เจ โตสมาธิอันไม่มีนิมิต อยากทราบว่า ในเมื่อพระพุทธเจ้าให้เราใส่ใจใน นิมิต แต่พระพุทธเจ้ากับไม่ใส่ใจในนิมิตทุกอย่าง อันนี้ไม่เ้ข้าใจ คะ

ญาณทัศนะวิสัย ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นเรื่องอันเราเข้าใจยาก นะครับ

แต่ให้เราย้อนกลับมาเริ่มต้น ในจุดที่เราควรจะเข้าใจก่อน นะครับ

คือ การตั้งหลัก ตามที่ควรจะเป็น ดังนั้น นิมิต ทั้ง 3 จึงเป็นสิ่งที่เรา ควรตระหนักให้ความสำคัญในการภาวนาครับ

 

ปฏิบัติกรรมฐาน เพียงเพื่อปล่อยวาง ใช่หรือไม่ ?

  ถ้าหากใจเราปล่อยวางได้ ก็ไม่ต้อง ปฏิบัติกรรมฐาน ใช่หรือไม่ ?

 การปล่อยวาง กับ การหนีปัญหา เหมือนกันหรือไม่ ?

  สมมุติ นะครับ ว่าเขา มาด่าเรา ยืนด่าเรา ชี้หน้าด่าเรา และทำร้ายเรา

   เราเิดินหนีไป อย่างนี้จัดว่าเป็นการปล่อยวางได้หรือไม่ครับ

 

คือปฏิบัติ มาก็นานแล้ว ทุกวันนี้พอถึงเวลา ก็มักจะปล่อยเวลาไปเฉย ๆ โดยที่ไม่รู้จะทำอะไรในการภาวนา
ดังนั้น ที่ผมสงสัยคือ ผู้ฝึกภาวนาควร นั่ง ยืน เดิน นอน เพืี่อภาวนากรรมฐาน ตลอดเวลาเลยหรือไม่ครับ
แท้ที่จริงการภาวนานั้น เป็นการฝึก แล้ว เราต้องฝึกตลอดเวลาหรือไม่ หรือว่า การภาวนาไม่ใช่การฝึก

 ผมอาจจะให้ความหมายในการภาวนา ผิด ก็คงเป็นไปได้ครับ จึงมีอารมณ์อย่างนี้ ไม่ทราบว่าเพื่อน ๆ มีความเห็นอย่างไรกับเรื่องการภาวนา หรือ ไม่ภาวนาปล่อยชีวิตไปวัน ๆ ครับ

 

ินิพพาน จะมีได้ ต้องเดินตาม มรรค

ผู้สอนปฎิบัติ ดี ชอบ ตรง สมควร หายากแล้วนะครับ บางครั้งก็มึนเหมือนกัน ในการภาวนา ที่มีสำนัก มากมาย
ล้วนสอนภายใต้ กรอบพระพุทธศาสนา แต่สอนไม่เหมือนกัน คนละรูปแบบ บางครั้งก็สับสน ที่อาจารย์แต่ละ
สำนักก็ เหมือน จะอธิบายขัดกันด้วย

ผมติดตามการภาวนามาตั้งแต่ ในแนวทางหลวงพ่อพุทธทาส 30 ปีมานี้ ยังไม่ไปไหนเหมือนกันครับ
ตามด้วยสายหลวงพ่อเทียน สายวัดป่า ธรรมกาย วัดปากน้ำ วัดอ้อน้อย วัดอัมพวัน วัดมเหยงค์ วัดท่ามะโอ
วัดป่ามะไฟ วัดผาซ่อนแก้ว วัดท่าซุง วัดถ้ำนารายณ์  วัดยานนาวา วัดมหาธาตุ
ตามมาหลากรูป หลากแบบ จนตอนนี้ก็งง

 แล้ววันนี้กำลังตามในแนวทาง กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดัับ อีกไปที่วัดราชสิทธาราม มาอ่านตำรามา
ไปร่วมปฏิบัติธรรม ก็หลายครั้ง ก็ไม่เห็นจะก้าวหน้าไปไหน

