เวลาที่ฟุ้งซ่าน นั้น ต้องกำหนด สติ รู้ทันก่อน ว่า เราฟุ้งซ่าน อยู่ ต้องกำหนดให้ได้ก่อน ว่า เราฟุ้งซ่าน
หายใจเข้า กำหนดรู้ว่า เราฟุ้งซ่านอยู่
หายใจออก กำหนดรู้ว่า เราฟุ้งซ๋านอยู่
การกำหนดอย่างนี้ จะทำให้เราเข้าไปอยู่ในสถานะ ผู้ดู ผู้ตาม เรียกว่าการเจริญสติ พื้นฐาน
เมื่อกำหนดจิตไปอย่างนี้ เรียกว่ากำหนดรู้เท่าทันปัจจุบัน ความฟุ้งซ่าน ก็จะลดลงไป เรื่อย ๆ จนใจสงบเยือกเย็นลง เรียกว่า สัมปชัญญะเต็ม เมื่อเต็มแล้ว ก็ให้กำหนด พุทโธ ลงไปที่ ฐานใด ฐานหนึ่ง หรือ จะกำหนดที่ปลายจมูก หายใจเข้าออก เป็นพุทโธ ไม่ต้องไปตัดคำว่า เข้า เป็น พุท ออก เป็น โธ ให้หายใจเข้าเป็น พุทโธ เลย หายใจออกเป็น พุทโธ เลย ดังนั้นก็จะหายใจอย่างนี้
หายใจเข้า กำหนดว่า พุทโธ
หายใจออก กำหนดว่า พุทโธ
เมื่อใจสงบ เยือกเย็นดี แล้ว ก็เปลี่ยนคำภาวนาว่า
หายใจเข้า ใจสงบ แล้ว
หายใจออก ใจสงบ แล้ว
คือต้องกลับมากำหนดว่า ไม่ฟุ้งซ่านแล้ว นั่นแหละจึงเรียกว่า หายจาก ความฟุ้งซ่าน นะจ๊ะ
เจริญธรรม / เจริญพร