การมองในปัจจุบัน นั้นสำคัญกว่าการมองในอดีต และ อนาคต
คำว่า ยถาภูตญาณทัศศนะ ปรากฏได้ปัจุบัน ในขณะที่จิต มีสมาธิ เท่านั้น
จุดประสงค์ของการฝึก อธิจิต ก็เพื่อให้เข้าไปรู้เห็นในปัจจุบัน ให้มากขึ้น
การเห็นอนิจจัง ไม่ใช่เห็นเพราะปรุงแต่ง ( คิด ) ว่าไม่เที่ยง แต่ต้องเป็นการเห็นในปัจจุบัน ขณะนั้น ว่า ไม่เที่ยง โดยปราศจากความคิดใด ๆ แต่เห็นมันไม่เที่ยง เหมือนสายน้ำตกที่ไหลลงไปสู่เบื้องล่าง ใครจะสังเกตุ เห็นสิ่งที่ตกมากับน้ำได้หรือไม่ได้ ก็คือ จิตที่สงบ ที่มองเห็นอย่างละเอียด โดยสภาพที่เข้าไปรู้ จริง ๆ ในนั้น ว่า ทุกข์ อย่างไร สุขอย่างไร กลางๆ อย่างไร
ในขณะที่เห็นว่าไม่เที่ยง ก็จะมองเห็นว่า ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น เอามาเป็นอารมณ์ เมื่อมองไม่เห็นความควรนำมาเป็นอารมณ์ มันก็จะปล่อยวาง และค่อย ๆ ปล่อยวางไปเรื่อย จนมันไม่เอาด้วยการถือ ของหนัก (ภาระ) ต่อไป การเห็นอย่างนี้ ชื่อว่า วิปัสสนา
เจริญธรรม / เจริญพร