ทำไมจึงไม่บรรลุ หรือว่า ยังฟังไม่พอ เรียนไม่พอ ไปยังไม่พอ หรือบกพร่อง ด้วยบารมี
ทำไม เมื่อเราปรารถนาการพ้นจากสังสารวัฏ ทำไมจึงไม่พ้นไปได้ตามปรารถนา ครับ

แต่ก็ขอกล่าวคำอนุโมทนา กับทุำกท่านที่สามารถปฏิบัติภาวนาฟันฝ่าอุปสรรคไปได้ทุกท่านนะครับ

 



หนึ่งคือบัวพ้นน้ำล้ำคุณค่า
สุริยาจรัสแจ้งแสดงผล
ผลิดอกบานทันทีที่แย้มยล
เปรียบดั่งคนรู้ธรรมล้ำปัญญา

ขอบคุณภาพประกอบ และกลอนแทนใจ ครับ จาก
http://board.goosiam.com/html/0109454.html

[พระนิพพานตั้งอยู่ ทางไปถึงก็มีอยู่...ฯ...พราหมณ์ ! ฉันใดก็ฉันนั้น,ที่พระนิพพาน ก็ยังตั้งอยู่,ทางเป็นเครื่องถึงพระนิพพาน ก็ยังตั้งอยู่,เราผู้ชักชวน ก็ยังตั้งอยู่,แต่สาวกของเรา แม้เรากล่าวสอน พร่ำสอนอยู่อย่างนี้ น้อยพวกได้บรรลุนิพพาน อันเป็นผลสำเร็จถึงที่สุดอย่างยิ่ง, บางพวกไม่ได้บรรลุ.พราหมณ์ ! ในเรื่องนี้เราจักทำอย่างไรได้เล่า, เพราะเราเป็นเพียงผู้บอกทางเท่านั้นอุปริ. ม. ๑๔/๘๕/๑๐๑]

ขอบคุณภาพประกอบจาก http://www.ezytrip.com

พระนิพพานตั้งอยู่ ทางไปถึงก็มีอยู่
...ฯ...พราหมณ์ ! ฉันใดก็ฉันนั้น,
ที่พระนิพพาน ก็ยังตั้งอยู่,
ทางเป็นเครื่องถึงพระนิพพาน ก็ยังตั้งอยู่,
เราผู้ชักชวน ก็ยังตั้งอยู่,
แต่สาวกของเรา แม้เรากล่าวสอน พร่ำสอนอยู่อย่างนี้ น้อยพวกได้บรรลุนิพพาน
อันเป็นผลสำเร็จถึงที่สุดอย่างยิ่ง, บางพวกไม่ได้บรรลุ.

พราหมณ์ ! ในเรื่องนี้เราจักทำอย่างไรได้เล่า, เพราะเราเป็นเพียงผู้บอกทางเท่านั้น
อุปริ. ม. ๑๔/๘๕/๑๐๑

