สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

จิตตสัมภูตชาดก ว่าด้วยผลของกรรม

ดูกรมหาบพิตร พระองค์ทรงเห็นผลแห่งสุจริตอย่างเดียว ส่วนอาตมภาพเห็นผลแห่งสุจริต และทุจริตที่สั่งสมไว้แล้ว เป็นวิบากใหญ่ จึงสำรวมตนเท่านั้น มิได้ปรารถนาบุตร ปศุสัตว์ หรือทรัพย์.

ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายในโลกนี้ มีกำหนดร้อยปีเป็นอย่างมาก ไม่ล่วงกำหนดนั้นไปได้เลย ย่อมจะเหือดแห้งไป เหมือนไม้อ้อที่ถูกตัดแล้ว มีแต่จะแห้งไปฉะนั้น.

      ในชีวิตอันจะต้องเหือดแห้งไปนั้น
         จะมัวเพลิดเพลินไปใย
         จะมัวเล่นคึกคะนองไปทำไม
         ความยินดีจะเป็นประโยชน์อะไร
         ประโยชน์อะไรด้วยการแสวงหาทรัพย์
         จะมีประโยชน์อะไรด้วยบุตร และภรรยาสำหรับอาตมา

ดูกรมหาบพิตร อาตมภาพเป็นผู้พ้นแล้วจากเครื่องผูก.
อาตมภาพรู้ชัดอย่างนี้ว่า มัจจุจะไม่รังควานเราเป็นอันไม่มี เมื่อบุคคลถูกมัจจุราชครอบงำแล้ว ความยินดีจะเป็นประโยชน์อะไร จะมีประโยชน์อะไรด้วยการแสวงหาทรัพย์ฯ


อ้างอิง :-
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๗  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๙  ขุททกนิกาย ชาดก ภาค ๑
http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=27&A=8065&Z=8155 (http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=27&A=8065&Z=8155)





มนุษย์โลกนี้มีกำหนด "สิบปีสิบหน"

ดูก่อนมหาราชเจ้า เพราะชีวิตของสัตว์ทั้งหลายในมนุษย์โลกนี้ มีกำหนดสิบปีสิบหน คือ ร้อยปีเท่านั้น ด้วยสามารถแห่งหมวดสิบเหล่านี้  คือ
               มันททสกะ สิบปีแห่งความเป็นเด็กอ่อน ๑
               ขิฑฑาทสกะ สิบปีแห่งการเล่นคึกคะนอง ๑
               วัณณทสกะ สิบปีแห่งความสวยงาม ๑
               พลทสกะ สิบปีแห่งความมีกำลังสมบูรณ์ ๑
               ปัญญาทสกะ สิบปีแห่งความมีปัญญารอบรู้ ๑
               หานิทสกะ สิบปีแห่งความเสื่อม ๑
               ปัพภารทสกะ สิบปีแห่งความมีกายเงื้อมไปข้างหน้า ๑
               วังกทสกะ สิบปีแห่งความมีกายคดโกง ๑
               โมมูหทสกะ สิบปีแห่งความหลงเลอะเลือน ๑
               สยนทสกะ สิบปีแห่งการนอนอยู่กับที่ ๑.
ชีวิตนี้ย่อมไม่ถึงขั้นลำดับทสกะเหล่านี้ครบทั้งหมด ตามที่กำหนดไว้.

  ans1 ans1 ans1 ans1

โดยที่แท้ยังไม่ทันถึงเขตที่กำหนดนั้นเลย ก็ซูบซีดเหี่ยวแห้งไปดังไม้อ้อที่ถูกตัดแล้วฉะนั้น  ถึงแม้สัตว์เหล่าใดมีอายุอยู่ได้ครบ ๑๐๐ ปีบริบูรณ์ รูปธรรมและอรูปธรรมของสัตว์แม้เหล่านั้น อันเป็นไปในมันททสกะถูกตัดแล้ว ย่อมผันแปรเหือดแห้งอันตรธานไป ในระยะมันททสกะนั่นเอง ดุจไม้อ้อที่เขาตัดแล้วตากไว้ที่แดดฉะนั้น. ที่จะล่วงเลยกำหนดนั้น จนถึงขั้นขิฑฑาทสกะหามิได้ วัณณทสกะ เป็นต้น อันเป็นไปแล้วในขิฑฑาทสกะ เป็นต้น ก็อย่างเดียวกัน.

       เมื่อชีวิตนั้นต้องซูบซีดเหี่ยวแห้งไปด้วยอาการอย่างนี้
               ความเพลิดเพลินยินดีเพราะอาศัยเบญจกามคุณ จะมีประโยชน์อะไร.?
               การเล่นคึกคะนองด้วยสามารถแห่งการเล่นทางกาย เป็นต้น จะมีประโยชน์อะไร .?
               ความยินดีด้วยสามารถแห่งความโสมนัสจะมีประโยชน์อะไร.?
               การแสวงหาธนสารสมบัติจะมีประโยชน์อะไร.?
               ประโยชน์อะไรด้วยลูกด้วยเมียของอาตมภาพ
               อาตมภาพหลุดพ้นแล้วจากเครื่องผูก คือ บุตรและภรรยานั้นฯ


อ้างอิง :-
อรรถกถา จิตตสัมภูตชาดก ว่าด้วย ผลของกรรม
http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=2054 (http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=2054)

 st11 st12 st12
  เป็นเนื้อเรื่องที่ดี อ่านแล้ว ควรจะได้สติ และไม่ประมาท หลงระเริงอยู่กับคำว่า สนุก กันมากเกินควร ๆ ใช้เวลาที่มีให้มีประโยชน์ ก่อนที่จะไม่มีเรี่ยวแรง เพื่อทำภาระกิจแห่งพรมหจรรย์

   เจริญพร

   :s_good:

 :s_hi:

พระอาจารย์ มาอนุโมทนา สาธุอย่างนี้ แสดงว่า เนื้อเรื่องนี้ต้องเยี่ยม

  :25: like1 st11 st12

 :25: st11 st12

มนุษย์เราก็มีเท่านี้ แหละ นะ ไม่กี่ปี ก็ตายแล้ว จริง ๆ แล้ว คิดว่า ไม่เกิน 60 ปี ด้วยซ้ำไป
  :25: st12