ปัญหามีให้สู้ ไม่ใช่ให้ถอย !!!
" ก๊อกๆๆๆๆ "
เสียงเคาะประตูที่ดังผ่านแผ่นไม้มาพร้อมๆกับเสียง
ที่ดูเหมือนกับเป็นคำสั่งว่า " ตื่นนอนได้แล้ว
จะได้ช่วยกันทำงาน "
เด็กน้อยคนหนึ่งตื่นขึ้นมา ท่าทางงัวเงีย สลึมสลือ
มือจับผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียงมาพับและตอบรับเสียงปลุกนั้น
" อืม.....ตื่นแล้ว ได้ยินแล้ว "
" นี่วันหยุดนะเนี่ย " เด็กน้อยบ่นกับตัวเอง
" เดี๋ยวกินข้าวเสร็จไปถอนหญ้าที่ไร่นะ "
พ่อสั่งขณะที่ใช้ตะเกียบคีบเนื้อปลาให้ลูกชาย
เด็กน้อยพยักหน้าตอบและลงมือทานอาหารมื้อแรกของวัน
หลังจากทานอาหารเสร็จ
เด็กน้อยเดินไปหยิบหมวกและเสื้อแขนยาวมาสวมเพื่อกันแดด
แล้ววิ่งออกไปหน้าบ้าน กระโดดขึ้นซ้อนท้ายจักรยานโบราณ
สภาพเก่าโทรม บ่งบอกถึงอายุการใช้งาน
ซึ่งมีพ่อเป็นผู้ขี่
ในระหว่างทางเด็กน้อยคุยกับพ่อตลอด
เขาป้อนคำถามที่อยากรู้
ซึ่งบางครั้งดูเหมือนกับว่าผู้เป็นพ่อจะพยายามสอดแทรกให้แง่คิดตลอด
โดยที่เด็กน้อยไม่รู้เนื้อรู้ตัว
ไม่นานนักก็ถึงไร่ที่เขามีภาระกิจที่จะต้องทำ
" ถอนหญ้า "ภาระกิจที่ได้รับมอบหมาย
ซึ่งหญ้าเปรียบเสมือน " ศัตรูตัวฉกาจของชาวไร่ "
" เดี๋ยวเจ้าถอนแปลงนี้นะ "
พ่อสั่งพร้อมกับชี้นิวไปที่แปลงผัก
เด็กน้อยรับคำและลงมือถอนหญ้าออกจากแปลงผักทีละต้น
ทีละต้น
จนกระทั่งศัตรูตัวฉกาจของชาวไร่
หายไปจากแปลงผักจนหมดสิ้น
" ไปพักกินน้ำที่ใต้ต้นมะม่วงก่อน....ปะ "
เด็กน้อยรับคำพ่อแล้วเดินไปพัก
" กลับมาเร็วๆนะ ยังมีอีกแปลงหนึ่ง "
เสียงพ่อสั่งตามหลังเด็กน้อย
หลังจากได้พักกินน้ำ
พ่อได้ส่งจอบให้เด็กน้อยพร้อมกับพูดว่า
" เอ้า...เอาไปถากหญ้า "
เด็กน้อยรับจอบและตรงไปยังแปลงผักเพื่อทำภาระกิจต่อ
ดูเหมือนกับว่าเด็กน้อยจะพึงพอใจกับการใช้จอบถากหญ้ามากกว่าการใช้มือถอน
เหตุผลก็คือ
มันทำให้เขาสามารถทำงานได้รวดเร็ว
ซึ่งไม่นานนักเขาก็จัดการกับ
ศัตรูตัวฉกาจของชาวไร่อย่างราบคาบ
หลังจากที่ภาระกิจเสร็จสิ้นลง พ่อลูกก็พากันกลับบ้าน
ระหว่างทางเด็กน้อยถาม
" ทำไมไม่ให้ผมใช้จอบตั้งแต่แรกล่ะ
ทั้งๆที่ทำงานได้เร็วกว่า "
พ่อไม่ตอบ ได้แต่อมยิ้ม เก็บซ่อนคำตอบไว้เพียงผู้เดียว
ผ่านไป 1 สัปดาห์ พ่อได้พาเด็กน้อยกลับไปที่ไร่อีก
สิ่งที่เด็กน้อยเห็นก็คือ
** แปลงที่ใช้มือถอน
บัดนี้ไม่มีหญ้าให้เขาถอนเลยแม้แต่ต้นเดียว แต่...
** แปลงที่ใช้จอบถาก กลับมีต้นหญ้าปกคลุมเหมือนเดิม
" ทำไมมันเป็นอย่างนั้นล่ะ " เด็กน้อยถามด้วยความสงสัย
ทั้งๆที่เขาได้จัดการมันหมดไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
พ่อตอบ
" แปลงที่เจ้าใช้มือถอนน่ะ เจ้าได้ถอนมันถึงรากถึงโคน
ส่วนแปลงที่เจ้าใช้จอบถากน่ะ
เจ้าเพียงแต่ตัดเอาส่วนปลายของมันออกเท่านั้น
มันยังคงมีส่วนที่ฝังลึกอยู่ในดินอีก
มันก็เหมือนกับปัญหาต่างๆที่เราพบเจอนั่นแหละ
ถ้าเราแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ โดยปล่อยสาเหตุของปัญหาไว้
ไม่นานนักปัญหานั้นก็จะกลับมาสร้างความเดือดร้อนให้เจ้าอีก
แต่ถ้าเราแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ มันอาจจะยากสักนิด
แต่มันก็ทำให้ปัญหานั้นหมดไปได้ "
เด็กน้อยยิ้มรับด้วยความเข้าใจ
" จงหันหน้าสู้กับปัญหา.....อย่าท้อถอย "
ผู้เขียน
หัวข้อ: ปัญหามีให้สู้ ไม่ได้มีไว้ถอย (อ่าน 2448 ครั้ง)