พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

พระสุตตันตปิฎก  สังยุตตนิกาย  นิทานวรรค  [๙.  โอปัมมสังยุต]
 ๖.  ธนุคคหสูตร


“ภิกษุทั้งหลาย    เมตตาเจโตวิมุตติที่ภิกษุรูปใดรูปหนึ่งเจริญ    ทำให้มาก    ทำให้เป็นดุจยาน    ทำให้เป็นที่ตั้ง    ทำให้ตั้งมั่น    สั่งสม    ปรารภดี    ถ้าอมนุษย์จะพึงบันดาลจิตของภิกษุนั้นให้ฟุ้งซ่าน    อมนุษย์นั้นแหละพึงได้รับความเหน็ดเหนื่อย    ลำบาก    ฉันนั้น
            ภิกษุทั้งหลาย    เพราะเหตุนั้น    เธอทั้งหลายพึงศึกษาอย่างนี้ว่า    ‘เราทั้งหลายจักเจริญเมตตาเจโตวิมุตติ    จักทำให้มาก    ทำให้เป็นดุจยาน    ทำให้เป็นที่ตั้ง    ทำให้ตั้งมั่นสั่งสม    ปรารภดี’    เธอทั้งหลายพึงศึกษาอย่างนี้”



สำหรับ คำถาม ว่าทำอย่างไร จะป้องกันตนเองจากคุณไสย และ การรังควาญของอมนุษย์ได้นั้น ก็แนะนำการฝึกกรรมฐาน เพิ่มเติมคือการ เจริญพรหมวิหารสี่ ค่อย ๆ ฝึกคู่กันไปกับกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ ไปด้วยกัน
หมั่นฝึกภาวนา การแผ่เมตตา ไว้ทุกวัน อย่างน้อยก็วันละครั้ง ก็ยังดีสำหรับท่านที่ฝึก กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับพึงหมั่นเจริญ การสวดออกทิศ และ แผ่เมตตาสิบทิศกันไว้ประจำ เมื่อมีกำลังจิตเป็นอัปปนาจิตแล้ว ก็ฝึกออกทิศ ทั้ง 10 ก็จะป้องกันจาก อมนุษย์ ได้

[สมภพ]

น่าจะเป็น วิธี ที่ดีที่สุดแล้ว นะครับ เป็นพระดำรัสของพระพุทธเจ้าเองด้วย แต่ผมก็ยังหนักใจอยู่เหมือนกัน คือ การแผ่เมตตานั้น ไม่ใช่เรื่องที่ทำกันได้ง่าย ๆ ผู้ที่บำเพ็ญบารมีด้านเมตตาได้นั้น มิใช่บำเพ็ญกันมาเพียงชาติสองชาติ ที่น่านับถือ คือยุคนี้ มีหลวงปู่สุก ไก่เถื่อน รูปหนึ่งที่พระองค์ท่านได้ บำเพ็ย เมตตาบารมี จนเป็นที่กล่าวใน สมญานาม ของพระองค์ท่าน

   

[เสกสรรค์]

ถ้าจะสอบถามต่อว่า ถ้าปฏิบัิตเพียงห้องหนึ่ง อยู่นั้น ยังป้องกันได้หรือไม่ ครับ