สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

อยากถามว่า คนที่สลบ จิตออกจากร่างหรือไม่ ? ( ตลกหรือไม่ครับ ที่ถามอย่างนี้ )

และคนที่นอนไม่ไหว ติง ให้น้ำเกลือ อาหาร ทางท่อ นี่ด้วย จิตอยู่ที่ไหน หรือ มีแต่กาย เท่านั้น

 ทำอย่างไร เราถึงจะติตต่อกับ ร่างอย่างนี้ ได้ จะพูดคุยกันให้เข้าใจกันเลยนั้นทำอย่างไร ดีครับ

 มีใครช่วยแนะนำได้บ้าง ครับ

 :s_hi: :smiley_confused1: :c017:

(http://www.thairath.co.th/media/content/2010/09/06/109123/hr1667/630.jpg)
ขอบคุณภาพประกอบจาก http://www.thairath.co.th (http://www.thairath.co.th)

http://videolink.nationchannel.com/data/11/2011/08/15/hj6dkfdhghc5aAhiBdhhB.mp4 (http://videolink.nationchannel.com/data/11/2011/08/15/hj6dkfdhghc5aAhiBdhhB.mp4)
ขอบคุณ วีดีโอประกอบจาก http://77.nationchannel.com/video/167950/ (http://77.nationchannel.com/video/167950/)

เคยได้รับยาสลบ ตอนผ่าตัด ในชีวิตสองครั้ง

   ครั้งแรก ก็ไม่รู้หมดความรู้สึกไปเมื่อไร ตื่นขึ้นมา ก็สลึม สะลือ แต่ในระหว่างที่หลับ ทุกคนจะบอกว่า พูดเพ้อ เรียกชื่อแฟนอยู่ตลอดเวลา ครับ แสดงว่ารักมาก ห่วงมาก อันนี้เป็นไปตามที่เขาเล่าให้ฟังนะครับ ยาสลบมีผลทำให้ให้จิตเพ้อได้นะครับ จำชื่อได้ว่า พยาบาลเรียกให้ฟังว่า ดัมกุ้ง

    แต่สำหรับผมเอง นั้นไม่มีความรู้สึกใดๆ ในระหว่างที่สลบ ไม่มีความรู้สึกนึกคิด ไม่มีความฝัน มีความรู้สึกเหมือนกับว่า ตาค้างตอนสลบคือ เป็นอย่างนั้น


   ครั้งที่สอง นี้ถ้าจะให้ยาแบบอ่อน ๆ ครับเพราะมีความรู้สึกตัวว่า ตัวเองพูดอะไรออกไป กับ หมอ พยาบาล ซึ่งหมอ และ พยาบาล ก็เหมือนจะคุยด้วยแล้วก็คุยโต้ตอบด้วย อันนี้หลับประมาณ 1 ชั่วโมง พยายามลุกขึ้นนั่ง ตามที่พยาบาล บอก และที่สำคัญที่สุด พยายามจะนั่งกรรมฐาน รอบนี้ฝึกกรรมฐานแล้ว คือ จะเข้าไปสู่สภาพที่นั่งกรรมฐาน คือ ฟังจากพยาบาลและคนเข็นเตียงคุยกันบอกว่า ตัวผมเองหลังจากโดนยาแล้ว สิ่งที่พยายามกระทำก็คือ การสวด และ นั่งกรรมฐาน ที่สำคัญหลับไม่มีสติ แต่โต้ตอบกับพยาบาลหมอพยาบาล คุยกันเป็นเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องวิธีการนั่งกรรมฐาน

   สรุปว่ารอบที่สองนี้ ไม่รู้ว่าให้ยาอ่อนหรือไม่ แต่ที่แน่ ๆ จำได้ว่าพูดเรื่องอะไร แต่ไม่รู้ว่าหมอผ่าอะไรออกไปบ้าง  ที่สำคัญมีความรู้สึกว่าต้องนั่งกรรมฐานให้ได้

    ดังนั้นสรุปได้เบื้องต้นของผมว่า ระหว่าง ที่โดนยาสลบเพื่อที่จะผ่าตัดนั้น วิญญาณมิได้ออกจากกายแน่นอนอันนี้สำหรับผมนะครับ ส่วนการฝึกกรรมฐาน มีผลต่อสภาพยามจิตที่ไม่สามารถประคองกายได้

