พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

ประโยคกรรมฐาน วันนี้
" ถาม ทำไม เรื่องง่าย ๆ กลายเป็นเรื่อง ยาก ขึ้น
  ตอบ ที่มัน ยากขึ้น  ก็เพราะว่า เราสร้างเงื่อนไข ให้มันยากขึ้น ด้วยตัวเราเอง เงื่อนไข ที่ถูกกำหนด ก็คือ อันเดิม

   ถาม อะไรเป็นเงื่อนไข ?
   ตอบ กิเลส กรรม และ วิบาก เป็นเงื่อนไข
 
   ถาม  อะไรเป็นมูล ของเงื่อนไข
   ตอบ  โลภะ โทสะ และ โมหะ เป็นมูลของเงื่อนไข
 
   ถาม อะไร เป็นตัวปิดกั้น ไม่ให้เงื่อนไขคลาย
   ตอบ ความไม่ยินยอม พร้อมใจ ในการละออกจากเงื่อนไข นั่นแหละ เป็นตัวปิดกั้น เราเอง"
เจริญธรรม / เจริญพร

[ธัมมะวังโส]

 หลายคนส่งข้อความ มา หา บอกว่า ทำไม ข้อความ ธรรมดา จังไม่เห็นมีอไร ใหม่
 
    ก็ยอมรับว่า มันธรรมดา แต่ ไม่ธรรมดา นะ

  เนื่องด้วย กิเลส มันไม่ได้ พัฒนา ตัวมันให้ซับซ้อน เลย กี่ยุค ต่อ กี่ยุค มันก็เป็นอย่างนี้ เงื่อนไขของ วัฏจักร ก็ไม่ได้เปลี่ยนอะไ ก็ยังอิงกับ  โลกธรรม 8 เช่นเดิม

    แต่ทำไม ? เราถึงไม่ยอมออกจากสังสารวัฏ
    นั่นก็เพราะว่า เราไปสร้างเงื่อนไข ซ้อนเงื่อนไข แล้ว พยายามแก้ปม ที่มันไม่ใช่ปม

    ปมจริง มองเห็นได้ ด้วย ยถาภูตญาณ ภายใต้กฏของ ธรรม  คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
    ปมหลอก ไม่มีจริง แต่ สร้างภาพเสมือน เหมือนฉากที่หลอกไว้ แล้วหลายคน ก็พยายามแก้ ปมอันนั้น

       ปมหลอก คือ มายา  ( การล่อลวง )

       ความเกิด ความชรา ความเจ็บ ความตาย อันนี้เป็นปมจริง
       ความน่ารัก ความสวยหล่อ ความปราศจากโรค  ความที่ไม่เคยระลึกนึกถึงความตาย อันนี้เป็นปมหลอก

     คนเราพอเวลานั่งหน้ากระจก ไม่เคยมองเห็นว่า ความชรา บังเกิดขึ้นแล้วแก่เรา ๆ ที่ว่าสวย ไม่เที่ยง แต่ มายา มันก็บอกว่า ยังสวยอยู่นะ ยังหล่ออยู่นะ ถ้าสวยไม่พอ ถ้าหล่อไม่พอ ก็ไปซื้ออุปกรณ์ มาเสริม ให้มันหล่อ มันสวย   ทั้งหมดนี้เป็นตัวอย่าง ของคำว่า มายา ( การล่อลวง )

      มายา เกิดขึ้นได้ เพราะอาศัย ตัณหา ( ความอยาก )

     ดังนั้น ถึงข้อความจะธรรมดา แต่ ความเป็นจริง ต้องการแสดงให้เห็นว่า กิเลสไม่ได้พัฒนา ตัวมันเลย มีแต่ใจของเรา ที่ถูกพัฒนา ให้พอกพูดกิเลสไปเรื่อย ๆ จนกระทั่ง หลงทาง ไม่รู้ว่า อะไรคือปม


     พระพุทธเจ้า ตรัสรูู้ ก็เพราะพระองค์ รู้ว่า อะไรคือ ปม นั่นเอง ธรรมที่พระองค์ทรงประกาศเป็นทางการ ก็คือ อริยสัจจะ 4 ซึ่งหมายถึง ความจริง 4 ประการ ที่พระอริยะ ควรทราบ ควรแจ้ง ควรกระทำให้แจ้ง ควรรู้ 

     เจริญธรรม / เจริญพร

[นิรตา ป้อมนาวิน]

ลึกซึ่งกินใจจริงๆค่ะนึกถึงตอนตัวเองส่องกระจก มีแต่อยากสวยๆๆ จนลืมนึกไปว่าซักวันฉันต้องแก่ ทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาความสวยไว้ สุดท้ายมันก็ต้องแก่และไม่สวย อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
 

[PRAMOTE(aaaa)]

   ขออนุโมทนาสาธุ ครับ

[Roj khonkaen]

    

[บุญเอก]

 

[kobyamkala]