สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

เมื่อก่อน พอสนใจธรรมมะก็จะหาอ่านแต่หนังสือธรรมมะพออ่านมาก ๆ ทำไมรู้สึกแบบเครียด ๆ นะ พระสงฆ์ท่านหนึ่งบอกว่าถ้าจะเป็นนักปฏิบัติไม่ควรรู้เรื่องปริยัติมาก เมื่อปฏิบัติแล้วจะค่อย ๆ รู้เองพอปฏิบัติจริง ๆ ก็รู้ว่าพระสงฆ์ให้โอวาทถูกต้องคนอื่น ๆ มีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไรบ้าง ช่วยบอกเล่าเป็นวิทยาทานบ้างจะขอบคุณมาก

เมื่อก่อนไม่ศึกษา ก็นั่งกรรมฐาน ได้สบาย พออ่านธรรมะไปเรื่อย ๆ ยิ่งอ่านพวกโพสต์แบบหาเรื่องด้วย
รู้สึก ปวดหัว มึนตึบ ว่า นี่ อะไรกัน พวกธรรมะ บ้า ยิ่งกว่า พวกเล่นเกมส์อีกหรือครับ
 :41: :41: :41:

ถ้าจะเป็นนักปฏิบัติไม่ควรรู้เรื่องปริยัติมาก เมื่อปฏิบัติแล้วจะค่อย ๆ รู้เอง

การศึกษาธรรม คือ วิถีแห่งบัณฑิต แม้หลักธรรมจะเป็นเรื่องเข้าใจยาก แต่ใจคนเรานั้นยากที่จะเข้าใจมากกว่า

การศึกษาธรรม จึงเป็นวิถีแห่งผู้เข้าใจตน ตนนั้นอย่างไรก็เสมอผู้อื่นอย่างนั้น หากแม้เราเข้าใจเสียแล้วอย่างนี้

เมตตามีให้แก่กันนั้นไม่ยากเลย เพราะเราท่านทั้งหลายเสมอกันด้วยทุกข์ ทุกข์เป็นตัวตั้ง ใจเป็นตัวปรุง วางเสีย

ที่ใจ ปัญหาใดใดก็คลายได้ ใช้ชีวิตอย่างมีภูมิคุ้มกัน อย่างนี้จึงเรียกได้ว่าบัณฑิตชนครับ


(http://i33.photobucket.com/albums/d67/cute_line/star/s16.gif)


รั้งธรรม...หยั่งตน

     หลากชีพชนยากแท้      คำนึง
ตนหยั่งใจตนจึง                กล่าวได้
ธรรมควรค่ายากถึง          ครวญใคร่
มั่นใส่ชีพตนไว้               ที่ผู้บัณฑิต.

                                                ธรรมธวัช.!      
   

โคลงแต่งได้ดี ครับ

เพราะศึกษา แบบเอาตัวเราเข้า ไม่ได้ศึกษา แบบเอาตัวเราออก จึงเรียนธรรมะ เพียงเพื่อถก เืพื่อเถียงกัน

ผมไปวัดมี สุภาษิต ติดใต้ต้นไม้ว่า

   คนรู้ธรรมะชอบเอาชนะผู้อื่น คนมีธรรมะชอบชนะตนเอง