เมือวาน อาจารย์ ที่สอนในมหาลัย ได้ถามว่า

  ทำไม พระพุทธรูป ต้องมียอดแหลม บนพระเศียร

  สุดท้ายคำถามนี้ ก็เป็นการทำวิจัยเรื่อง คติธรรมศิลปะจากพระพุทธรูป แทน

เกี่ยวกับ คติธรรม ของพระพุทธรูป มีใครพอจะแจกวิทยาทาน ส่วนนี้ให้ได้ บ้าง คร้า


  สาธุ ขอให้ผู้ที่ช่วยตอบ นั้น มั่งมี ศรีสุข โชคดี ๆๆๆๆ ด้วยจ้า

กำลังทำรายงาน เรื่องประเพณี พระสงฆ์

เรื่องการบวช เอสาหัง และ อุกาสะ


การบวชทั้งสองแบบนี้ พระที่บวชนั้นจักมีคุณสมบัติต่างกันใช่หรือไม่

การบวชแบบ อุกาสะ เป็นของธรรมยุติ ใช่หรือป่าว คร้า

การบวชแบบ เอสาหัง เป็นของ มหานิกาย ใช่หรือป่าว คร้า

 

ที่จริง ก็สงสัย เหมือนกันว่า

เวลาที่เราถวาย ของพระภิกษุ นั้นทำไม พระท่าน ต้องให้ประเคน ในเมื่อเรากล่าวถวายแล้ว

และมอบให้แล้ว

ยิ่งตอนที่รับด้วยทำไม ต้องวางบนผ้า ผู้มอบ ก็ต้องจับศอก จับแขน กันด้วย

ทำไมจึงรับแตะที่วัตถุที่รับ โดยตรงไม่ได้หรือ

เพราะบางที ไปถวายพระท่าน ก็หาผ้า บางทีไม่มี ผ้า ท่านก็ฉวยสมุด หรือ กระดาษ มาเป็นที่รองรับ

วิธีปฏิบัติ ที่ถูกต้องนั้น ควรทำอย่างไร คร้า

ไม่ใช่ผ้ารับ ได้  หรือป่าว คร้า

 

เป็นรูปจากเว็บ นะคะ
เพราะถ่ายมาแล้วมีรูปหมวยด้วยเลยไม่กล้าโพสต์






ประวัติการจัดสร้าง คะ

รู้สึก ว่าหลวงพ่อจิ๋ว ก็ไปร่วม พิธีพุทธาำภิเษก ด้วยนะคร้า

 

กำหนดรู้ หมายถึง........


สืบเนื่องด้วย ตอนนี้ตามอ่านกระทู้ ไปหลายหน้า และจะได้อ่าน คำว่า กำหนดรู้

เช่น เมือจิตเป็นสมาธิ ย่อม รู้ เห็นตามความเป็นจริง

ดังนั้นขอวิเคราะห์ สักนิด ( ไม่รู้จะถูกหรือป่าว )

   สติ หมายถึงการระลึกได้ มหาสติ คือการระลึกได้อย่างใหญ่

   สัมปชัญญะ การรู้ตัวทั่วพร้อม

ถ้าจะให้ หมวยนีย์ วิเคราะห์แล้ว รู้ อันนี้คือ สัมปชัญญะ ที่พัฒนามาจาก สติ ใช่หรือป่าว คร้า

  ถ้าอย่างนั้น เราควรกล่าวว่า มหาสัมปชัญญะ กำหนดรู้ เห็นตามความเป็นจริง ใช่หรือป่าว คร้า

ใช่หรือ ไม่ใช่อย่างไร แนะนำต่อด้วยนะ คร้า 

 

ได้ฟัง การนำอารมณ์ ในอุพเพงคาปีติ แล้ว

ได้ฟัง โสตารัมมะณังวา อารมณ์ร่วมทางการฟัง  เป็นต้น

มีความหมายอย่างไรบ้างคร้า


แต่พอฟัง ไป ก็ได้ยิน พระอาจารย์ บอกว่า ไม่ต้องไปสนใจ ว่าเป็นอะไร คืออะไร ให้ทำหน้าที่ภาวนาต่อไป

จะเกิดขึ้นด้วยปัญญา ในสมาธิ จะเป็นไปได้หรือ คร้า ถ้าเราไม่ทำความเข้าใจก่อน ( ก็สงสัยอยู่ )


อารมณ์ร่วมทาง...... คือความสุข

อารมณ์ร่วมทาง.......คือความทุกข์

อารมณ์ร่วมทาง.......คือมิใช่สุข และ มิใช่ทุกข์

ยึดมั่น ถือมั่นไม่ได้ มิได้เป็นสุขจริง มิได้เป็นทุกข์จริง

( พอภาวนาเข้าจริง ก็หายสงสัย แล้ว คร้า )


 

ขั้นตอนละเอียด ยิบมาก อธิษฐาน ทุกจุด แต่ฟังแล้วปฏิบัติตามง่าย มาก คร้า.....


 

  สวัสดีคร้า เพื่อนสมาชิก ทุกท่าน

วันนี้ หมวยนี่ย์ จะมาขอเล่าเรื่องการภาวนากรรมฐาน คร้า


จากการที่ หมวย ได้ไปขึ้นกรรมฐานที่วัดราชสิทธาราม มาเป็นเวลาหลายเดือน

ตอนนี้ ได้หัดภาวนา คร้า โดยพยายามจะไม่ให้ความสำคัญกับท่านั่ง อย่างเดียว คร้า

ก็เลยฝึกในท่านอน คร้า

ผลการฝึกท่านอน

สามารถฝึกได้ แต่ ทุกครั้งที่หายใจ ดี ๆ แล้ว ก็หลับคร้า มีความลำบากเรื่องการหายใจ คร้า สำหรับท่านอน

เนื่องด้วยตอนนอน กับ ตอนนั่งสภาพหายใจ ต่างกัน แต่หลังจากตื่นขึ้นมา ไม่ปวดหัวเหมือนเมื่อก่อน

ตอนหลับก็ฝันดี คร้า เช่นวันหนึ่งฝันว่า ได้เดินทางเหนือ แล้วพบต้นโพธิ์ ต้นใหญ่ พอเดินเข้าไปก็มีความสว่างไสว

สวยงามมาก ( ฝันดี จริง ๆ ) นอนหลับ ง่าย







นึกถึง วิธีการปรารภความเพียร ที่พระพุทธเจ้า ตรัสแก่ พระโมคคัลลานะด้วย

1. โมคคัลลานะ เมื่อเธอมีสัญญาอย่างใดแล้ว เกิดความง่วงขึ้น เธอจงทำไว้ในใจซึ่งสัญญาอย่างนั้นให้มาก จะเป็นเหตุให้ละความง่วงได้

