« เมื่อ: มีนาคม 16, 2016, 08:15:50 am »
0
ศรัทธาของเราเป็นพืช
ศรัทธา ( ความเชื่อ )
พืช คือสิ่งที่จะปลูก เมื่อจะปลูก พืชอะไร ก็ย่อมได้พืชเช่นนั้น
ความเพียรของเราเป็นฝน
ความเพียร ที่ย่อหย่อน และไม่ตึงเกิน
ปัญญาของเราเป็นแอกและไถ
ความรอบรู้ในกสิกรรม ความรอบรู้ ในส่ิงที่กระทำ ไม่ใช่รู้ทุกอย่างในโลก แต่รอบรู้ในวิชากสิกรรมนั้น เนื่องด้วยฝนมีฤดูกาลไม่ได้ตกทุกวัน ปัญญาความรอบรู้ในการบริหารจัดการน้ำ ให้มีอยู่เพื่อรักษาพืชผลจึงต้องใช้ปัญญาในการนำน้ำเข้าสู่นา
หิริของเราเป็นงอนไถ
คันบังคับที่ต้องยึดไว้ให้มั่น คือความละอายใจ ๆ ก็จะสร้างความเกรงกลัวต่อบาป
ใจของเรา เป็นเชือก
ใจเป็นเครื่องกระตุ้นให้ เดินต่อ วัวควายถ้าไม่กระตุ้นกระตุกเตือนมันก็จะยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นดังนั้น ใจจึงต้องมีการกระตุ้นบ้าง
สติของเราเป็นผาลและปฏัก
แต่บางครั้งการกระตุ้น มันก็ไม่ไหว จึงต้องมีการใช้เครื่องไม้เครื่องมือ ทิ่มแทงไปบ้างเล็กน้อย
เราคุ้มครองกายคุ้มครองวาจา
ขณะที่ทำงานอยู่ ก็ไม่ควรพูดมาก ทำเรื่องอย่างอื่น ต้องคอยคุ้มครองกาย เพราะการเหยียบย่ำลงไปในน้ำในผืนนานั้น มีอันตรายทั้งเสี้ยนหนามและสัตว์มีพิษที่อยู่ในดิน
สำรวมในอาหารในท้อง
เมื่อการทำกสิกรรม มีอยู่การบริโภคอาหารในระหว่างกระทำกสิกรรม จึงไม่ควร ควรจะต้องหยุดพัก
ย่อมกระทำการถอนหญ้า คือ การกล่าวให้พลาดด้วยสัจจะ
เมื่อหยุดการไถนาว่างเว้น ก็ใช้เวลาที่ควรในการกำจัดวัชชพืช เพราะวัชชพืชไม่ต้องปลูกมันสามารถขึ้นได้เอง ดังนั้ันนาที่ไม่มีการดูแลย่อมถูกวัชชพืชแย่งความอุดมสมบูรณ์ พืชผลอาจจะไม่ได้ หรือได้ก็ไม่สมบูรณ์
ความสงบเสงี่ยมของเราเป็นเครื่องปลดเปลื้องกิเลส
ความสันโดษพอใจ ในสิ่งที่มีเป็นเหตุไม่ขยายการทำกสิกรรมมากไป เพราะรู้ความพอดี บางคนทำมากไปมีกำลังพอ ดูแลมากก็ทำไม่ไหว ดังนั้นการทำกสิกรรม แต่พอดีจึงเป็นการคลายความลำบากในการจัดการ
ความเพียรของเรานำธุระไปเพื่อธุระนำไปถึงแดนเกษมจากโยคะ
เมื่อผืนนาที่ไถแล้ว ได้ลงพืชสิ่งที่ต้องทำก็คือการหมั่นประกอบการดูแลพืชผลอย่างต่อเนื่องไม่วางธุระ
เมื่อชาวนาดูแลนา คือ พืชผลที่ลงแรงไว้อย่างนี้ ผลย่อมออกตามต้องการ
ไม่หวนกลับมาย่อมถึงสถานที่ๆ บุคคลไปแล้วไม่เศร้าโศก
ไม่เศร้าโศรก เพราะพืชผล ย่อมบริบูรณ์ ไม่ถึงภัยธรรมชาติ ย่อมไม่ทุกข์
การไถนานั้น เราไถแล้วอย่างนี้
การไถนา ของพระพุทธเจ้า ย่อมเป็นอย่างนี้ แม้พระอริยะสาวก็เป็นอย่างนี้
การไถนานั้น ย่อมมีผลเป็นอมตะ
การไถนา ของพระพุทธเจ้า และ พระอริยะสาวก ย่อมมีผลเป็นอมตะ ( นิพพาน )
บุคคลไถนานั่นแล้ว ย่อมพ้นจากทุกข์ทั้งปวง
บุคคลถ้าไถนาแบบนี้ ย่อมพ้นจากทุกข์ ทั้งปวง