราป่วยอยู่.....อันนี้อาตมาเองก็ใช้เป็นประจำ...จะได้ผลมากน้อยแค่ไหนนั้นขึ้นอยู่กับแรงศรัทธาของผู้ปฏิบัติและวิบากกรรมนั้นหนักมากแค่ไหนถ้าวิบากกรรมไม่หนักมากนักก็จะทุเราและหายได้ทันทีแต่ถ้ากรรมหนักก็ต้องหาวิธีอื่นเพิ่มเช่น การให้ชีวิตเป็นทานปล่อยชีวิตสัตว์ที่จะถูกฆ่า หรือทำบุญกับพระสงฆ์อาพาธถวายยารักษาโรคแก่ท่านอย่างนี้เป็นต้นก็พอช่วยได้...ขอความเป้นผู้มีสุขภาพดีจงมีแก่โยมด้วยเถิด.....เจริญพร

สาธุๆ...อนุโมทามิ..กับคุณ vijitchai กับการตั้งใจทำความดี
ในการเริมต้นทำความดีนั้นย่อมต้องมีอุปสรรคบ้างเป็นธรรมดา....เสมือนการเดินทางอยู่ในป่าไปหาแหล่งน้ำปุถุชนทั่วไปย่อมคิดว่าถ้าอยากเจอน้ำต้องเดินทางไปในพื้นที่ต่ำ...นั่นก็ใช่อยู่แต่ว่าน้ำกว่าจะไหลลงไปสู่ทีต่ำได้นั้นย่อมผ่านอะไรต่อมิอะไรชะล้างสิ่งสกปรกต่างๆมากมายจนเป็นน้ำที่ไม่สะอาดเป็นพาหะนำโรคได้...แต่น้ำที่สะอาดบริสุทธินั้นต้องอยู่ที่แหล่งกำเนิดของของต้นลำธาร..ซึ่งไหลมาจากที่สูง....ดังนั้นเมื่อเราต้องการน้ำสะอาดบริสุทธิเราต้องเดินทวนกระแสน้ำขึ้นไป   เช่นเดียวกันเราต้องการเป็นคนดีหากเราอยู่ในหมู่กัลยาณมิตรที่ดีอันนันเราก็ตามเขาไปเราก็ได้ดีด้วย...หากแต่ว่าเรานั้นอยู่ในหมู่ของดีน้อยหน่อยเราก็ต้องยอมสวนกระแสบุคคลเหล่านั้นมันก็อาจถูกกระทบกระทั่งบ้างเป็นธรรมดา...ในช่วงที่ผลบุญแห่งความดียังไม่ให้ผลตัวเราเองนั้นต้องอดทดรับวิบากกรรมไปก่อนอย่าได้ท้อถอยน้อยใจ ว่าทำดีทำไมไม่เห็นจะได้ดี...เราต้องเชื่อมั่นและศรัทธาในพระธรรมคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ทรงตรัสว่า "ทำดีได้ดี  ทำชั่วได้ชั่ว"  ที่สำคัญควรรีบหากัลยาณมิตรในทางธรรมเพื่อปรึกษาจะดีมาก
และอาตมาภาพขอเป็นกำลังใจและเอาใจช่วยอย่างเต็มที่กับการทำความดี....ขอความสุขความเจริญจงมีแก่คุณโยม Vijitchai ด้วยเทอญ...เจริญพร

 

ตั้งใจมาช่วยกัน ทั้งแรงทั้งอุปกรณ์ นะครับ
ก็ขออนุูโมทนา กับการติดกระดาษแก้ว และตัดกระดาษมาติดกัน

   
เพิ่มสีสันด้วยกระดาษแก้ว ที่บรรจง ตัดเจาะเป็นลวดลายต่าง ๆ

 
   
เว็บมาสเตอร์ คุณทินกร และ คุณปุ้ม ก็ต้องปีนต้องติดด้วยนะ


   
ตอนติดกระดาษนี่ ถ้าใครไม่เคยติดจะไม่รู้หรอกว่า ต้องเตรียมแผนและต้องไว โดยเฉพาะพัดลม
เปิดไม่ได้นะจ๊ะ ถ้าวางแบบนี้ ปลิวหมด อาศัยว่าบนศาลาไม่ร้อนนะจ๊ะ