2. ถ้ายังละไม่ได้ เธอควรตรึกตรองถึงธรรมที่ได้เรียนมาแล้ว ได้ฟังมาแล้วให้มาก จะเป็นเหตุให้ละความง่วงได้

3. ถ้ายังละไม่ได้ เธอควรสาธยายธรรมที่ได้เรียนได้ฟังมาแล้วให้มากจะเป็นเหตุให้ละความง่วงได้

4. ถ้ายังละไม่ได้ เธอควรยอนช่วงหูทั้งสองข้าง และลูบตัวด้วยฝ่ายมือจะเป็นเหตุให้ละความง่วงได้

5. ถ้ายังละไม่ได้ เธอจงลุกขึ้นแล้วลูบนัยน์ตา ลูบหน้าด้วยน้ำเหลียวดูทิศทั้งหลาย แหงนดูดาว จะเป็นเหตุให้ละความง่วงได้

6. ถ้ายังละไม่ได้ เธอควรทำไว้ในใจถึงอาโลกสัญญา ถือ กำหนดความสว่างไว้ในใจเหมือนกัน ทั้งกลางวันและกลางคืน ทำใจให้เปิด ให้สว่าง จะเป็นเหตุให้ละความง่วงได้

7. ถ้ายังละไม่ได้ เธอควรเดินจงกรมสำรวมอินทรีย์ มีจิตใจไม่คิดไปภายนอก จะเป็นเหตุให้ละความง่วงได้

8. ถ้ายังละไม่ได้ เธอควรสำเร็จสีหไสยาสน์ นอนตะแคงขวา ซ้อนเท้าให้เลื่อมกัน มีสติสัมปชัญญะ หมายใจว่าจะลุกขึ้นเป็นนิตย์ เมื่อตื่นแล้วควรรีบลุกขึ้นด้วยตั้งใจว่า เราจะไม่ประกอบความสุขในการนอนและการเคลิ้มหลับอีกจะเป็นเหตุให้ละความง่วง ได้



ส่วนท่านั่ง นั้นเวลาได้ภาวนาแล้ว ไม่หลับ ทำได้ดี แต่มีข้อเสีย ตรงที่เวทนา คือการเป็นเหน็บชา ที่ขา ทำให้

กรรมฐานแตกทุกครั้ง เพราะ หมวยนีย์ จะนั่งเกิน 2 ชั่วโมง จึงทำแต่พอดีคือ ทำประมาณ  หนึ่งชั่วโมงครึ่ง แล้ว

ไม่เป็นไร ก็เลยทำแต่พอเท่านี้



สรุปเลย นะคร้า

ว่า การนอนภาวนา ก็ดี คร้า
   
   การนั่งภาวนา ก็ดี คร้า

   

ใกล้จะถึงวัน อาสฬหบูชาแล้ววันที่ 26 กรกฏาคม 2553
ก็ขอมาแสดง เรื่องนี้ก่อนคร้า เอาบุญก่อนใคร ด้วยการนำเสนอ



วันอาสาฬบูชา ตรงกับ วันเพ็ญ เดือนแปด มีความสำคัญดังนี้

1.เป็นวันของพระธรรม เพราะเป็นวันแรก ที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงแสดงธรรมครั้งแรกเป็นทางการ
   แก่ ปัญจวัคคีย์ ทั้ง 5 ชื่อสูตรว่า ธัมมจักรกัปวัตนสูตร ( ทำ มะ จัก กัป ปะ วัด ตะ นะ สูด )
2.มีผู้สำเร็จ ธรรม คนแรกคือ พราหมณ์โกณทัญญะ
3.มี พระรัตนตรัยครบ ครั้งแรก เพราะ พรามห์โกณฑัญญะ ขออุปสมบท เป็นพระรูปแรก ในพระพุทธศาสนา
4.และมีอริยะสงฆ์ ครั้งแรก คือ สำเร็จเป็น พระโสดาบัน
5.ในพระสูตร มีการกล่าวถึง สวรรค์ 16 เป็นครั้งแรก ในพระสูตร

รู้สึกในตอนทำวัตรเย็น พระอาจารย์ จะเปิดทุกวัน

เป็นละคร นะคร้า

ไปดูได้ที่นี่ คร้า

http://www.yadaicare.com/thread-31-1-1.html
 

หามาให้ดูแล้ว นะคร้า

http://www.youtube.com/watch?v=ZNGUI64_eUY

ขอเนื้อเพลงทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ของคุณสวลี ผกาพันธ์

"คนเราทุกคนว่ายวนผลกรรมนำ เนื่อง
ตกต่ำ รุ่งเรือง เกี่ยวเนื่องแต่กรรมของตน
ความดีค้ำจุนจากบุญกุศล
ความชั่วจากบาปทุกข์ทน เพราะตนนั้นก่อเวรไว้
บางคนถือดีมั่งมีเพราะทำกรรมชั่ว
นั่นบาปสาปตัวเกลือกกลั้วมัวเมาเขลาไป
บางคนระอาว่าเหตุไฉน
ทำดีแต่จนเหลือใจ ไม่เห็นได้ดีเหมือนว่า
** อย่าเพลินถือว่าเงินเป็นใหญ่
จิตใจเหนือสิ่งใดล้ำค่า
เพราะความทุกข์ความสุขใดเป็นที่ใจใช่ที่ตา
อย่าพะวงหลงลืมตน
ทำดีทุกทีต้องมีผลดีโดยทั่ว
ก่อกรรมทำชั่วได้ชั่วตอบแทนทุกคน
คนดี รักดี โชคดีมีผล
คนชั่ว ชั่วโฉดเฉาชน ไม่พ้นผลกรรมซ้ำเติม"

(ร้องซ้ำตั้งแต่ **)

ดาวน์โหลดเพลงไดที่นี่นะคร้า .....

http://www.fungdham.com/download/song/sec2/2buddhapower/07.wma

 

รับปากพระอาจารย์ ทางเมล์ จะช่วยแกะเนื้ัอเพลง แต่ละเพลง และ ไฟล์ดาวน์โหลด

เนื่องด้วยพระอาจารย์ ได้รับเมล์ ขอเพลง และ เนื้อเพลง เห็นว่าพอช่วยได้คะ คนไม่ได้นอนกลางคืน อย่างนีย์เลยอาสา เรื่องนี้ให้คะ

 

