พิมพ์

[raponsan]

เรื่องกบฟังธรรมของพระพุทธเจ้าได้เป็นเทพบุตร

อรรถกถา มหาวิภังค์ ปฐมภาค เวรัญชกัณฑ์

ได้ยินว่า เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงธรรมแก่ชนชาวนครจำปา อยู่ที่ริมฝั่งสระโบกขรณี ชื่อคัคครา ยังมีกบตัวหนึ่งได้ถือเอานิมิตในพระสุรเสียงของพระผู้มีพระภาคเจ้า (ซึ่งกำลังทรงแสดงธรรมอยู่).
     (ขณะนั้น) มีคนเลี้ยงโคคนหนึ่ง เมื่อจะยืนยันไม้เท้าได้ (ยืน) กดลงที่ศีรษะกบนั้น.
     กบตัวนั้นก็ตายในทันใดนั้นนั่นเอง แล้วเกิดในวิมานทองประมาณ ๑๒ โยชน์ ในภพดาวดึงส์ เหมือนนอนหลับแล้วตื่นขึ้นฉะนั้น.

    ในภพดาวดึงห์นั้น มัณฑูกเทพบุตรเห็นตนเองอันหมู่นางฟ้าแวดล้อมแล้ว
    ใคร่ครวญอยู่ว่า เว้ย ชื่อแม้เรามาเกิดในที่นี้ ได้กระทำกรรมอะไรหนอแล?
    ก็มิได้เห็นกรรมอะไรๆ อย่างอื่น นอกจากการถือเอานิมิตในพระสุรเสียงของพระผู้มีพระภาคเจ้า (เท่านั้น).

    มัณฑูกเทวบุตรจึงมาพร้อมทั้งวิมานในทันใดนั้นนั่นเอง แล้วถวายบังคมพระบาทยุคลของพระผู้มีพระภาคเจ้า ด้วยเศียรเกล้า.
    พระผู้มีพระภาคเจ้า ทั้งที่ทรงทราบอยู่แล (แต่) ตรัสถามว่า
    "ใครช่างรุ่งเรืองด้วยฤทธิ์ (และ) ยศมีพรรณงดงามยิ่งนัก ยังทิศทั้งปวงให้สว่างอยู่ กำลังไหว้เท้าของเรา.?"
    มัณฑูกเทวบุตร กราบทูลว่า
    ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ! ในชาติปางก่อน ข้าพระองค์ได้เป็นกบอยู่ในน้ำ มีน้ำเป็นที่เที่ยวไป เมื่อข้าพระองค์กำลังฟังธรรมของพระองค์อยู่ คนเลี้ยงโคได้ฆ่าข้าพระองค์แล้ว.(๑-)

    พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงธรรมแก่มัณฑูกเทวบุตรนั้นแล้ว.
    สัตว์จำนวนแปดหมื่นสี่พันได้บรรลุธรรม.
    ฝ่ายเทพบุตรก็ดำรงอยู่ในพระโสดาปัตติผล ได้ทำการแย้มแล้วก็หลีกไปแล.
____________________________
๑- ขุ. วิมาน. เล่ม ๒๖/ข้อ ๕๑
www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=1&i=1&p=8#เรื่องกบฟังธรรมของพระพุทธเจ้าได้เป็นเทพบุตร

มัณฑุกเทวปุตตวิมาน
ว่าด้วยบุญกรรมของมัณฑุกเทพบุตร

    พระผู้มีพระภาคตรัสถามมัณฑุกเทพบุตรว่า
    [๕๑] ใครมีวรรณะงามยิ่งนัก รุ่งเรืองด้วยฤทธิ์และยศ ยังทิศทั้งปวงให้สว่างไสว ไหว้เท้าทั้งสองของเราอยู่?

    มัณฑุกเทพบุตรกราบทูลว่า
    เมื่อชาติก่อน ข้าพระองค์เป็นกบเที่ยวหาอาหารอยู่ในน้ำ เมื่อข้าพระองค์กำลังฟังธรรมของพระองค์อยู่ คนเลี้ยงโคได้ฆ่าข้าพระองค์ ขอพระองค์ทรงดูฤทธิ์ ยศ อานุภาพ ผิวพรรณและความรุ่งเรืองของข้าพระองค์ผู้มีจิตเลื่อมใสครู่หนึ่งเท่านั้น
    ข้าแต่พระโคดม ก็ผู้ใดได้ฟังธรรมของพระองค์สิ้นกาลนาน ผู้นั้นพึงได้บรรลุนิพพานอันเป็นฐานะไม่หวั่นไหว เป็นสถานที่ที่ไปแล้วไม่เศร้าโศกเป็นแน่.

    จบมัณฑุกเทวปุตตวิมานที่ ๑.

พระไตรปิฏก เล่มที่ ๒๖ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๘ ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา มหารถวรรคที่ ๕
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖  บรรทัดที่ ๑๘๐๓ - ๑๘๑๖.  หน้าที่  ๗๔.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=26&A=1803&Z=1816&pagebreak=0
ขอบคุณภาพจาก
http://topicstock.pantip.com/
http://www.oknation.net/

[kobyamkala]

 

[whanjai]