ตามที่พระคุณเจ้าสอบถาม มาทางเมล นะครับ เกี่ยวกับเรื่อง ธุดงค์
===================================================
ในศิษย์ กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ หากเป็นพระภิกษุ จะให้เดินธุดงค์ ได้ก็ต้องฝึกจิต
ได้อุปจาระฌาน หรือ ปฐมฌาน ไปแล้ว จึงควรแก่การธุดงค์ จาริก เพราะไม่ทำให้ฟุ้งซ่าน
เมื่อจะออกจาริก ธุดงค์ ก็ พึงระลึกคุณธรรม 4 ประการ
1. อาตาปี ความเพียรเผากิเลสอย่างยิ่ง
2. ปหิตโต มีตนส่งไปแล้ว
3. อารัทธวิริโย มีความเพียรปรารภแล้ว
4. อุรัง ทัตตะวา พุทธะสาสะเน มอบชีวิตเพื่อพระพุทธศาสนา
อันนี้เป็นส่วนคุณธรรม ทีต้องตั้งไว้
============================================
ส่วนพระวินัย นั้นต้องปฏิบัติตามด้วย
การบอกกล่าวลา
พรรษา ที่พ้นวิสัยปกครอง คือ 5 พรรษาขึ้นไป
เรียนกรรมฐาน ฝึกจิต ได้ผลเบื้องต้นแล้ว
===============================================
หากไม่ได้คุณสมบัติ ตามนี้ จากที่ผมเคยเดินจาก สงขลา กับ มาสระบุรี นั้น เหนื่อยฟรีครับ
ที่สำคัญ ฟุ้งซ่านด้วย เืพื่อนผม ลาสิกขาหายจากไปทัง 3 รูป เดินมาด้วยกัน 3 รูป และ เพิ่ม อีก 4
===========================================================
แต่ได้นิสัย ติดมาอย่าง ครับ คือเวลาไปปฏิบัติธรรมที่ไหน ๆ ผมขนอุปกรณ์ไปน้อยมาก อยู่ง่าย จัดที่ง่าย
ถ้าผ่านการเดินทางสายใต้ ฝนจะตกบ่อยมาก อากาศชื้น ต้องเตรียมยาติดตัวไปบ้าง ที่สำคัญถ้าเวลาป่วยแล้ว
อย่าฝืนจะเป็นหนัก ให้เข้าวัดในวัดที่ใกล้เคียงก่อน
============================================================
เดินภาคเหนือ อากาศเย็น และ หนาว เครื่องนุ่งห่ม มีความสำคัญมาก ๆ
============================================================
เิดินภาคอิสาณ อากาศเย็น และ หนาว น้ำมีความสำคัญมาก เพราะหาน้ำดื่มยากมาก แห้งแล้ง
============================================================
เดินภาคกลาง ภาคตะวันออก อากาศดี ร้อน ที่สำคัญ ระวังรถด้วย รถเยอะ ขับรถกันเร็วจริง ๆ
============================================================
เดินธุดงค์ อย่าพกปัจจัยมาก พกแค่ ร้อย สองร้อย ( เพื่อเปลี่ยนใจเดินทางกลับ ) หรือไม่พกเลย จะดีมาก
คำแนะนำให้เป็นส่วน รวม เลยนะครับ