พิมพ์

[ปัญญสโก ภิกขุ]

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาบาลี) เล่มที่ ๑๐
สุตฺตนฺตปิฏเก เล่มที่ ๒ ทีฆนิกายสฺส มหาวคฺโค
หน้าที่ ๑๐๕/๓๙๑        ข้อที่ ๘๔

[๘๔]  ยสฺมึ ปเทเส กปฺเปติ      วาส ปณฺฑิตชาติโย ๑
           สีลวนฺเตตฺถ โภเชตฺวา     สฺเต พฺรหฺมจาริโน ๒ ฯ
           ยา ตตฺถ เทวตา อาสุ ๓  ตาส ทกฺขิณมาทิเส
           ตา ปูชิตา ปูชยนฺติ        มานิตา มานยนฺติ น ฯ
           ตโต น อนุกมฺปนฺติ        มาตา ปุตฺตว โอรส
           เทวตานุกมฺปิโต โปโส     สทา ภทฺรานิ ปสฺสตีติ ฯ

พระไตรปิฎก ฉบับมหามกุฏฯ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๓
พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่มที่ ๒
หน้าที่ ๒๕๘/๕๖๐       ข้อที่ ๘๔


[๘๔]     บุรุษผู้มีเชื้อชาติบัณฑิต  เข้าไปอยู่ใน
                   ประเทศใด     พึงเชิญท่านพรหมจารี
                   ทั้งหลายผู้มีศีล     ผู้สำรวมให้บริโภคใน
                   ประเทศนั้น       แล้วอุทิศทักษิณาให้แก่
                   เทวดาทั้งหลาย     ซึ่งมีอยู่ในประเทศนั้น
                   เทวดาทั้งหลายเหล่านั้น  อันบุรุษนั้นบูชา
                   แล้ว   ย่อมบูชาตอบ   นับถือแล้ว  ย่อม
                   นับถือตอบ  ซึ่งบุรุษนั้น  เพราะเหตุนั้น
                   เทวดาทั้งหลายจะอนุเคราะห์บุรุษเชื้อชาติ
                   บัณฑิตนั้น  เหมือนมารดาอนุเคราะห์บุตร
                   ของตน   บุรุษผู้ซึ่งเทวดาอนุเคราะห์แล้ว
                   จะประสบแต่สิ่งเจริญทั้งหลายในกาล
                   ทุกเมื่อ.

      ชีวิตไม่สิ้นหวัง
         
             หลาย ๆ ครั้ง ก็ต้องการที่จะช่วย  แต่มิได้ต้องการ มิได้ร้องขอ จึงไม่สามารถที่จะช่วยได้