พิมพ์

[raponsan]

เปลี่ยนขยะใจเป็นไม้ดอก : บาตรเดียวท่องโลก

โดยพระพิทยา ฐานิสสโร

สถานที่ท่องเที่ยวสำคัญๆ สถานที่พักผ่อนหย่อนใจ เริ่มต้นเช้าวันใหม่หลังวันหยุดสุดสัปดาห์หรือในวันหยุดพิเศษที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คนจากเมื่อวาน สิ่งหลงเหลือไม่ว่าเกือบทุกที่เป็นร่องรอยของเศษขยะที่เกลื่อนกลาดเป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะขวดบรรจุแอลกอฮอล์ ถุงบรรจุขนมขบเคี้ยว ซองบุหรี่ ฯลฯ ทั้งที่มีถังขยะอยู่หลายๆ ที่เจ้าหน้าที่ทำความสะอาดเร่งเก็บกวาดตั้งแต่เช้ามืดเพื่อให้เสร็จทันกำหนดเวลา

คนไทยจำนวนไม่น้อยที่มาอยู่ต่างประเทศ ประกอบอาชีพเป็นพนักงานทำความสะอาด เช้านี้เรานั่งมองคนเก็บขยะด้วยความสำนึกบุญคุณ เพราะไม่ว่าทุกพื้นที่ที่เราเดิน ในสถานที่ต่างๆ ดูสะอาดตา เป็นระเบียบเรียบร้อยส่วนใหญ่ก็มาจากพนักงานทำความสะอาดเหล่านี้ รวมถึงห้องน้ำสาธารณะที่เราใช้ปลดทุกข์

 

สิ่งที่แสดงความขอบคุณเล็กน้อยๆ ที่เราทุกคนสามารถทำได้ คือไม่ทำให้สกปรกไปกว่าเดิม นำเศษขยะไปใส่ในถังขยะที่มีการเตรียมไว้ให้ พยายามใช้วัสดุที่นำกลับมาใช้ได้ใหม่หรือจากธรรมชาติที่ง่ายต่อการย่อยสลาย ช่วยรักษาความสะอาดทุกครั้งหลังการใช้ โดยไม่ต้องกลัวว่าเขาจะไม่มีงานทำ เพราะปัจจุบันนี้ เราเพิ่มจำนวนขยะมากมายในเกือบทุกมุมโลก โดยเฉพาะประเทศที่สมมุติว่าเป็นมหาอำนาจทางเศรษฐกิจ ได้ยั่วยุ ส่งเสริมให้คนเสพจนติดไม่สามารถเห็นคุณค่าใช้ กิน ดื่ม อุปโภค บริโภคด้วยความฟุ่มเฟือย เพิ่มปริมาณขยะอย่างมากมายจนน่าเป็นห่วง

อาชีพทำความสะอาด เก็บขยะ เป็นอาชีพที่เสียสละและทำให้สังคมน่าอยู่ไม่น้อยกว่าอาชีพใดๆ เหมือนเป็นการปิดทองหลังพระก็ว่าได้ เพราะบางที่เขาต้องตื่นตีสี่ ตีห้าหรือก่อนหน้านั้น เพื่อให้เสร็จก่อนเวลาทำงานของคนปกติทั่วไป

 

พิจารณาอย่างลึกซึ้ง ทุกอาชีพที่สุจริต ล้วนแล้วแต่มีคุณค่า มีประโยชน์ต่อตนเองและสังคมทั้งสิ้น เพราะจะไม่ทำร้ายทำลายตนเองและผู้อื่น และทุกคนก็ได้รับโอกาสที่เท่าเทียม ถ้าสามารถยอมรับและเห็นคุณค่าในสิ่งที่กำลังทำและเป็นอยู่ โดยเฉพาะทำหน้าที่ด้วยความสงบสุขอย่างมีสติ คุณค่าแท้จึงปรากฏ ค่าตอบแทน ผลประโยชน์ทางวัตถุ ค่านิยมทางสังคมอาจไม่เท่าเทียมแล้วแต่การสมมุติ แต่ถ้าเราสามารถที่จะเป็นสุขและมีสติจดจ่อกับสิ่งที่ทำ กระทำด้วยความผ่อนคลาย เบิกบานอยู่กับสิ่งที่ทำ

แม้เราอาจทำงานในหน้าที่ ตำแหน่งที่ต่ำต้อยตามสังคมสมมุติ เราอาจได้รับประโยชน์มากกว่าบุคคลที่มีตำแหน่ง หน้าที่การงานสูงกว่า ได้รับเงินเดือนมากกว่าแต่ทำงานงานด้วยความเครียด กดดัน รีบเร่ง ไม่มีเวลาให้ตนเองและครอบครัว เพราะสิ่งที่ได้มาทั้งหมด ไม่ว่าเงิน ตำแหน่ง เกียรติ ชี่อเสียงที่สมมุติกันขึ้น อาจไม่มีความหมายเลยก็เป็นได้

 

การยอมรับและเห็นคุณค่าของตนเองในสิ่งที่กำลังปรากฏอยู่และกระทำหน้าที่ด้วยความสงบสุขอย่างมีสติ จึงเป็นสิ่งสำคัญกว่าสิ่งใดๆ ไม่ว่าเราจะอยู่ในหน้าที่ การงานใดๆ ก็ตาม ก็จะเป็นเหตุให้เราเห็นคุณค่า ขอบคุณบุคคล และสิ่งรอบข้างที่ช่วยเกื้อกูลให้เราดำรงอยู่ เพราะเราจะไม่หยิ่ง ทระนง อวดตน หลงตน ฯลฯ แต่เข้าใจแห่งเหตุและผล ที่ต่างกันของสรรพสิ่ง การทำหน้าที่เช่นนั้นจึงได้ชื่อว่าทำหน้าที่อย่างถูกต้อง ไม่ตกเป็นเหยื่อล่อแห่งสิ่งสมมติทั้งปวง

             สูง ต่ำ มีเกียรติ ไร้เกียรติ สกปรก สะอาด ล้วนมากจากจิตใจที่แบ่งแยก
             ทุกสรรพสิ่ง ล้วนเท่าเทียม แห่งการปรากฏ

ขอบคุณภาพข่าวจาก
http://www.komchadluek.net/detail/20150715/209771.html