 
ในคืนแรก พระสงฆ์ของวัดแก่งขนุนก็ลงมาอนุโมทนาให้พร้อม นำโดย พระมหาภีรญาณ ปุณฺณฉนฺโท
เจ้าอาวาส และพระสงฆ์ในวัดทั้งหมด มาให้กำลังใจ นะจ๊ะ
 

เมื่อพระสงฆ์ลงมาให้กำลังใจ บรรดาอุบาสก อุบาสิกาก็ยินดี ทั้งทำทาน รักษาศีล และภาวนา
 


ตั้งใจกันมาก็ไกลบางท่านก็มาจาก กทม. อยุธยา สิงห์บุรี ลพบุรี ถึงบางท่านไม่นอนที่วัด ก็อยู่ภาวนา
สวดมนต์ด้วยความตั้งใจ ส่วนใหญ่จะกลับไปนอนบ้านเพราะรุ่นนี้รับอุบาสก อุบาสิกาที่อยู่ใกล้เป็นหลัก


จัดเตรียมไทยธรรม ถวายพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ จัดแล้วก็ถวายด้วยนะจ๊ะ
 
 

ไม่รู้จักกันมาก่อน แต่ขอก็ช่วยกันคนละไม้ คนละมือ นี่เป็นส่วนหน้า ส่วนด้านแม่ครัวก็อีกทีมอยู่
ด้านล่างถึงไม่มีภาพ คณะอื่นๆ ร่วมด้วยเพราะไม่ได้ตามไปถ่ายกันก็อนุโมทนากุศลกับทุกท่าน
 
 

สาธุ สาธุ สาธุ
 
 

เมื่อนึกถึง บุญกุศล นี้แล้วก็ขอให้ทุกท่าน จงน้อมสัมปยุตธรรม ลงด้วยนะจ๊ะ

ทุกสิ่งในโลกย่อมไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นแต่ความว่างเปล่า.
อย่ากังวลไปเลยคุณโยม ถ้าเงินนั้นมันเป็นของเรา ซักวันนึงมันก็กลับมาหาเราแต่ถ้าเราเคยทำกรรมไว้ในอดีดเคยเอาของเขามาก็ถือว่าเราขอชดใช้ในชาตี้ก็แล้วกันนะ เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร หากคุณโยมจ้องแต่จะทวงหนี้อาจจะต้องเสียเพื่อนเกื่อบจะซี้ไป เอาเถอะ..ถ้าเค้าไม่คืนจริงๆก็คิซะว่าเราได้ทำบุญใหญ่ โอ้โห! ชาติหน้ารวยแน่ๆไม่ต้องสงสัยแถมได้ทาสรับใช้อีกด้วย(คิดแล้วก็น่าอิจฉาอยู่นะ)อย่าไปยึดติดกับมันเลยเงินๆทองๆ ของนอกกายทั้งนั้นไม่ตายก็หาใหม่ได้ ขอเพียงคุณโยมมีความอดทน พากเพียร ศรัทธามั่นคงในบุญกุศล หมั่นทำบุญ ให้ทาน รักษาศีล อธิฐานภาวนาอยู่เสมอละก็ ไม่ช้าไม่นานบุญก็จะช่วยเองแหละชาตินี้แหละไม่ต้องรอชาติหน้า ไม่เชื่อคอยดูก็แล้วกันนะ  อาตมาเอาใจช่วยจ๊ะ..ขอความสุขความเจริญจงมีแก่คุณโยมด้วยเทอญ..เจริญพร 