[ความยากที่จะได้เป็นมนุษย์...ภิกษุ ท. ! ถ้าสมมติว่า มหาปฐพีอันใหญ่หลวงนี้มีน้ำท่วมถึงเป็นอันเดียวกันทั้งหมดบุรุษคนหนึ่ง ทิ้งแอก(ไม้ไผ่ ?) ซึ่งมีรูเจาะได้เพียงรูเดียว ลงไปในน้ำนั้นลมตะวันออกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันตก, ลมตะวันตกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันออก, ลมทิศเหนือพัดให้ลอยไปทางทิศใต้, ลมทิศใต้พัดให้ลอยไปทางทิศเหนือ, อยู่ดังนี้ในน้ำนั้น มีเต่าตัวหนึ่ง ตาบอด ล่วงไปร้อย ๆ ปี มันจะผุดขึ้นมาครั้งหนึ่ง ๆภิกษุ ท. ! เธอทั้งหลาย จะสำคัญความข้อนี้ว่าอย่างไร จะเป็นไปได้ไหม ที่เต่าตาบอด ร้อยปีจึงจะผุดขึ้นสักครั้งหนึ่ง จะพึงยื่นคอเข้าไปในรูซึ่งมีอยู่เพียงรูเดียวในแอกนั้น ?“ข้อนี้ยากที่จะเป็นไปได้ พระเจ้าข้า ! ที่เต่าตาบอดนั้น ร้อยปี ผุดขึ้นเพียงครั้งเดียว จะพึงยื่นคอเข้าไปในรูซึ่งมีอยู่เพียงรูเดียวในแอกนั้น”ภิกษุ ท. ! ยากที่จะเป็นไปได้ ฉันเดียวกันที่ใคร ๆ จะพึงได้ความเป็นมนุษย์ที่ตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะ จะเกิดขึ้นในโลกที่ธรรมวินัยอันตถาคตประกาศแล้วจะรุ่งเรืองไปทั่วโลกภิกษุ ท. ! แต่ว่า บัดนี้ ความเป็นมนุษย์ ก็ได้แล้ว;ตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะก็บังเกิดขึ้นในโลกแล้ว;และธรรมวินัยอันตถาคตประกาศแล้ว ก็รุ่งเรืองไปทั่วโลกแล้วภิกษุ ท. ! เพราะเหตุนั้น ในกรณีนี้ พวกเธอพึงกระทำโยคกรรม เพื่อให้รู้ว่านี้ ทุกข์นี้ เหตุให้เกิดทุกข์นี้ ความดับแห่งทุกข์นี้ หนทางให้ถึงความดับแห่งทุกข์ ดังนี้ เถิดมหาวาร. สํ. ๑๙/๕๖๘/๑๗๔๔]

ความยากที่จะได้เป็นมนุษย์...
ภิกษุ ท. ! ถ้าสมมติว่า มหาปฐพีอันใหญ่หลวงนี้มีน้ำท่วมถึงเป็นอันเดียวกันทั้งหมด
บุรุษคนหนึ่ง ทิ้งแอก(ไม้ไผ่ ?) ซึ่งมีรูเจาะได้เพียงรูเดียว ลงไปในน้ำนั้น
ลมตะวันออกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันตก, ลมตะวันตกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันออก,
ลมทิศเหนือพัดให้ลอยไปทางทิศใต้, ลมทิศใต้พัดให้ลอยไปทางทิศเหนือ, อยู่ดังนี้
ในน้ำนั้น มีเต่าตัวหนึ่ง ตาบอด ล่วงไปร้อย ๆ ปี มันจะผุดขึ้นมาครั้งหนึ่ง ๆ

ภิกษุ ท. ! เธอทั้งหลาย จะสำคัญความข้อนี้ว่าอย่างไร
จะเป็นไปได้ไหม ที่เต่าตาบอด ร้อยปีจึงจะผุดขึ้นสักครั้งหนึ่ง
จะพึงยื่นคอเข้าไปในรูซึ่งมีอยู่เพียงรูเดียวในแอกนั้น ?

“ข้อนี้ยากที่จะเป็นไปได้ พระเจ้าข้า ! ที่เต่าตาบอดนั้น ร้อยปี
ผุดขึ้นเพียงครั้งเดียว จะพึงยื่นคอเข้าไปในรูซึ่งมีอยู่เพียงรูเดียวในแอกนั้น”

ภิกษุ ท. ! ยากที่จะเป็นไปได้ ฉันเดียวกัน
ที่ใคร ๆ จะพึงได้ความเป็นมนุษย์
ที่ตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะ จะเกิดขึ้นในโลก
ที่ธรรมวินัยอันตถาคตประกาศแล้วจะรุ่งเรืองไปทั่วโลก

