อันที่จริงคนเขาอยากให้เราเป็นคนดี แต่ถ้าเด่นขึ้นทุกทีเขาก็หมั่นไส้
จงทำดีแต่อย่าเด่น จะเป็นภัย ไม่มีใคร อยากเห็นเราเด่นดีเกิน
อันนี้เป็นคติที่ผมได้รับจากเพื่อน ๆ จาก ลูกพี่ จากเจ้านาย
บางครั้งโลกนี้มันก็น่าเบื่อนะครับ
เพราะว่าดี แต่ละเรื่องนั้น เขามาขอให้ผมแก้ ผมทำให้
แต่พอผมแก้ได้ ทำเสร็จแล้ว ก็กลายเป็นคนเด่น
พอเป็นคนเด่น ก็มีคนหมั่นไส้
ที่จริงแล้วผมอยากใช้ ชีิวิตอย่างสงบ พออยู่ พอกิน พอได้ปฏิบัติภาวนา แต่ผมก็ยังต้องอยู่ในท่ามกลาง
ของคนเหล่านี้
วางเฉย ๆๆๆๆ :'(
ผมเชื่อว่าผู้ที่ออกมาทำงานให้พระพุทธศาสนา ตอนนี้ต้องประสพปัญหาเช่นนี้แน่นอน จากประสพการณ์ผมบอกเพราะผมลองอ่านและไปที่ ศูนย์กรรมฐานมาบ้างแล้วครับแต่ไม่พบอาจารย์สนธยา พบแต่เจ้าอาวาสสนทนากับท่านแล้ว ผมจึงพอจะทราบภาวะเหมือนกัน และแม้แต่พระสงฆ์ที่อยู่ในวัด ที่ผมได้เดินสนทนาด้วยยิ่งทำให้ผมทราบดีขึ้น
กระทู้นี้ ต้องการเป็นกำลังใจครับ อย่าหยุด อย่านิ่ง เมื่อถึงคราวที่ต้องทำ จงหยุด จงนิ่ง เมื่อคราวที่กิเลสของตนเล่นงาน
:'( :'( :'( :'(