30ปี ยังไม่เห็นผล  แล้วผมแค่ 10 ปีเอง 

ภาวนาไปๆมาๆรู้สึกหูอื้อๆ และมีอาการตึงๆตรงกลางหัว ตอนนี้ก็ยังไม่หาย ยังเป็นอยู่เลย
แต่ตอนเวลาเราทานข้าว หรือทำอะไรที่มันเพลินๆ ไปในทางกิเลส มันจะหาย
 

อาการนี้คืออะไร บอกหน่อย

คือจิต ของผม ชอบลอยไปลอยมาครับ ไม่อยู่นิ่ง ภาวาได้ นิดหน่อยก็ลอย กว่าจะรู้ตัวก็ไปซะไกล สร้างคอนโด อะไรต่อมิอะไรเต็มไปหมดแล้วครับ
ส่วนจุดประสงค์ ก็ไม่มีอะไรครับ แค่ลองเปลี่ยนวิธีดู เพราะไปบวช หลวงพ่อให้ภาวนา และก็เรียนรู้ต่างๆจากตำรา
เลยลองมาพิจารณาตัวเองดูว่า 10 ปี ทำไมได้แค่นี้
ผมก็เลยมาฝึกกสินครับ
ส่วนที่เลือกแสงสว่างเพราะ มันจำง่ายเวลาหลับตาก็เห็นครับ
แต่ตอนนี้ผมมองกสินประมาณ 15 นาที และก็โน้มจิตมาที่จมูก และภาวนาโดยกำหมดลมหายใจเหมือนก่อน
ภาวนาไปๆมาๆรู้สึกหูอื้อๆ และมีอาการตึงๆตรงกลางหัว ตอนนี้ก็ยังไม่หาย ยังเป็นอยู่เลย
แต่ตอนเวลาเราทานข้าว หรือทำอะไรที่มันเพลินๆ ไปในทางกิเลส มันจะหาย
ผมเป็นอะไรครับ งง ตัวเอง

ยิ่งไขว่คว้า ยิ่งห่างไกล เซง

เราฝึกสมาธิมา 10 ปี กว่าๆล่ะฝึกตั้งแต่อายุ 16 ตอนนี้ 27 แล้ว รู้สึกไม่เกิดการพัฒนาเลย ยังมีนิวร อยู่ แต่บางครั้งนิวรไม่เกิด ก็ไม่ได้ไปไหน ยังอยู่ที่ขณิกสมาธิ เคยไปได้ไกลสุดแค่ เห้นนิมิตร เป็นผลึกแก้ว หมุนอยู่ตรงหน้า มีเสียงด้วย จนตกใจ หลุดออกจากสมาธิ จากนั้นทำอย่างไรก็ทำไม่ได้อีก ทำได้แค่ครั้งเดียว เลยหันมาฝึกสมถะกรรมฐาน ด้วยการมองกสิน
หลังจากอ่านตำราแล้ว ก็ลองปฏิบัติดู
เราเลือกกสินแสงสว่าง และจ้องดูแสงนั้น  ไม่นานประมาณ 3 นาที ก็เห็นเป้นมุก ประกายแสง สวยงามมาก และมันก็เลื่อนที่ไปมาด้วย  แต่ไม่รู้ว่าเราทำถูกหรือเปล่าว เพราะเราไม่ได้หลับตา เราลืมตาจ้องอยู่แบบนั้น พอหลับตา ภาพกสินก็หายไป เราเลยลืมตาจ้อง ประมาณ 15-20 นาที และเกิดความสงสัย เลยมาถามว่าเราทำถูกไหม ภาพที่เห็นคือ อุคนิมิต หรือการเมื่อยล้าของประสาทตา รบกวนผู้รู้ตอบด้วย
ส่วนท่านใดที่สำเร็จฌาณ 4 รบกวนช่วยถามพุทธบารมีด้วยว่า
เราฝึกถูกจริตไหม และพอจะมีทางสำเร็จไหม

อนุโมทนานะคับ