.
อัตตโจทนกถา : ว่าด้วยการเตือนตนการเตือนตนในช่วงปีใหม่ ๒๕๕๙
๑. อ่านตนออก
๒. บอกตนได้
๓. ใช้ตนเป็น
๔. เห็นตนชัด
(๑) อ่านตนออก สิ่งที่เราจะทำในอนาคตมันตรงกับจุดแข็งจุดเด่นที่เรามีหรือไม่ หาจุดเด่นให้พบ ถ้าไม่มีต้องเสริมจุดด้อยให้เป็นจุดเด่น
(๒) บอกตนได้ คือ สอนตัวเอง บอกตน เตือนตน แก้ไขจุดอ่อนด้วยการพัฒนาตน ปีหน้าเขาจะรวมกันเป็นอาเซียน เราพูดภาษาอาเซียนไม่ได้ เราต้องทำธุรกิจกับเขาเราจะแก้จุดด้อยไปเรียนภาษาต่างประเทศ อย่างนี้เรียกว่า บอกตนได้
(๓) ใช้ตนเป็น หมายถึง ตัดสินใจทันเหตุการณ์ เมื่อถึงเวลาต้องทำ อย่ามาโอ้เอ้อืดอาด เวลาไม่คอยท่าใคร
"เวลาและวารีมิได้มีที่คอยใคร
เรือเมล์และรถไฟต้องไปตามเวลา
โอ้เอ้และอืดอาดมักจะพลาดปรารถนา
พลาดแล้วจะโศกาอนิจจาเราช้าเอง"
ตัดสินใจให้ทันท่วงทีเพราะโอกาสอาจหลุดลอยไป ดังพระบาลีว่า ขโณ โว มา อุปจฺจคา อย่าให้โอกาสหลุดมือไป
(๔) เห็นตนชัด เห็นความไม่เที่ยง เผื่อใจไว้สำหรับความผิดหวังในกรณีที่ไม่เป็นไปตามแผน เตรียมแผนสำรองไว้ด้วย ขอขอบคุณ :-
ที่มา : บันทึกจากเจ้าอาวาส , บท.วปย. ๐๒/๒๕๕๙ ,จากพระธรรมเทศนา ๖๑ กัณฑ์ เรื่องอัตตโจทนกถา ว่าด้วยการเตือนตน โดยพระพรหมบัณฑิต (ประยูร ธมฺมจิตฺโต ป.ธ.๙,Ph.D.) , แสดงในวันธรรมสวนะ ณ พระอุโบสถวัดประยุรวงศาวาสวรวิหาร , เมื่อวันที่ ๒๑ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๗
URL :
https://www.watprayoon.com/main.php?url=about1&code=content173&id=185 Photo :
https://www.pinterest.ca/pin/1105704146002851225/
ผู้เขียน
หัวข้อ: อัตตโจทนกถา : ว่าด้วยการเตือนตน (อ่าน 262 ครั้ง)