ภิกษุ ท. ! แต่ว่า บัดนี้ ความเป็นมนุษย์ ก็ได้แล้ว;
ตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะก็บังเกิดขึ้นในโลกแล้ว;
และธรรมวินัยอันตถาคตประกาศแล้ว ก็รุ่งเรืองไปทั่วโลกแล้ว

ภิกษุ ท. ! เพราะเหตุนั้น ในกรณีนี้ พวกเธอพึงกระทำโยคกรรม เพื่อให้รู้ว่า
นี้ ทุกข์
นี้ เหตุให้เกิดทุกข์
นี้ ความดับแห่งทุกข์
นี้ หนทางให้ถึงความดับแห่งทุกข์ ดังนี้ เถิด
มหาวาร. สํ. ๑๙/๕๖๘/๑๗๔๔

[[๑๓๗] เทวดาทูลถามว่า บุคคลให้สิ่งอะไรชื่อว่าให้กำลัง ให้สิ่งอะไรชื่อว่าให้วรรณะ ให้สิ่งอะไรชื่อว่าให้ความสุข ให้สิ่งอะไรชื่อว่าให้จักษุ และบุคคลเช่นไรชื่อว่าให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ข้าพระองค์ทูลถาม พระองค์ ขอพระองค์ตรัสบอกแก่ข้าพระองค์ด้วยเถิด ฯ [๑๓๘] พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า บุคคลให้อาหารชื่อว่าให้กำลัง ให้ผ้าชื่อว่าให้วรรณะ ให้ยานพาหนะชื่อว่าให้ความสุข ให้ประทีปโคมไฟชื่อว่าให้จักษุและผู้ที่ให้ที่พักพาอาศัยชื่อว่าให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ส่วนผู้ที่พร่ำสอน ธรรมชื่อว่าให้อมฤตธรรม ฯ]

 [๑๓๗] เทวดาทูลถามว่า
        บุคคลให้สิ่งอะไรชื่อว่าให้กำลัง ให้สิ่งอะไรชื่อว่าให้วรรณะ
 ให้สิ่งอะไรชื่อว่าให้ความสุข ให้สิ่งอะไรชื่อว่าให้จักษุ
 และบุคคลเช่นไรชื่อว่าให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ข้าพระองค์ทูลถาม
 พระองค์ ขอพระองค์ตรัสบอกแก่ข้าพระองค์ด้วยเถิด ฯ
     [๑๓๘] พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า
 บุคคลให้อาหารชื่อว่าให้กำลัง ให้ผ้าชื่อว่าให้วรรณะ ให้ยาน
พาหนะชื่อว่าให้ความสุข ให้ประทีปโคมไฟชื่อว่าให้จักษุและ
ผู้ที่ให้ที่พักพาอาศัยชื่อว่าให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ส่วนผู้ที่พร่ำสอน
 ธรรมชื่อว่าให้อมฤตธรรม ฯ

[พะหุง เว สะระณัง ยันติ ปัพพะตานิ วะนานิ จะ,อารามะรุกขะเจต๎ยานิ มะนุสสา ภะยะตัชชิตามนุษย์เป็นอันมาก, เมื่อเกิดมีภัยคุกคามแล้ว ก็ถือเอาภูเขาบ้าง,ป่าไม้บ้าง, อารามและรุกขเจดีย์บ้างเป็นสรณะเนตัง โข สะระณัง เขมัง, เนตัง สะระณะมุตตะมัง,เนตัง สะระณะมาคัมมะ สัพพะ ทุกขา ปะมุจจะตินั่น มิใช่สรณะอันเกษมเลย, นั่นมิใช่สรณะอันสูงสุด,เขาอาศัยสรณะนั่นแล้ว, ย่อมไม่พ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้โย จะ พุทธัญจะ ธัมมัญจะ สังฆัญจะ สะระณัง คะโต,จัตตาริ อะริยะสัจจานิ สัมมัปปัญญายะ ปัสสะติส่วนผู้ใดถือเอาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะแล้ว,เห็นอริยสัจคือความจริงอันประเสริฐสี่ด้วยปัญญาอันชอบทุกขัง ทุกขะสะมุปปาทัง ทุกขัสสะ จะ อะติกกะมัง,อะริยัญจัฏฐังคิกัง มัคคัง ทุกขูปะสะมะคามินังคือเห็นความทุกข,์ เหตุให้เกิดทุกข์, ความก้าวล่วงพ้นทุกข์เสียได้,และหนทางมีองค์แปดอันประเสริฐเครื่องถึงความระงับทุกข์เอตัง โข สะระณัง เขมัง เอตัง สะระณะมุตตะมัง,เอตัง สะระณะมาคัมมะ สัพพะทุกขา ปะมุจจะตินั่นแหละเป็นสรณะอันเกษม, นั่นเป็นสรณะอันสูงสุด,เขาอาศัยสรณะนั่นแล้ว, ย่อมพ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้]

