พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖ มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์
๒. มหาสุญญตสูตร (๑๒๒)
[๓๕๑] พ. ดูกรอานนท์ สาวกไม่ควรจะติดตามศาสดาเพียงเพื่อฟังสุตตะ เคยยะ และไวยากรณ์เลย
นั่นเพราะเหตุไร เพราะธรรมทั้งหลายอันพวกเธอสดับแล้ว ทรงจำแล้ว คล่องปากแล้ว เพ่งตามด้วยใจแล้ว แทงตลอดดีแล้วด้วยความเห็น เป็นเวลานาน
ดูกรอานนท์ แต่สาวกควรจะใกล้ชิดติดตามศาสดาเพื่อฟังเรื่องราวเห็นปานฉะนี้ ซึ่งเป็นเรื่องขัดเกลากิเลสอย่างยิ่ง เป็นที่สบายแก่การพิจารณาทางใจ เป็นไปเพื่อความเบื่อหน่ายส่วนเดียว เพื่อความกำหนัด เพื่อดับกิเลส เพื่อสงบกิเลส เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน คือ
- เรื่องมักน้อย
- เรื่องยินดีของของตน
- เรื่องความสงัด
- เรื่องไม่คลุกคลี
- เรื่องปรารภความเพียร
- เรื่องศีล เรื่องสมาธิ
- เรื่องปัญญา
- เรื่องวิมุตติ
- เรื่องวิมุตติญาณทัสสนะ ฯ
ดูกรอานนท์ เมื่อเป็นเช่นนั้น จะมีอุปัททวะของอาจารย์ อุปัททวะของศิษย์ อุปัททวะของผู้ประพฤติพรหมจรรย์ ฯ______________________
อุปัทว-, อุปัทวะ [อุปัดทะวะ-, อุบปัดทะวะ-] ว. อุบาทว์, อัปรีย์, จัญไร, ไม่เป็นมงคล, นิยมใช้คู่กับคำ อันตราย เป็น อุปัทวันตราย. (ป. อุปทฺทว; ส. อุปทฺรว).
อ้างอิง
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔ บรรทัดที่ ๔๘๔๖ - ๕๐๘๙. หน้าที่ ๒๐๖ - ๒๑๕.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=14&A=4846&Z=5089&pagebreak=0 ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :-
http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=14&i=343ขอบคุณภาพจาก
http://www.dmc.tv/
คำพูดเป็นประโยชน์ ๑๐ เรื่อง
เรื่องที่ควรพูด ๑๐ ประการ อันเป็นไปเพื่อขูดเกลากิเลส คือ
๑. เรื่องปรารถนาน้อย
๒. เรื่องสันโดษ
๓. เรื่องความสงบสงัด
๔. เรื่องไม่คลุกคลี
๕. เรื่องมีความเพียร
๖. เรื่องศีล
๗. เรื่องสมาธิ
๘. เรื่องปัญญา
๙. เรื่องวิมุตติ
๑๐. เรื่องวิมุตติญาณทัสสนะที่มา
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?t=38621ขอบคุณภาพจาก
http://www.watbangklan.com/
ผู้เขียน
หัวข้อ: เรื่องที่ควรพูด ๑๐ ประการ อันเป็นไปเพื่อขัดเกลากิเลส (อ่าน 1933 ครั้ง)