คุณsamwham ถามว่ากรรมมอะไรที่ทำให้คนอายุสั้น?
ตอบว่า ผลกรรมสืมเนื่องมาจากการที่เป็นคนไม่รักษาศีลขอที่ ๑ ชอบฆ่าสัตว์ตัดชีวิตอยู่เสมอๆ ...อะๆ!! อย่าเพ่งแย้งว่าเพื่อนเค้าไม่เคยฆ่าสัตว์เลยออกจะเป็นคนใจบุญด้วย...เพราะเรื่องกรรมนี่ต้องมองกันถึงชาติก่อนๆโน้นด้วย  ตรงนี้มันก็ออกจะอธิบายยากซักกะหน่อย เพราะว่าเค้าอาจเคยเป็นคนที่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตมาแต่อดีตชาติแล้ว พอมาถึงชาตินี้ กรรมตามมาทันพอดีก็เลยต้องชดใช้กันไป เรื่องของกรรมมีเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมาก ถ้าจะอธิบายให้ชัดเลยคงไม่ไหว(พิมพ์ไม่เก่งนะ) ขอติดไว้ก่อน  แต่ก่อนอื่นให้คุณโยมเชื่อในคำสั่งสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทะเจ้าก่อนพระองค์ทรงตรัสสอนไว้ว่า "สัตว์โลกล้วนเป็นไปตามกรรม" วันหน้าได้รายละเอียดมาจะ ก๊อป มาให้ หรือคุณโยมเพื่อนสมาชิกท่านใดมีก็ช่วยโพสให้หน่อยละกันนะจ๊ะ  ขอความสุขความเจริญจงมีแก่คณโยมsanwhanด้วยเทอญ..เจริญพร

สาธุๆ ที่คิดถึงเว็บเรา ปัญหาของคุณโยมอ่านแล้ว  ก็สาธุ ที่คุณโยมได้ดวงตาเห็นธรรม "ที่ใดมีรัก ที่นั่นก็มีทุกข์" แต่เรื่องนี้ต้องคุยกันยาวม๊ากๆ ขอติดไว้ก่อนจ๊ะ  แต่อาตมานั้นมีคำถามสำหรับโยมก่อนว่า
๑.แท้จริงแล้วชีวิตนี้คุณโยมปรารถนาสิ่งใด (นิพพาน โพธิสัตว์ พรหม สวรรค์ หรือมนนุษย์)?
ขอความสุขความเจริญจงมีแด่โยมสิ้นกาลนาน...เทอญ...เจริญพร

คุณเป็นคนดีมีน้ำใจมาก..ขออนุโมทนาด้วย  ตอบว่า..บางครั้งหรื่อว่าทุกครั้งการที่มีคนมาระบายอารมณ์ให้เราฟังรู้ไว้เถอะว่าเขาต้องการแค่มีคนรับฟัง(ต้องการระบายอารมณ์เท่านั้น)เราก็ทำหน้าที่รับฟังเค้าแล้วก็เออออห่อหมกให้มากแค่นี้เค้าก็สบายใจมากแล้ว..หากเราคิดอะไรไม่ออกเพราะว่าจิตใจเราไม่ปกติ..ก็อย่าได้ไปแนะนำอะไรมากเลยใจที่ฟุ้งซ่าน  จะปิดกันปัญญาทีแท้จริงของเราไว้..และอาจเกิดความผิดพลาดหากเราแนะคนอื่นด้วยอารมณ์ที่ไม่ปกติ(อารมณ์ที่ไม่เป็นธรรม)  ดังนั้นแล้วเราควรทำแค่รับฟังเค้าตามคำแนะนำเบื่องต้นก็เป็นการดีที่สุดแล้วละจ๊ะคุณโยม.. ขอความเจริญในธรรมจงมีแก่โยมสิ้นกาลนานเทอญ..เจริญพร

ไม่ยากเลย..ก็ต้องทำดีต่อไปด้วยความจริงใจและมั่นคงศัทธาในความดีอย่าได้หวั่นไหวแม้ว่าจะมีอุปสรรคบ้าง  แต่นั่นก็เพียงเป็นการทดสอบความศรัทธาของเรานั้นเอง(เรียกว่ามารผจญนะ) ไม่นานเกินรอเขาก็จะมองเห็นความดีของเราเอง  พระพุทธองค์ตรัสว่า  "ทำดีย่อมได้ผลดี"  ขอความศรัทธาของโยมจงตั้งมั่นอย่าได้หวั่นไหว  ขอความเจริญในธรรมจงมีแก่โยมด้วยเถิด..เจริญพร