สงสัยเหมือนกัน ถามกับไปที่คุณยาย และ คุณย่า และคุณแม่ แล้ว ก็ไม่มีใครรู้จัก

ข้าว สัตตุก้อน ข้าวสัตตุผง คืออาหารแบบไหน ทำไมเทวดาจึงบอกว่าจะถวายโภชนาอันเลิศ เพื่อสุขภาพของพระพุทธองค์ ด้วยอาหารทั้งสอง

พอดี คุณปุ้ม โพสต์เรื่อง ข้่าวมธุปายาส และ ข้าวทิพย์

ซึ่ง นีย์ ได้นำมาลองทำดูแต่ ไม่ประสพความสำเร็จ คะกระทะติดหนึบเลยคะ ยังแช่น้ำอยู่เลย


(ไม่ต้องแซวนะ ว่าทำอาหารไม่เป็น อยากทดสอบ )

 

วันก่อนได้ฟัง พระอาจารย์บรรยายทางสถานี

ถึงตอนที่ท่านกล่าวถึง พระพุทธองค์ ทรงออกผนวช เพราะมีมูลเหตุมาจาก

พระพุทธองค์ทรงเสด็จเที่ยวพระนคร และได้พบ เทวฑูต 3 และ สมณะ 1

แต่ตอนที่ นีย์ เรียนนั้นพวกอาจารย์ในคณะจะสอนว่า เทวฑูต 4


เทวฑูต 1 คนแก่
เทวฑูต 2 คนเจ็บ
เทวฑูต 3 คนตาย มีเทวดาจำแลงมา 4 องค์เป็น คนตาย เป็นภรรยา เป็นบุตร และเป็น บิดา
เทวฑูต 4 สมณะ ( แต่พระอาจารย์ไม่นับเป็น เทวฑูต )

แต่ที่ได้ความรู้คือ มูลเหตุ ที่เจ้าชายสิทธัตถะ ทรงผนวช เพราะต้องการ พิชิต ความแก่ ความเจ็บ และความตาย
โดยเลือก การแสวงหา แบบ สมณะ


ดังนั้น นีย์ ขอสรุป ว่า ธรรมะ ที่พระพุทธองค์ ทรงค้นพบนั้น เพื่อการไม่ แก่ ไม่เจ็บ และ ไม่ตาย

แต่ในความเป็นจริง พระพุทธองค์ ก็ ต้องแก่ ต้องเจ็บ และต้องตาย

อย่างนี้แสดงว่า พระพุทธองค์ ประสพความสำเร็จในเรื่องนี้ หรือป่าวคะ

( ไม่ได้ต้องการปรามาส พระพุทธองค์ แต่อยากให้สมาชิก วิจารณ์เพิ่มหน่อยคะ )

 

สงสัย และน้อยใจ อยากจะบวชพระบ้าง แต่ติดเป็นผู้หญิง

ถ้าเราปรารถนา เป็นผู้ชาย ในชาติต่อไป เป็นไปได้หรือป่าวคะ

มีพระสูตร บทไหนที่มีเรื่องผู้หญิง อธิษฐาน เป็นผู้ชายได้สำเร็จ



  

สวัสดี อรุณสวัสดิ์ เพื่อนสมาชิก ทุกท่านนะคะ วันนี้ตั้งใจตื่นแต่เช้า นั่งภาวนาเสร็จแล้วก็อาศัย
เน็ตเพื่อนเข้ามาอ่านเว็บ เพราะนึกไม่ออกว่าจะทำอะไร ก็เลยมาหาข่าวสารธรรมะ ดีกว่า

วันก่อนไปฟังธรรมะ ก็ไปติดอยู่ที่คำว่า ธัมมานุสารี


จะถามพระท่านก็ยังไม่ได้ถาม แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าเรามีคลังแห่งธรรมอยู่ คือ www.madchima.org

อยู่ก็เลยเก็บคำถามนี้ มาถามเพื่อนสมาชิก

ช่วย อธิบาย หน่อยนะคร้า


 

เพื่อน ๆ ผู้หญิงส่วนใหญ่ ชอบมาภาวนากันอยู่ที่นี่ มาถึงเจอเพื่อนเยอะมาก



ที่อุโบสถแก้ว รูปทรงดอกบัว อากาศดีคะ



เยี่ยมชมสถานี วิทยุวัดสังฆทานธรรม คะ
คนเสื้อขาวนี้เป็นคนที่อ่านเรื่อง ประวัติหลวงพ่อจรัญ คะ
คุณสุนิสา

สืบเนื่องจาก คำถาม....

เอ....ทำไมผมไม่เห็นน้องนีย์ ถามปัญหาธรรมะเลย

ตั้งใจไว้จะไปทำบุญ ถวาย ปัจจัย เครื่องนุ่งห่ม แก่พระสงฆ์ ควรทำอย่างไรคะ

การถวายปัจจัย และ เครื่องนุ่งห่มกับพระสงฆ์ มีอานิสงค์อย่างไรคะ

เครื่องนุ่งห่ม ของพระสงฆ์ มีอะไรบ้างคะ

ควรถวาย เครื่องนุ่งห่ม แบบไหน ดีคะที่พระสงฆ์ จะได้ใช้ของเราจริง ๆ


 

ขอบคุณ ++++ กับคำตอบ +++++ ล่วงหน้าด้วยคร้า !

เมื่อวานนี้ ที่ร้านที่ทำงานคะ โดนไฟไหม้ หมดเลย ต้องตกงานคะ

ตอนนี้หลบมาอยู่กับเพื่อน อยู่คะว่าจะทำอย่างไรต่อไป

 

สวดมนต์ไป นั่งร้องไห้ ในชะตาไป

 

หลังจากที่แต่งงานมาได้ 21 ปี

ผมก็ค้นพบวิธีใหม่ในการทำให้ความรักสดใสมีชีวิตชีวาอยู่เสมอ

เพราะ....วันหนึ่งภรรยาผมบอกว่า ผมต้องออกเดทกับผู้หญิงคนหนึ่ง

มันเป็นไอเดียของเธอล้วน ๆ จริง ๆ นะ

' ฉันรู้ว่าคุณรักเธอ' ภรรยาผมพูด

'แต่ผมรักคุณนี่' ผมเถียง

'ฉันรู้ค่ะ แต่คุณก็รักเธอคนนี้ด้วยเหมือนกัน'

ผู้หญิงคนนั้นที่ภรรยาอยากให้ผมไปหา คือ 'แม่' ของผมเอง

ซึ่งเธอเป็นหม้ายและใช้ชีวิตเพียงลำพังกับสัตว์เลี้ยงมา 19 ปีแล้ว

เนื่องจากงานที่รัดตัว ทั้งเจ้านายและลูกค้าที่ผมจะต้องรับผิดชอบ

และยังมีภรรยาและลูก ๆ ที่ต้องดูแล

ทำให้ผมไปเยี่ยมแม่เพียงบางครั้งบางคราวเท่านั้น

ผมตอบตกลงกับภรรยา และขอบคุณที่เธอให้โอกาสเช่นนั้น

วันที่ผมโทรไปหาแม่ เพื่อชวนท่านออกไปทานข้าวเย็นและดูหนัง

แม่ถามผมว่า 'มีอะไรหรือ? ลูกสบายดีรึเปล่า?'

แม่คิดว่าการที่ผมโทรมาหาอย่างกระทันหัน

หมายความว่ า มีเรื่องไม่ค่อยดีเกิดขึ้น

ผมตอบแม่ว่า 'ไม่ มีอะไรคับ ก็อยากคุยกับแม่ และคงจะดีมาก ถ้าเราได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ตามลำพัง

สองคนแม่ลูกบ้าง ทานข้าวด้วยกันสักมื้อ ดูหนังด้วยกันสักเรื่อง'

แม่นิ่งคิดไปครู่หนึ่ง แล้วตอบว่า 'ได้สิจ๊ะ แม่ยินดีมากเลยจ้ะ' + 'แล้วลูกมีเวลาว่างแล้วเหรอจ๊ะ หยุดงาน

ได้เหรอ'
...
เย็นวันศุกร์หลังเลิกงาน ผมขับรถไปรับแม่ที่บ้าน

ผมรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

เมื่อผมไปถึงบ้านแม่ ผมก็สังเกตได้ว่า

แม่เองก็ตื่นเต้นเหมือนกัน

แม่สวมเสื้อโค้ทนั่งรอผมอยู่ในบ้านเรียบร้อยแล้ว

แม่ม้วนผมแล้วสวมชุดที่แม่ใส่ในวันฉลองครบรอบการแต่งงานครั้งสุดท้าย

พลางยิ้มรับผมด้วยใบหน้าที่แจ่มใสราวกับทูตสวรรค์

แม่บอกเพื่อน ๆ ว่า 'จะออกไปเที่ยวกับลูกชาย'

แม่พูดขณะที่กำลังก้าวขึ้นรถ เพื่อน ๆ ของแม่ต่างพากันประทับใจยกใหญ่

เราไปภัตตาคารที่ถึงแม้จะไม่หรูหรา แต่ก็ดีเยี่ยม

บรรยากาศก็อบอุ่นสบาย ๆ มาก ๆ

ผมวางแผนว่าต้องเป็นร้านในสไตล์ที่แม่ต้องชอบ

แม่ควงแขนผมเดินราวกับว่าเป็นสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่ง

หลังจากที่เรานั่งเรียบร้อยแล้ว

ผมต้องเป็นฝ่ายอ่านเมนูอาหาร

เพราะแม่บอกว่า 'ตอนนี้สายตาของแม่อ่านได้เพียงตัวหนังสือตัวใหญ่ ๆ เท่านั้น'

เมื่อผมอ่านเมนูอาหารไปได้เพียงครึ่งหนึ่ง

จึงหยุดเว้นจังหวะ เพื่อให้แม่ได้เลือกรายการอาหาร

ผมเงยหน้าขึ้น มองเห็นแม่กำลังจ้องมองดูผมอยู่ด้วยรอยยิ้มระลึกถึงความหลัง

แม่พูดเปรยขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า

'ตอนที่ลูกยังเด็ก แม่ต้องเป็นคนอ่าน เมนูให้ลูกฟังหลายรอบ'

ผมบอกแม่ว่า 'งั้นตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ผมจะผลัดเวรให้แม่นั่งฟังสบาย ๆ บ้างแล้ว'

ในระหว่างมื้ออาหารนั้น

เราคุยกันอย่างถูกคอ - ไม่ใช่เรื่องราวพิเศษอะไร -

เพียงแต่สลับกันถามว่าชีวิตของเรา

เราคุยกันสนุกมากจนไปดูหนังไม่ทัน
..
เมื่อผมไปส่งแม่ที่บ้าน แม่พูดว่า 'แล้วแม่จะออกไปเที่ยวกับลูกอีกนะ' -

'แต่คราวนี้ลูกต้องยอมให้แม่เป็นเจ้าภาพนะจ๊ะ'

'แน่นอนครับ' ผมตอบตกลง

'ดินเน่อร์เป็นยังไงบ้าง?' ภรรยาถาม เมื่อผมกลับถึงบ้าน

'วิเศษมาก ๆ ดีเยี่ยมกว่าที่ผมคิดไว้มากเลย' ผมตอบ

อีกไม่กี่วันต่อมา แม่ผมเสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวายเฉียบพลัน

มันเกิดขึ้นกระทันหันมากจนผมช่วยอะไรไม่ทันเลย

หลายวันต่อมา

ผมได้รับจดหมายพร้อมใบเสร็จจากภัตตาคารที่ผมกับแม่เคยไป

มีโน๊ตเล็กๆแนบมาด้วยว่า...

'แม่จ่ายค่าอาหารชุดนี้เรียบร้อยแล้ว แม่รู้อยู่แล้วว่าแม่คงไปอีกครั้งไม่ได้ -

แต่... แม่ก็จ่ายสำหรับสองคน คือ สำหรับลูกกับภรรยา - ลูกคงเดาไม่ถูกหรอกว่าวันนั้นมีความหมายต่อ

แม่มากแค่ไหน, รักลูกมากจ๊ะ'

ณ วินาทีนั้น ผมได้เข้าใจถึงความสำคัญของการกล่าวคำว่า ''รัก'

ต่อคนที่เรารัก ในช่วงเวลาที่เค้าต้องการมัน

ไม่มีอะไรสำคัญมากไปกว่าครอบครัวของคุณ

จงให้เวลากับพวกเค้าในเวลาที่พวกเค้าต้องการคุณ

เพราะสิ่งเหล่านี้ ไม่อาจผลัดวันประกันพรุ่งได้

-มีบางคนบอกว่า หลังจากที่คลอดลูกแล้วต้องใช้เวลาพักฟื้นราว 6 สัปดาห์ แม่จึงจะคืนสภาพเดิม

คนนั้นไม่รู้ว่าหลังจากที่คุณได้เป็นแม่คนแล้ว ไม่มีคำว่าคนเดิมอีกต่อไป

-บางคนบอกว่า คนเราเรียนรู้การเป็นแม่ได้เองตามสัญชาติญาณ

คนนั้นไม่เคยพาลูกสามขวบไปซูเปอร์มาร์เกต

-บางคนบอกว่า การเป็นแม่คนนั้นน่าเบื่อ

คนนั้นไม่เคยนั่งรถที่ลูกวัยรุ่นขับ หลังจากที่ได้ใบขับขี่มาหมาด ๆ

-บางคนบอกว่า ถ้าคุณเป็นคนดี ลูกออกมาก็จะดีเอง

คนนั้นนึกว่าเด็กคลอดออกมาพร้อมกับคู่มือการใช้และใบรับประกัน

-บาง คนบอกว่า แม่ที่ดีไม่ควรขึ้นเสียงกับลูก

คนนั้นไม่เคยเปิดประตูหลังบ้านออกมา ทันได้เห็นลูกหวดลูกบอลเข้าใส่หน้าต่างครัวของเพื่อนบ้านพอ

ดิบพอดี

-บางคนบอกว่า การเป็นแม่คนนั้นไม่ต้องมีการศึกษาก็ได้

คนนั้นไม่เคยช่วยลูกที่กำลังเรียน ป.4 ทำการบ้านเลข

-บางคนบอกว่า แม่รักลูกคนที่ห้าไม่เท่าลูกคนแรก

คนนั้นไม่เคยมีลูกห้าคน

-บางคนบอกว่า ช่วงที่ยากที่สุดของการเป็นแม่ คือตอนคลอดและตอนเลี้ยง

คนนั้นไม่เคยยืนดูลูกขึ้นรถเมลไปโรงเรียนอนุบาลวันแรก

ไม่เคยส่งลูกเข้าห้องหอในคืนแต่งงาน

-บางคนบอกว่า งานของแม่นั้นหมู ๆ ปิดตาสองข้าง หรือมัดมือไว้ข้างหนึ่งก็ยังไหว

คนนั้นไม่เคยสอนการออกเดินขายขนมให้กับเหล่ายุวนารี

ที่กระจุ๊กกระจิ๊กคิกคักกันอยู่ตลอดเวลา

-บางคนบอกว่า แม่เลิกกังวลได้แล้ว หลังจากที่ลูกแต่งงานออกเรือนไป

ไปเจอเรื่องที่น่าอ่าน นำมาให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกันคะ

เครดิต ให้กับเจ้าของเรื่องด้วยคะ "คุณอ๋า"

http://mailinboxmail.blogspot.com/2009/10/blog-post_14.html

คนนั้นไม่รู้ว่าการแต่งงานคือการนำลูกชายหรือลูกสาวคนใหม่เข้ามาอยู่ในสายใยใจของแม่

-บางคนบอกว่างานของแม่ สิ้นสุดลงเมื่อลูกคนสุดท้ายออกจากบ้านไป

คนนั้นไม่เคยมีหลานยาย หรือหลานย่า

-บางคนบอกว่า แม่รู้ดีอยู่แล้วว่าคุณรักท่าน เพราะงั้น ไม่ต้องบอกท่านก็ได้

คนนั้นไม่เคยเป็นแม่

นีย์ เป็น อุบาสิกา ที่ไม่ค่อยไปวัดเท่าไหร่ คะ เพราะต้องทำงาน และ เรียน ด้วยคะ

แต่เพราะได้รับความบีบคั้น จากสิ่งกระทบในชีวิตประจำวัน ก็เลยหันมาสนใจการภาวนา โดยการชักชวนของ

คุณ รักหนอ หมวด Axe และ คุณ Ban

ทำให้ได้รู้จักการภาวนา

ซึ่งหลังจากได้ไปขึ้นกรรมฐาน ที่วัดราชสิทธาราม กับหลวงพ่อจิ๋ว พร้อมหนังสือ 2 เล่ม

ก็ได้ใช้เวลา ส่วนหนึ่งด้วยการนั่งหลับตา ภาวนา พุทโธ

ตอนนี้ชีวิตเปลี่ยนไปเลยคะ เพียง 3 อาทิตย์เองคะ


จากชีวิตไม่ค่อยเป็นคนทำบุญ เพราะมัธยัสถ์อดออม ไม่เคยใส่บาตรพระในตอนเช้า

เดี๋ยวนี้ลงมาใส่ทุกวัน และตั้งใจจะทำไปใ้ห้ได้ทุกวัน

พอทำบุญไปแล้ว ก็เหมือนโชคดี ยิ่งทำ ก็ยิ่งมี อยู่ ๆ ก็มีโชค มีลาภ ซื้อลอตเตอรี่ก็ููถูกรางวัลที่ 5 เลยคะ
อิ อิ ดีใจ น้ำตาไหลเลย ( นี่ละัน้า คนมีกิเลส )

และที่ทำงาน จู่ ๆ เจ้านาย ก็เพิ่มงานให้ทำพิเศษ ก็มีรายได้ เพิ่มขึ้นมาอีก

ส่วน แอร์ ที่เสียก็ได้ หมวด Axe นี่แหละคะ หาเพื่อนมาซ่อมให้ จ่ายค่าซ่อม 400 บาท นอกนั้น หมวดดำเนินการให้

ที่เล่าให้ฟัง ก็ดูเหมือนว่า อะไร ที่แย่ ๆ นั้นก็มีโชคดี

ทุกวัน นีย์ จะสวดคาถา พญาไก่เถื่อน ตามที่พระอาจารย์สอนทุกวัน พระอาจารย์สอนให้สวดวันละ 9 จบ

แต่ นีย์ สวดมากกว่าอายุ 1 ปีเลยทุกวัน ตอนนี้สวดได้ขึ้นใจแล้วคะ

 

ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่มาช่วยทุกคน นะคะ และ กราบนมัสการพระอาจารย์ที่ให้คำปรึกษา ด้วยคะ

ที่ forum profile ของนีย์นั้น เป็นภาพที่ ขยับได้คะแต่พออัพโหลด ลงไปแล้ว ไม่ขยับ คะ

แต่เห็นของ sathukrab นั้นขยับได้คะ


เป็นเพราะอะไรคะ

การตัดกรรม นี่วิธีอย่างไรบ้างคะ ที่จะไม่มีเรื่องผูกเป็นเวร กันในภพ ในชาติ ต่อไป

กรรมตัดรอน คำนี้ยังไม่เข้าใจความหมายคะ และ วิธีแก้กรรมตัดรอน คะ

เพื่อนสมาชิก ช่วยอธิบายหน่อยนะคะ

แทบหมดกำลังใจเลย!
เรื่องมีอยู่ว่า ครูของนีย์ที่เคารพและขอคำปรึกษาบ่อย ๆ  เป็นครูเกษียณแล้ว คุณครูมีชื่อว่า พัส ( สมมุติ )
นีย์ เรียกครูผู้นี้ว่า ครูพัส ......

ตอนที่ครูพัส เกษียณก็เลือกเก็บเป็นบำนาญ เพราะว่าเป็นครูระดับอาวุโส เงินบำนาญที่ได้จึงตกเป็นเดือน ๆ ละประมาณ 20000 กว่าบาท

ครูพัสเป็นครูที่มัธยัสถ์ สันโดษในสิ่งที่มี เงินเดือนคุณครูบวกกับหลักทรัพย์ของคุณครูนั้นทำให้ไม่มีเรื่องที่ต้องใช้เงินเท่าไหร่
พืชผักก็ปลูกกินเอา ข้าวก็ซื้อพอตนเองได้อยู่ได้ทาน ได้เที่ยว เนื่องจากครูพัสนั้นเป็นครูโสด พ่อแม่ ก็เสียชีวิตแล้ว พี่น้องก็ไม่มีเป็นลูกคนเดียว
ทรัพย์สมบัติเรียกว่าไม่เดือดร้อน

หลังจากครูพัส ได้เกษียณไปเป็นเวลา 3 ปีเงินเดือนบำนาญที่ไม่ค่อยได้ไปถอนนั้นก็มียอดในบัญชีราว ๆ 600,000 กว่าบาท
ซึ่งครูพัสจะนำเงินส่วนนี้ไปสร้างบ้านหลังใหม่ หลังจากที่คุยแบบกับช่างเรียบร้อยแล้ว ครูพัสก็ตกลงทำสัญญาก่อสร้าง
แล้วจึงได้ไปถอนเงินที่ธนาคาร ซึ่งคุณครูคำนวณเงินไว้เรียบร้อยแล้วว่ามีเหลือเฟือ

พอไปถึงธนาคาร คุณครูพัส ได้ถอนเงินออกมาด้วยยอด 500,000 บาท แต่ครูพัสตกแทบตกใจเพราะเจ้าหน้าที่ธนาคารบอกว่า
เงินได้ถูกถอนไปใน 3 เดือนที่ผ่านมาด้วยคุณครูเอง ครูพัสก็ได้ชี้แจงว่าบอกเจ้าหน้าที่ว่า ครูนั้นไม่เคยไม่เคยมาถอนเงินเลย
โดยเฉพาะการถอนเงินต่างสาขา

สรุปคุยกันไม่รู้เรื่องเท่าไร เพราะเจ้าหน้าที่ก็ยืนยัน ตามที่สาขารับแจ้งมาว่าผู้ถอนได้ใช้บัตรประชาชนด้วยถูกต้อง

ความต้องถึงตำรวจแล้ว ครูพัสได้แจ้งความให้เจ้าหน้าที่ติดต่อประสานงานไปที่ธนาคารสาขา ที่เงินได้ถูกถอน
ชึ่งจากกล้องวงจรปิดนั้นก็ได้เห็นหน้าตาคนถอน ซึ่งไม่ใช่ครูพัส แต่ได้แสดงบัตรประชาชนชื่อเดียวกับครูพัสเป็นผู้หญิงกลางคนดูอ่อนกว่า
อายุในบัตรมาก

สุดท้ายก็เป็นเรื่องที่ต้องดำเนินการกันต่อไปทุกวันนี้ ครูพัสยังไม่ได้เงินคืนเลยคะ ผ่านมา 2 ปีแล้ว

ครูพัสเล่าให้ฟังน้ำตานองหน้า เห็นแล้วหน้าเวทนาเหมือนกัน

สาเหตุที่คนร้ายสามารถถอนเงินได้นั้น
1.มีสมุดธนาคาร ซึ่งได้ขโมยมาจากบ้านครูนั่นเอง
2.ทำบัตรประชาชนปลอม
3.หัดปลอมลายเซ็นตามหลังสมุด
4.ถอนเงินต่างสาขา เป็นต่างจังหวัด
==================================
กลับมาในเรื่อง กฏแห่งกรรม

เพราะว่า นีย์ ได้ไปบ่นเรื่องของเสีย ที่ทะยอยกันเสีย และเงินไม่มี
คุณครูก็เลยเล่าเรื่องของคุณครูให้ฟัง

เลยเอามาเล่าในห้องกฏแห่งกรรมด้วยคะ

โลกสอนมนุษย์ว่าทุกสิ่งต้องมีการเปลี่ยนแปลง.แต่โลกก็กลับสอนให้มนุษย์ผูกพัน

 

 ความสุข ๒ ชั้น ( ธรรมะเดลิเวอรี่)

 



โดยพระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต

อาตมาอ่านเจอกลอนในหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง ที่ผู้เขียนระบายไว้ได้สาแก่ใจมากเลย

เร็ว ก็หาว่าล้ำหน้า
ช้า ก็หาว่าอืดอาด
โง่ ก็ถูกตวาด
พอฉลาด ก็ถูกระแวง
ทำก่อน บอกไม่ได้สั่ง
ทำทีหลัง บอกไม่มีหัวคิด
เฮ้อ นี่แหละชีวิตคนทำงาน

 


ข้างต้น น่าจะเป็นกลอนที่โดนใจบรรดาคนทำงานหลายๆ คน เพราะสะท้อนความรู้สึกกดดันอย่างชัดเจน
ซึ่งจากการได้พูดคุยกับโยมที่เข้ามาปรึกษาหารือถึงสาเหตุที่ทำงานกันอย่างไม่มีความสุขก็มีปัจจัยมากมาย เช่น ทำงานที่ตัวเองไม่ถนัด ทำงานที่ไม่ชอบ โดนหัวหน้างานกดขี่ หรือรู้สึกว่าหน้าที่ที่ตัวเองได้รับมอบหมายนั้นต่ำต้อย ฯลฯ
โดยจะว่าไปแล้ว บริษัทก็เหมือนกับบ้านหลังที่สองของเรา บางคนใช้ชีวิตในบริษัทมากกว่าที่บ้านซะอีก เพราะต้องตื่นขึ้นมาทำงานตั้งแต่ตี ๔ ตี ๕ กลับถึงบ้านก็ ๒-๓ ทุ่ม วันหนึ่งมี ๒๔ ชั่วโมง หากต้องใช้ชีวิตในการทำงาน (รวมนั่งรถไป-กลับ) วันละ ๑๐ กว่าชั่วโมงแล้ว ถ้าโยมไม่มีความสุขกับงานที่ทำ จึงเป็นเรื่องที่น่าเห็นใจมากๆ

อาตมาชอบใจคุณยามที่บริษัทแห่งหนึ่งมาก เคยถามเขาว่า ไม่เบื่อเหรอ เปิดประตูทั้งวัน เขาตอบกลับอย่างฉะฉานว่า

' ไม่เบื่อหรอกครับท่าน เพราะคนจะเข้าไปที่นี่ได้หรือไม่ได้ มันอยู่ที่ผม ถ้าผมไม่เปิดประตู ไม่อนุญาตหรือบอกไม่ให้เข้า เขาก็ไม่ได้เข้านะ อย่างพระอาจารย์มาบรรยายที่นี่ ผมไม่ให้เข้าก็ได้ ... แต่ผมให้เข้าครับ' ( แล้วไป)

อาตมาจึงไม่แปลกใจเลย เวลาไปทำธุระที่บริษัทนี้ทีไร มักเห็นเจ้าหมอนี่ ทำหน้าที่ตัวเองอย่างกระตือรือร้น ก็เพราะเขามีทัศนคติที่ดีต่อหน้าที่ เห็นความสำคัญของตัวเอง จึงทำให้เขาทำงานได้อย่างมีความสุข (แถมมีมุขอำกลับอาตมาอีกต่างหาก)

ดังนั้นอาตมาจึงอยากจะหนุนใจญาติโยมที่กำลังรู้สึกย่ำแย่กับงานของตัวเองว่า
ถ้าเราทำงานจนเมื่อยมือเหลือเกิน
ก็จงดีใจเถอะ ที่มีมือให้เมื่อย
ถ้าเราเดินไปเดินมาจนปวดขาเหลือเกิน
ก็จงดีใจเถอะ ที่มีขาให้ปวด
ถ้าเราเห็นหัวหน้า แล้วเซ็งเหลือเกิน
ก็จงดีใจเถอะ ที่มีหัวหน้าให้เซ็ง
ถ้าเราเห็นงาน แล้วเราเบื่องานเหลือเกิน
ก็จงดีใจเถอะ ที่มีงานให้เบื่อ

เพราะหลายคนพอไม่มีงานให้ทำ ก็จะประท้วงกัน อยากทำงาน ! อยากทำงาน ! ดังนั้นเมื่อคุณโยมมีโอกาสทำแล้ว ก็จงทำให้ดีที่สุด เริ่มต้นด้วยการเปลี่ยนทัศนคติต่องานที่ทำก่อน เห็นความสำคัญของหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้ได้ ทำมันอย่างเต็มที่และดีที่สุด เหมือนดั่งคุณยามที่อาตมายกมาเป็นตัวอย่างข้างต้น

อาตมาเคยอ่านเจอคำแนะนำของท่านพระธรรมปิฎก (ป.อ.ประยุตฺโต) ในหนังสือเล่มหนึ่ง ท่านเขียนชี้แนะไว้ว่า

งานมีผลตอบแทนสองชั้นด้วยกัน
ผลตอบแทนชั้นที่ ๑ คือ ตอนเงินเดือนออก นี่คือความสุขชั้นที่หนึ่ง ซึ่งหลายๆ คนมีความสุขในการทำงานแค่วันนั้นวันเดียว แต่ถ้าเราสามารถพัฒนาตัวเองไปพร้อมกับงานได้ มันก็จะก้าวไปสู่อีกระดับ อันนำมาซึ่งผลตอบแทนหรือความสุขชั้นที่ ๒ นั่นเอง

หนึ่งเดือน คุณโยมอยากมีความสุขเพียง ๑ ชั้น หรือ ๒ ชั้น ก็เลือกเอาตามใจชอบเลย

เจริญพร...

นีย์ โพสต์ข้อความไม่เก่ง ขอเป็นภาพก็แล้วกันนะคะ
อยากช่วยโพสต์ ในเว็บธรรมะของพระอาจารย์คะ

==================================

ขอเล่าประสพการณ์จริง ให้ฟังคะ

ดิฉัน อยู่ที่บ้านหลังจากทำงานมาเหน็ดเหนื่อย เป็น พนง เซเว่น เจ้าคะ

=======================================

ตั้งใจเก็บหอม รอมริบ เพื่อจะเรียนต่อให้จบ ปริญญาตรี เมื่อ 2 เดือนที่แล้วจึงได้ไปซื้อ notebook มาเครื่องหนึ่ง
แต่พอมาวันนี้ ราคา 16000 บาท มาวันนี้เครื่องเสียคะ การ์ดจอที่เครื่องไม่มีภาพคะ แต่ก็หวังพึ่งประกันเครื่อง พอ
นำเครื่องไปส่งแล้ว เจ้าหน้าที่ก็รับไว้ในส่วนซ่อม และมาเมื่อวานก่อนแจ้งกลับมาว่า การ์ดจอ ngforce 8400 gt
เสียมีรอยไหม้ ทางบริษัทไม่รับประกันในกรณีนี้ ดิฉันก็ งง ง ง ง ง ง และถามว่า กรณีนี้ต้องทำอย่างไร ทาง บริํษัท
จะทำการซ๋อมให้โดย เปลี่ยนการ์ดจอ ค่าเปลี่ยน 7500 บาท ( แป่ว )
ซึ่งแน่นอนดิฉันต้องยังไม่ซ่อม ก็เลยไปรับเครื่องกลับ บ่นไปเยอะเหมือนกัน อะไรกันนี่เครื่องเปิดใช้งานไม่ถึง 20 ชม.เลย แค่เปิดพิมพ์งาน เวิร์ด ธรรมดา ยังไม่ได้เล่น เน็ตเลย 

ดิฉัน ก็เดินถามร้านที่ซ่อมโดยตรง ก็ได้ความว่า เปลี่ยนการ์ดจอใช้เวลา 2 ชั่วโมง ค่าเปลี่ยน 3500 บาท แต่ประกันเพียง 3 เดือน ดิฉันก็ถามว่าทำไมประกันน้อยจัง ช่างซ่อมก็บอกว่า การ์ดจอรุ่นนี้เสียง่าย งงงงงงงงง อีกแล้ว เหมือนตัวเองทำการบ้านมาไม่ดี

สุดท้าย ดิฉันก็ยังไม่เ้ปลี่ยน
======================================================

เมื่อวานวันอังคาร ที่ผ่านมากลับบ้าน เพื่อจะนอนให้สบาย ในอากาศที่ร้อนระอุ แฮ่ ดิฉันติด แอร์ที่ห้องถึงไม่หรู
ก็ผ่อนอยู่หลายเดือน  แต่เจ้ากรรม เมื่อคืนดิฉันต้องนอนเหงื่อตก เพราะแอร์ที่บ้าน ทรยศ อีกด้วยการไม่ทำงาน
อย่างที่ ดิฉันต้องการ เรียกช่างแอร์มาดูเป็นการด่วน ก็ทราบได้ว่า คอมเพรสเซอร์ เสีย ช่างแอร์บอกว่าเปลี่ยนไม่คุ้ม เพราะแอร์ดิฉันใช้นั้นอายุ หลายปีแล้ว เปลี่ยนตัวนี้ แล้ว ก็จะต้องเปลี่ยนตัวนี้อีก สรุปแล้วช่างบอกว่าเปลี่ยนเครื่องใหม่เลยดีกว่า อืม....ฉันนั่งคิด จนกระทั่งช่างแอร์กลับไป

แต่ช่างกลับไปแล้ว แอร์ก็ไม่ได้เย็นอะไร ต้องปิดไว้ อืม...หลายบาท สิ งานนี้ สองงานนี้ ลำพัง พนักงาน เงินเดือน หมื่นนิดๆ กับ รายจ่ายอีกหลายอย่าง ต้องมานั่งคิด 



คิดแล้วก็ปวดหัว น้อยใจจัง....ทำไมฟ้า ถึงได้กลั่นแกล้งดิฉันอย่างนี้

=================================================

สุดท้ายดิฉัน ก็นอนเอามือจับสมุดพัด และก็หลับไป ท่ามกลางความร้อนระอุ


===================================================

วันรุ่งขึ้น ตื่นขึ้นมาดิฉันเตรียมตัวไปทำงาน เสียบปลั๊ก หม้อข้าวไฟฟ้าใบน้อย ๆ เพื่อจะทานข้าว
อย่างปกติทุกวัน แต่วันนี้พอถึงเวลาไปตักข้าว ปรากฏว่า ข้าวไม่สุก ดิฉันก็มองว่าลืมกดสวิชต์หรือป่าว
จึงแชข้าวไว้อย่างนั้น ไปพึ่งอาหารจานด่วนก่อน ตอนเย็นกลับบ้านมา ก็มากอสวิชต์ให้ทำงานอีก
และเตรียมตัวทานข้าว แต่พอถึงเวลา ข้าวก็ไม่สุก สรุปว่าหม้ือข้าวไฟฟ้าเสียอีกแล้ว ช่างแถวนี้ก็ไม่มี
อาหารโต้รุ่ง อีกแล้ว

============================================================
วันรุ่งเช้า ดิฉันเตรียมตัว ตัดสินใจ ( นอนร้องไห้ด้วย ) เพื่อที่จะได้จัดการเรื่อง เสีย ๆ ทั้งหมด ค้นสมุดบัญชีพอมีเงินอยู่ประมาณ 30000 บาท เตรียมตัวที่จะไปซ่อมโน๊ตบุ๊ค ติดแอร์ตัวใหม่ เอาหม้อหุงข้าวไปซ่อม แต่พอตอนสาย พ่อที่อยู่ที่บ้าน ต่างจังหวัด มีอาชีพ กสิกรรม โทรมาหาดิฉัีนว่า ปีนี้แล้งจัดมาก แต่ก็ต้องทำนา เจ้ารถไถที่เคยใช้งานอยู่นั้น ได้เสียแล้วตอนนี้พ่อไม่มีเงิน อยากให้แกช่วยค่าซ่อมเพื่อคนทั้งบ้านหน่อย ดิฉันก็ถามกลับไปว่า ค่า่ซ่อมประมาณเท่าไหร่ พ่อก็ตอบมาว่าประมาณ 28000 - 35000 บาท

ดิฉันก็อึ้ง ทำไมทุกอย่างมันประจวบเหมาะกันอย่างนี้

แต่สายเลือด กตัญญู ต้องมาก่อน ต้องตัดสิ่งที่ไม่จำเป็น กับความจำเป็น
นอนร้องไห้อีก 1 คืน ( ร้องจริง ๆ กลับโชคชะตาของชีวิต )

สุดท้ายก็นึกถึงพระอาจารย์ หาเบอร์โทรท่าน โทรเลย โทรเลย ( แต่จะโทรทำไม ให้ท่านมาช่วยอะไร... )

โทรก็ไม่ติด น้อยใจจริง ๆ สุดท้ายก็ใช้ email หาท่าน จึงได้คุยกับท่าน
===========================================

ท่านถามว่า ในโลกนี้มีของอะไรที่ไม่เสีย  ก็ตอบท่านว่า ไม่มีคะ
             โยมกำลังเสียอะไร ก็ตอบว่า เสียใจที่ของแต่ละอย่างเสียคะ
             ที่เสียนั้นเป็นเพียงทรัพย์ภายนอก โยมไม่ได้เสียอวัยวะใด ๆ เลย อันนี้น่าจะดีใจ คนที่คิดว่าตัวเองซวย ๆ อย่างนั้นอย่างนี้ แต่มาพิจารณาดูตามความเป็นจริงแล้ว โยมยังไม่ถึงกลับเลือดตกยางออก นี่ยังไม่เรียกว่าซวยมาก หรอกจ้า เป็นเพียงบททดสอบใจของเรา เบื้องต้นนะ

และที่สนทนากับท่านอีกมาก..............

========================================
 
ตอนนี้ อารมณ์ ดีขึ้นแล้วคะ ส่งเงินไปให้พ่อ แล้ว 30000 บาท
       ไปซื้อพัดลมมาหนึ่งตัวคะ 200 บาท (พอใช้ )
        เอาหม้อหุงข้าวไปซ่อม  150 บาท
        ส่วน notebook นั้นวางไว้ก่อน
       ไปที่วัดระฆัง ทำบุญ ปล่อยนก ปล่อยปลา .... สบายใจ คะ
       นั่งกรรมฐาน มากขึ้นสักนิด

 

ที่พิมพ์มาซะ ยืดยาว นี่ ไม่ใช่มาบ่นให้ฟังนะคะ แต่ต้องการให้กำลังใจกับคนที่คิดว่าตัวเองซวย ๆๆๆ
จะได้มีกำลังใจ สู้ ในสังสารวัฏฏ์นี้ต่อไปคะ
           

ได้มาจากการอบรม เป็น ไฟล์ powerpoint ผู้อบรมพยายามสื่อแบบฝรั่งในเรื่อง
การดำรงชีวิตแบบปล่อยวาง
ฉันเห็นว่าถ้าเทียบกับการภาวนาในทางธรรม จะเห็นชัดมากคะ

ฉันไม่ถนัด เขียน ขอโพสต์ภาพแทนก็แล้วกัน