พะหุง เว สะระณัง ยันติ ปัพพะตานิ วะนานิ จะ,
อารามะรุกขะเจต๎ยานิ มะนุสสา ภะยะตัชชิตา

มนุษย์เป็นอันมาก, เมื่อเกิดมีภัยคุกคามแล้ว ก็ถือเอาภูเขาบ้าง,
ป่าไม้บ้าง, อารามและรุกขเจดีย์บ้างเป็นสรณะ

เนตัง โข สะระณัง เขมัง, เนตัง สะระณะมุตตะมัง,
เนตัง สะระณะมาคัมมะ สัพพะ ทุกขา ปะมุจจะติ

นั่น มิใช่สรณะอันเกษมเลย, นั่นมิใช่สรณะอันสูงสุด,
เขาอาศัยสรณะนั่นแล้ว, ย่อมไม่พ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้

โย จะ พุทธัญจะ ธัมมัญจะ สังฆัญจะ สะระณัง คะโต,
จัตตาริ อะริยะสัจจานิ สัมมัปปัญญายะ ปัสสะติ

ส่วนผู้ใดถือเอาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะแล้ว,
เห็นอริยสัจคือความจริงอันประเสริฐสี่ด้วยปัญญาอันชอบ

ทุกขัง ทุกขะสะมุปปาทัง ทุกขัสสะ จะ อะติกกะมัง,
อะริยัญจัฏฐังคิกัง มัคคัง ทุกขูปะสะมะคามินัง

คือเห็นความทุกข,์ เหตุให้เกิดทุกข์, ความก้าวล่วงพ้นทุกข์เสียได้,
และหนทางมีองค์แปดอันประเสริฐเครื่องถึงความระงับทุกข์

เอตัง โข สะระณัง เขมัง เอตัง สะระณะมุตตะมัง,
เอตัง สะระณะมาคัมมะ สัพพะทุกขา ปะมุจจะติ

นั่นแหละเป็นสรณะอันเกษม, นั่นเป็นสรณะอันสูงสุด,
เขาอาศัยสรณะนั่นแล้ว, ย่อมพ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้

Re: ท่านคิดอย่างไรกับการไหว้พระราหู คะ
http://www.madchima.org/forum/index.php?topic=4077.msg15151#msg15151

กฏหมายนี้ น่าจะขัดกับหลักพระพุทธศาสนา นะครับ
เพราะให้คนฆ่าตัวตาย

 

เห็นด้วยครับ ในส่วนนี้ซึ่งบางครั้ง อาจจะทำให้ พวกลูก ๆ ทำอนันตริยกรรม คือ ฆ่าพ่อแม่ ได้ด้วยนะครับ

  

ที่จริงผมอยากฟังพระอาจารย์บรรยายธรรม เรื่องปฏิจจสมุปบาท สักครั้ง นะครับ

สาธุ ครับ

 

อยากฟังเช่นกันครับ เพราะการฟังปฏิจจสมุปบาทนั้น เป็นเรื่องที่ควรฟังมากครับ

แต่ฟังแล้วจะบรรลุธรรมหรือไม่ ผมก็ฟังมาหลายอาจารย์แล้วครับ ยังไม่บรรลุครับ

 

  ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความเห็นครับ

ขอบคุณนิมิต มากครับ

 

สำหรับ เรื่องการพบศิษย์บ้างเพื่อ ให้แจ้งกรรมฐาน เป็นเรื่องสมควรอยุ่
ก็กำลังอยู่ในขั้นพิจารณา ความเป็นไปได้ ตอนนี้ให้พบกันประจำเดือนก่อนนะจ๊ะ

สำหรับศิษย์ที่ แกร่งขึ้นมาหน่อย จะพิจารณาให้พบกันเป็นคน ๆ ไป
อย่างไร เสีย ก็อนุโมนากับความคิดถึงของทุกท่านก็ขอให้ ภาวนากันมาก ๆ ขึ้นนะจ๊ะ

เจริญธรรม

สาธุอนุโมทนากับพระอาจารย์ครับ ที่กรุณาต่อศิษย์...ให้ได้พบครับ

ความสำคัญของพระพุทธานุสสติ นั้น เพียงระลึกในพระพุทธคุณ 9 เพียงพอหรือไม่

เราดำเนินจิตตาม อานาปานสติ เลยไม่ได้หรือครับ

 

เรียนถาม คุณ Nathaponson

อย่างไรเรียกว่า การเข้าถึง ปีติ

 ปีติ กับ พระธรรมปีติ เป็นอันเดียวกันหรือไม่ครับ

 ถ้าเป็นอันเดียวกัน ก็แสดงว่าครูอาจารย์ของเรากำลังสอนให้หลงติดอยู่ใน วิปัสสนูกิเลส ใช่หรือไม่ครับ

ขอบคุณ ( ไม่ได้ถามลองภูมิ ถามเพื่อได้แลกเปลี่ยนธรรม กันครับ )

 

อนุโมทนาสาธุ ครับ

 

[ปี พ.ศ. 2554 สร้างหุ่นขี้ผึ้งเดินจิตกรรมฐานอีก 4 รูป เข้าพิพิธภัณฑ์กรรมฐาน สมเด็จพระสังฆราช(สุกไก่เถื่อน)1. รูปหุ่นขี้ผึ้ง การเข้าสะกดกรรมฐาน (โยคะวัชระ)2.รูปหุ่นขี้ผึ้ง การเข้าวัด ออกวัด ปีติ53.รูปหุ่นขี้ผึ้ง การเข้าวัด ออกวัด ยุคล 64.รูปหุ่นขี้ผึ้ง การเข้าวัดออกวัดสุขสมาธิธรรมเจ้ารูปขี้ผึ้งเดินจิตกรรมฐาน อีก 4 รูป]

ปี พ.ศ. 2554 สร้างหุ่นขี้ผึ้งเดินจิตกรรมฐานอีก 4 รูป
เข้าพิพิธภัณฑ์กรรมฐาน สมเด็จพระสังฆราช(สุกไก่เถื่อน)
1. รูปหุ่นขี้ผึ้ง          การเข้าสะกดกรรมฐาน (โยคะวัชระ)

2.รูปหุ่นขี้ผึ้ง          การเข้าวัด ออกวัด ปีติ5

3.รูปหุ่นขี้ผึ้ง          การเข้าวัด ออกวัด ยุคล 6

4.รูปหุ่นขี้ผึ้ง          การเข้าวัดออกวัดสุขสมาธิธรรมเจ้า

รูปขี้ผึ้งเดินจิตกรรมฐาน อีก 4 รูป

ร่วมบริจาคโดย
โอนเงินผ่านธนาคารกสิกรไทย สาขาโพธิสามต้น
บัญชีเลขที่ 067-2-83847-9
ในนามพระวีระ สุขมีทรัพย์(พระครูสิทธิสังวร)

อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่

http://www.somdechsuk.org/node/155

สาธุ สาธุ สาธุ