    สังเกตจากครั้งแรก ผมไม่รู้อะไรเลย แต่มีอาการเพ้อ ๆ แบบชาวโลก โดยเฉพาะเรื่องความรักเมีย และลูก

    สำหรับการผ่าตัดครั้งที่สอง นั้นสามารถคุยธรรมะ และ รู้เรื่อง และ เป็นเรื่องเดียวที่รู้เรือง ในการผ่าตัดครั้งนั้นและที่สำคัญจิตพยายาม ประคองกายเข้าสู่สมาธิด้วยท่ามาตรฐาน ซึ่งสามารถทำสำเร็จหลังจากการผ่าตัดผมสามารถนั่งในท่่านั่งสมาธิจนตื่น
     
    ก็เล่าได้เท่านี้นะครับ

     :s_hi:

      ๑. อนิจจลักษณะ    คือ มีลักษณะที่ไม่เที่ยง ไม่คงที่ ต้องเปลี่ยนแปลง (เกิด-ดับ) อยู่ตลอดเวลา
     ๒. ทุกขลักษณะ     คือ มีลักษณะที่ทนอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้ (เกิดขึ้นแล้วต้องดับไป)
     ๓. อนัตตลักษณะ   คือ มีลักษณะที่มิใช่ตัว มิใช่ตน ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของผู้ใด จะบังคับให้หยุดการเกิดดับก็ไม่ได้
         
          สามัญลักษณะทั้ง ๓ นี้ เป็นสิ่งจริงแท้แน่นอน เป็นกฎธรรมชาติที่เรียกว่า ไตรลักษณ์ รูปธรรม และนามธรรมทั้งหลายอันได้แก่ รูป จิตและเจตสิก ย่อมจะต้องมีลักษณะเช่นนี้เหมือนกันทั้งหมด 
           
          นอกจากจิตจะมีลักษณะสามัญตามที่กล่าวมาแล้ว
 
 
    ๑. มีการรู้อารมณ์ เป็นลักษณะ
    ๒. เป็นประธานในธรรมทั้งปวง เป็นกิจ
    ๓. มีการเกิดดับสืบต่อกันอย่างไม่ขาดสาย เป็นผล
    ๔. มีอดีตกรรม ทวาร อารมณ์และเจตสิก เป็นเหตุให้จิตเกิดขึ้น
         
       การทำงานของจิตจะเกิดดับสืบต่อกันไปอย่างไม่ขาดสาย ในพระสูตรตอนหนึ่ง พระพุทธองค์ทรงแสดงไว้มีใจความว่า ยากที่จะนำสิ่งอื่นๆ ทั้งหลายในโลก มาเปรียบเทียบกับความเกิดดับอันรวดเร็วของจิต

       เพราะจิตเกิดดับ ๆ รวดเร็วกว่าสิ่งใด ๆ ในโลก เพียงชั่วลัดนิ้วมือเดียว จิตจะเกิดดับถึงแสนโกฏิขณะ หรือ   ๑,๐๐๐,๐๐๐,๐๐๐,๐๐๐ ดวง (หนึ่งล้านล้านดวง)
           
       ที่ว่า จิตมีการเกิดดับสืบต่ออย่างไม่ขาดสาย เพราะจิตดวงที่ ๑ เกิดขึ้นแล้วดับไป ต่อจากนั้นจิตดวงที่ ๒ ก็จะเกิดขึ้นติดต่อกันแล้วก็ดับไปอีก เป็นเช่นนี้ต่อเนื่องกันไปเรื่อย ๆ


      ภาวะที่จิตเกิดดับสืบต่อกันเป็นกระแสนี้ท่านเรียกว่า สันตติ ซึ่งสามารถเปรียบเทียบได้กับกระแสน้ำ ที่ประกอบไปด้วยอณูของน้ำเล็กๆ เรียงติดต่อกันเป็นสาย ขณะที่กระแสจิตไม่ออกมารับรู้เรื่องราว (อารมณ์) ทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ จิตในขณะนั้นมีชื่อเรียกว่า ภวังคจิต