สาธุกับคุณ utapati ตอบได้ดีมาก  ขออนุโมทนาจ๊ะ.   สำหรับ "ออกบัวบานพรหมวิหาร" "เมตตาเจโตวิมุตติ"  "การแผ่เมตตา" แนะนำคุณ Kittisak ว่า อย่าได้รีบร้อนในการปฏิบัติเลยนะ ควรจะฝึกกรรมฐานในห้องแรกของการฝึกกรรมฐาน มัชฌิมาแบบลำดับ ก่อน จะเป็นการดีมาก จะได้บรรลุตามขั้นตอนของการปฏิบัติ เพราะหากเรารู้มากเกินไปความรู้ส่วนที่มากเกินไปนั้นของเราจะเป็นเครื่องขวางการปฏิบัติและการเข้าถึงธรรมของเราเอง....ให้เราเชื่อในอาจารย์ศรัทธาไห้มาก  ปฏิบัติให้มาก  ก็จะสิ้นสงสัยไปเอง ความลังเลสงสัยนั้นเป็นนิวรณ์ธรรม.เป็นครื่องขวางคุณธรรมด้วยอย่างหนึ่ง...ขอความเจริญในธรรมจงมีแก่คุณ Kittisak ด้วยเทอญ...เจริญพร

นักเรียนชั้น ม. รร.แก่งขนุนมาร่วมปฏิบัติธรรม

คุณโยมหวานมีจิตใจร่าเริง ป่วยน้อยลง นอนหลับง่าย ตื่นมาก็แจ่มใส ปลงได้เมื่อเสีย โกรธน้อย ใจน้อยก็น้อยลง  ตรงนี้นะเป็นผลจากการปฏิบัติธรรมถูกต้องแล้วละนะ อนุโมทนาสาธุด้วย. 
สาระของชีวิตแท้จริงคือการปฏิบัติธรรมเพื่อออกจากสังสารวัฏ    หากคุณโยมหวานเห็นชีวิตที่มีเป็นเรื่องไร้สาระ ก็ทำให้มันมีสาระซะอย่ามัวทำเรื่องไร้สาระ..ก็จะเดินได้ถูกทางไม่หลงทางในการปฏิบัติธรรม
การแต่งตัวของคุณโยมหวาน การใช้เครื่องประดับ การประทินผิว การตกแต่งแบบของคุณโยมหวานนะ  ก่อนอื่นต้องรู้ตัวเราเองให้ชัดแจ้งก่อนว่าก่อนว่า 
**เราแต่งตัวไปนั้นเพื่ออะไรกัน? 
**หรือเราแต่งตัวเพราะตามใจกิเลสหรือเปล่า? 
**หรือว่าเราแต่งตัวเพราะว่ามันเป็นหน้าที่การงานของเรา? 
**หรือว่าถ้าเราไม่แต่งตัวเลยหันมาแต่งตัวปอน ๆ จะเป็นการละเลยหน้าที่การงานหรือเปล่า?
ขอบอกว่า การปฏิบัติธรรมนั้นเป็นเรืองภายใน  ตราบใดที่เรายังต้องใช้ชีวิตอยู่ในโลกธรรมโลกแห่งสมมุติมายานี้  เรื่องภายนอก(หมายถึงการแต่งตัวให้ดูดีนะ)นั้นก็ต้องปฏิบัติตนปล่อยไปตามชาวโลกอย่างนั้นอยู่   อย่าได้สับสนเอามาปนกัน ภายนอกนั้นคนอื่นเขาต้องดูต้องเห็นเรา  แต่ภายในนั้นเขาไม่มารู้มาเห็นอะไรกับเราหรอกนะ.
คุนโยมหวานบอกว่าพอใจ มีความสุขในการทำงาน ถึงแม้ไม่รุ่งแบบเพื่อน แต่ก็พออยู่ได้.
ตรงนี้คุณโยมหวานต้องแยกให้ออกระหว่างคำว่า  ปล่อยวาง กับ ปล่อยทิ้ง สองอย่างนี้ต่างกันมาก
การปล่อยวางนั้น คือการที่เราได้พยายามทำให้ดีที่สุดแล้ว  แต่ผลอาจไม่เป็นที่พอใจ ใช่เรารับมันได้.
การปล่อยทิ้งนั้น คือการไม่กระตือรือร้น ไม่พยายาม ไม่ทำเต็มความสามารถ ทำพอขอไปที  นี่ใช้ไม่ได้.
ถึงตรงนี้แล้วคุณโยมหวานคงพอจะมองเห็นตัวเอง  และตอบคำถามให้ตัวเองได้บ้าง.  ขอความเจริญแบบสุดๆในหน้าที่การงานจงมีแก่คุณโยมหวาน สิ้นกาลนานเทอญ...เจริญพร

