โลก คือ ละคร
โลกนี้นี่ดูยิ่งดูยอกย้อน
เปรียบเหมือนละคร
ถึงบทเมื่อตอน เร้าใจ
บทบาทลีลาแตกต่างกันไป
ถึงสูงเพียงใด
ต่างจบลงไปเหมือนกัน
เกิดมาต้องตายร่างกายผุพัง
ผู้คนเขาชัง
คิดยิ่งระวัง ไหวหวั่น
ต่างเกิดกันมาร่วมโลกเดียวกัน
ถือผิวชังพรรณ
บ้างเยียดหยันกันเหลือเกิน
โลก นี้ คือละคร
บทบาทบางตอน
ชีวิตยอกย้อน ยับเยิน
ชีวิตบางคนรุ่งเรืองจำเริญ
แสนเพลิน
เหมือนเดินอยู่บนหนทางวิมาน
โลกนี้นี่ดูยิ่งดูเศร้าใจ
ชั่วชีวิตวัย
หมุนเปลี่ยนผันไปเหมือนม่าน
เปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ
ครั้นแล้วไม่นาน
ปิดม่านเป็นความเศร้าใจ
โลกนี้นี่ดูยิ่งดูเศร้าใจ
ชั่วชีวิตวัย
หมุนเปลี่ยนผันไปเหมือนม่าน
เปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ
ครั้นแล้วไม่นาน
ปิดม่านเป็นความเศร้าใจ
เพลงนี้เป็นเพลงโปรดฉัน ตั้งแต่ก่อนบวช หลังจากได้กลับมา เมื่อ พ.ศ. 2545 ทุกครั้งที่จิต มันเป็นห่วงนั่น ห่วงนี้ ตัดสินใจอะไรลำบาก ก็จะฟังเพลงนี้ซ้ำไปซ็ำมา หลาย ๆ หน จนจิตมันเห็นความเบา ที่ทำให้เด็ดเดี่ยว ดังนั้นฉันจึงเด็ดเดี่ยว เสมอ ๆ เมื่อตัดสินใจเดินไปอย่างมีตัวตน ก็ต้องไม่มองข้างหลัง แต่ต้องมองออกไปข้างหน้าเท่านั้น
เพราะถ้าเรามองออกไปข้างหลังเราจะเป็น 3 บ่วง ที่ดึงรั้งเราไว้ แต่ถ้ามองออกไปข้างหน้า ก็จะเห็นแสงสว่าง มันจะเริ่มต้นดุจแสงเท่าหิ่งห้อย เล็ก ๆ ดับ ๆ ติดๆ ไปก่อน เมื่อเดินไปข้างหน้าเรื่อย แสงนั้นก็จะใหญ่ ขึ้น สว่างขึ้น เมื่อความสว่างได้แล้ว เราก็จะมองเห็นตามความเป็นจริง ว่า
สิ่งใด สิ่งหนึ่ง มีความเกิดเป็นธรรมดา
สิ่งนั้น ล้วนมีความดับไปเป็นธรรมดา
ผู้เขียน
หัวข้อ: โลกนี้คือ ละคร (อ่าน 1166 ครั้ง)