แสดงกระทู้

กราบเรียนทุกท่าน
ผมเป็นสมาชิกใหม่เพิ่งสมัครเข้าเวปแห่งนี้ แต่ได้อ่านและหาข้อมูลอยู่นานแล้ว
ผมมีเรื่องสอบถามเกี่ยวกับการนั่งสมาธิของผมครับ

ก่อนอื่นผมขอท้าวความนิดหน่อยเกี่ยวกับประวัติผม
ผมเคยเข้าสถานปฎิบัติธรรมแห่งหนึ่งจุดมุ่งหมายคือความพ้นทุกข์ ซึ่งภรรยาผมศรัทธาสถานที่แห่งนี้มาก แต่ด้วยการสอนที่ผิดเพี้ยนไปจนผมยอมรับไม่ได้ หลังจากลองไปปฏิบัติอยู่ 3 ครั้งผมก็เลิกไปและเป็นสาเหตุให้ผมและภรรยาแยกทางกัน (เรื่องยาวและซับซ้อนมาก)

หลังจากนั้นมาผมก็ไม่เคยเข้าปฏิบัติธรรมจากที่ใหนหรือวัดใหนอีกเลย ปัจจุบันผมก็ยังมีความทุกข์อยู่มากจนคิดว่าหาทางออกไม่ได้ทั้งๆ ที่สภาพในปัจจุบันผมก็ไม่เดือนร้อนอะไรมากมายแต่ใจกลับเป็นทุกข์หาความสงบไม่ได้

จนได้อ่านหนังสือธรรมะเล่มหนึ่งเกี่ยวกับ มหาสติปัฏฐานสูตร อ่านหลายเที่ยวก็ไม่เข้าใจ แต่ก็ลองนำคำแนะนำในหนังสือเล่มนั้นมาปฏฺิบัติดู เป็นเวลากว่า 2 เดือนแล้วที่ผมฝึกนั่งสมาธิ โดยวิธี ดูลมหายใจเข้าออก และภาวนาพุทโธ เป็นประจำเกือบทุกวัน (ก่อนนั่งสมาธิก็สวดมนต์ จากหนังสือสวดมนต์ที่ซื้อจากร้านหนังสือ) ใจก็ยังไม่สงบ และก็ยังทุกข์อย่างที่เคยเป็น

เมื่อสองวันที่ผ่านมาผมก็นั่งสมาธิแบบที่เคยนั่ง แต่คราวนี้รู้สึกว่าใจกลับนิ่งต่างจากครั้งก่อนๆ มากไม่คิดเรื่องใดๆ นอกจากจับที่ลมหายใจเข้าออกอย่างชัดเจน ผ่านไปอยู่ๆ ก็เกิดขนลุกซุ่ทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้า
มีความรู้สึกร่างกายไม่เหมือนเดิม แต่ก็เกิดความสงสัยว่าผมเป็นอะไรไป อาการนี้เกิดได้สักระยะเดียวก็พยายามกลับมาภาวนาพุทโธและกำหนดลมหายใจใหม่
วันต่อมา ก็เป็นแบบเดียวกันอีก แต่คราวนี้ผิดไป คือจะมีอาการเหมือนมีตัวอะไรวิ่งใต้ผิวหนังเป็นลูกๆ วิ่งอย่างรวดเร็วมากจากที่นั่งขัตสมธิจากเข่าด้านซ้ายไปยังเข่าด้านขวาและวิ่งขึ้นลงไปมา พร้อมกับขนลุกแบบเมื่อวาน เมื่อรู้สึกอาการแบบนี้ ใจก็ยังมีความตกใจเหมือนเดิมว่าผมเป็นอะไรไปทำไมนั่งสมาธิแล้วเป็นแบบนี้ ก็กลับมาภาวนาพุทโธและจดจ่อกับลมหายใจอีก เป็นแบบนี้อีกสักพัก อาการแบบเดิมก็เกิดขึ้นอีก คือเหมือนผิวหนังเต้นเป็นลูกๆ เหมือมีตัวอะไรอยู่ใต้ผิวหนังวิ่งจากซ้ายไปขวา และบนลงล่างพร้อมกับขนลุกซู่อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ครั้งสุดท้ายรู้สึกว่าตัวไม่เป็นตัวเองมีอาการเหมือนตัวหนักหรือพองหรือใหญ่ออก จนผมต้องลุกออกจากสมาธิ

ทั้งสองวันที่ผ่านมาผมกลับนั่งสมาธิได้เกือบสองชั่วโมงซึ่งนับว่ามากกว่าที่เคยนั่งมาครั้งก่อนๆ มากมาย ไม่รู้สึกปวดหรือเหน็บชาเหมือนวันก่อน รู้เหมือนกันแต่พักเดียวก็หายไป(ก่อนหน้านั้นประมาณ 20-30 นาทีผมก็ทนแทบไม่ได้แล้ว)

เนื่องจากผมไม่มีครูอาจารย์ผู้รู้ที่ผมจะสอบถามได้ผมจึงขอสอบถามท่านผู้รู้ในที่นี้ว่าอาการแบบนี้ผมเป็นอะไร และผมควรทำอย่างไรต่อไป ที่ผมปฏิบัติมาถูกต้องแล้วหรือไม่

ไว้คราวหน้าผมจะพยายามเรียบเรียงสิ่งที่ผมไปพบเจอสถานที่ปฏิบัติธรรม จนต้องทำให้ชีวิตผมเป็นทุกข์
(ส่วนหนึ่งมาจากตัวผมเอง) แต่ส่วนตัวแล้วผมมีความศรัทธาในพุทธศาสนา และเห็นแล้วว่าความทุกข์ที่ผมมีนั้นจะหมดไปได้ถ้าหากผมไม่ต้องเกิดมาอีก

กราบขออภัยไว้ล่วงหน้าถ้าหากอธิบายรายละเอียดบางอย่างน้อยไป

ขอบคุณทุกท่านที่เมตตา

ข้อมูลส่วนตัว