ดูอย่างไร ก็เหมือนคู่รัก ไม่เหมือนกับพระป่วย
ลักษณะการจับมือ ตะแคงตัวนั้นไม่ใช่ แบบการรักษาคนป่วยหนัก แบบหยาบดูเข้าใจง่าย แต่แบบที่เป็นข่าวส่วนตัวเข้าใจเรื่องพวกนี้อยู่ พยายามจะมองให้เป็นแบบหยาบ แต่พอพิศดู หลายรอบแล้ว สื่อไม่ออกให้เห็นเป็นแบบนั้น คือมองด้วยความรู้สึกว่า นี้ คือปางปฐมพยาบาล แต่ มองอย่างไรความรู้สึก จะบอกว่า ไม่ใช่ มองแล้วเป็นปางที่จงใจทำให้พระพุทธเจ้ามัวหมอง ปางเหมือนพระตุ๊ดเณรแต๋ว ที่เป็นข่าว มีความรู้สึกไปอย่างนั้นเลย
นี่เราเข้าใจเรืองปางนะ และ มีการศึกษาทางหลักธรรม มายังมองไม่รู้สึก นี่คือปางปฐมพยาบาล
คือ 1. ตำหนิเรื่องหน้าที่มองออกมาข้างนอก ไม่ใช่มองพระพุทธเจ้า มันหน้ายิ้มแบบ ยียวน มากกว่า
2. ลักษณะการจับมือนั้น นั้น เป็นเหมือน หญิงสาว ให้จับมากกว่า มันไม่รวมลงในท่าประคอง
3. ที่ขาดไปจริง ก็คือ พระอานนท์ น่าจะเป็นผู้ทำมากกว่า ตามคำสั่งของพระพุทธเจ้า ในความเห็นนะที่ควรจะทำคือ รูพระอานนท์ทำตามรับสั่ง
นั่งมองดูหลายรอบ อย่างเปิดใจ แต่อย่างไรรู้สึก ไม่เป็นไปตามนั้น เขาเรียกว่า ศิลปะถ่ายทอดอารมณ์ของช่างปั้น ทำแบบเพราะเหตุนี้แหละ ถ้าศิลปะไม่สื่อไปตามทางความหมาย ศิลปะนั้นชื่อว่า ห่วย
ส่วนตัว ชิ้นนี้ไม่ผ่าน ด้านความรู้สึก ที่ผ่านคือแบบหยาบ