ฟังทางนี้จะบอกให้   ต้องสร้างศรัทธาใหม่ให้มั่นคงก่อนนะท่าน...โดยกลับไปที่จุดเริ่มต้น  เจริญพุทธานุสสติกรรมฐาน ระลึกถึงคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆม๊าก!ที่สุด..ม๊ากสุด!.ม๊าก!ซ๊ะจนน้ำตาแห่งความปีติล้นไหลออกมาทางตา...ก็ชื่อว่าได้ธรรมปีติขั้นต้น ขั้นเริ่มแรกก่อนเข้ากรรมฐานมัชฌิมา แบบลำดับแล้วละน๊ะ.  ขอให้สำเร็จดังใจปารถนาเด้อญาติโยมเอ้ย... เจริญพร.

ดูก่อน...น้องหญิง
ก่อนจะไปง้อ...อย่างแรกต้องสำรวจตัวเองให้รู้ก่อนว่าเราทำผิดอะไร..หาสาเหตุให้ได้ซ๊ะก่อน...แล้วค่อยไปขอโทษด้วยด้วยความสุภาพอ่อนหวานและจริงใจสุดๆ บวกกับความน่ารักของผู้หญิงเข้าไปด้วย..เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว(ความแข็งกระด้างของบุรุษย่อมพ้ายแพ้ต่อความน่ารักและอ่อนหวานของสตรีเพศเสมอ..) จำไว้ให้ดีสำคัญๆ..ขอย้ำ.
ทำอย่างนี้แล้วหากแฟนน้องหญิงยังไม่ดีขึ้น..และไม่ยอมบอกเหตุผลด้วย...ก็ให้เวลาเค้าสักหน่อยนะ..เขาอาจจะยังสับสนคิดไม่ตกอะไรบางอย่างอยู่นะ...เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เองแหละ.....แต่ถ้านานๆไปแล้วก็ยังไม่ยอมดีด้วยละก็??? น้องหญิงก็อย่าได้เสียเวลา กับคนไร้เหตุผลเล้ย...เราทำดีที่สุดแล้วก็ยังมองไม่เห็นความดีไม่เห็นคุณค่าของเรา(ถือว่าโง่!สิ้นดี!)...ก็สรุปได้เลยทันทีโดยไม่ต้องลังเลว่าเขาไร้วาสนาต่อเรา คนดีๆอยู่ตรงเขาหน้าแท้ๆยังตาต่ำมองไม่เห็น..น้องหญิงก็ช่วยเขาไม่ได้แล้วนะเพราะไม่ได้สร้างบุญร่วมกันมาแต่ก่อน...ก็ทำได้แค่สวดมนต์ ภาวนา ทำบุญกรวดน้ำให้เขาไป รักษาศีล(วัดแถวบ้านก็ได้นะ แก่งขนุนมันก็ไกลอยู่นะ?) อธิฐานให้มากก็จะได้เจอเนื่อคู่แท้ๆของน้องหญิงเองแหละ...อย่าไปคิดมากเลยนะ.....จบแล้ว

โพสต์กันให้ดูเล่น ๆ หลวงปู่แผ้วจนฺทาโภ สุดยอดเกจิดังวัดแก่งขนุน ที่ชาวชุมชนวัดแก่งเคารพและศรัทธากันอย่างเป็นอย่างมาก