     ซึ่งเป็นจิตที่ทำหน้าที่รักษารูปนาม ในภพปัจจุบันไว้มิให้แตกทำลายไป จนกว่าจะสิ้นอายุจากภพนี้ แม้ในขณะหลับสนิท (ไม่มีการฝัน) หรือสลบไป ก็จะมีภวังคจิต เกิดดับสืบเนื่องกันตลอดเวลา อารมณ์ของภวังคจิต เป็นอารมณ์ที่สืบเนื่องมาจากเหตุปัจจัยในอดีตภพ  
           
     เมื่อใดก็ตามที่จิตออกมารับรู้เรื่องราวทางประตู (ทวาร) ทั้ง ๖ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ เมื่อนั้นจิตจะขึ้นสู่วิถีซึ่งเรียกว่า วิถีจิต และเมื่อสิ้นสุดแต่ละวิถี ก็จะมีภวังคจิตที่คอยรักษาภพชาติเกิดคั่นอยู่ทุกครั้ง

     แต่เราจะไม่รู้สึกตัว เพราะการเปลี่ยนแปลงกลับไปกลับมานั้น เกิดขึ้นรวดเร็วมาก แม้แต่แสงไฟจากหลอดไฟฟ้า ที่เราใช้กันอยู่ทุกวันนี้มีการกระพริบ (เกิด-ดับ) ตามความถี่ของไฟฟ้ากระแสสลับ ด้วยความเร็วเพียง ๕๐ ครั้งต่อวินาทีเท่านั้น เราก็ยังไม่สามารถสังเกตเห็น การกระพริบของแสงไฟได้เลย

    ดังนั้น จิตซึ่งมีการเกิดดับอย่างรวดเร็วถึงประมาณ ๑ ล้าน ๆ ครั้งต่อวินาที * จึงไม่น่าสงสัยว่าทำไมเราถึงไม่สามารถที่จะรู้สึกได้
          * อนุมานว่าการลัดนิ้วมือ (การงอนิ้วเข้ามาหาฝ่ามือ) ใช้เวลาประมาณ ๑ วินาที

อ้างอิง
แบบเรียนอภิธรรม หลักสูตรเรียนทางอินเตอร์เน็ต เรียบเรียงโดย อ.วิศิษฐ์ ชัยสุวรรณ
อภิธรรมโชติกะวิทยาลัย มหาวิทยาลัย มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
http://www.buddhism-online.org/Section02A_05.htm (http://www.buddhism-online.org/Section02A_05.htm)
ขอบคุณภาพจาก http://www.dmc.tv/,http://play.kapook.com/ (http://www.dmc.tv/,http://play.kapook.com/)

อยากถามว่า คนที่สลบ จิตออกจากร่างหรือไม่ ? ( ตลกหรือไม่ครับ ที่ถามอย่างนี้ )

และคนที่นอนไม่ไหว ติง ให้น้ำเกลือ อาหาร ทางท่อ นี่ด้วย จิตอยู่ที่ไหน หรือ มีแต่กาย เท่านั้น

 ทำอย่างไร เราถึงจะติตต่อกับ ร่างอย่างนี้ ได้ จะพูดคุยกันให้เข้าใจกันเลยนั้นทำอย่างไร ดีครับ

 มีใครช่วยแนะนำได้บ้าง ครับ

     คนที่สลบไป จิตจะไม่ออกมารับรู้อารมณ์ตามทวารทั้ง ๖ เรียกจิตประเภทนี้ว่า "ภวังคจิต"
     หากถามว่า จิตอยู่ที่ไหน
     ตอบว่า จิตไม่มีที่อยู่ เพราะจิตมีลักษณะที่ "มิใช่ตัว มิใช่ตน"(อนัตตา)
     เราจะรู้สึกว่าจิตเกิดขึ้น ต่อเมื่อจิตออกมารับรู้อารมณ์ต่างๆตามทวารทั้ง ๖(ขึ้นสู่วิถี)เท่านั้น
     (ขอให้อ่านบทความข้างต้นให้เข้าใจด้วย)
     การจะติดต่อกับจิตของคนที่สลบอยู่ คงต้องอาศัยผู้มีอภิญญา
     เรื่องนี้เกินปัญญาจริงๆ ขอคุยเท่านี้ครับ
      :25: