พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาบาลี) เล่มที่ ๑๐
สุตฺตนฺตปิฏเก เล่มที่ ๒ ทีฆนิกายสฺส มหาวคฺโค
หน้าที่ ๑๐๕/๓๙๑ ข้อที่ ๘๔
[๘๔] ยสฺมึ ปเทเส กปฺเปติ วาส ปณฺฑิตชาติโย ๑
สีลวนฺเตตฺถ โภเชตฺวา สฺเต พฺรหฺมจาริโน ๒ ฯ
ยา ตตฺถ เทวตา อาสุ ๓ ตาส ทกฺขิณมาทิเส
ตา ปูชิตา ปูชยนฺติ มานิตา มานยนฺติ น ฯ
ตโต น อนุกมฺปนฺติ มาตา ปุตฺตว โอรส
เทวตานุกมฺปิโต โปโส สทา ภทฺรานิ ปสฺสตีติ ฯ
พระไตรปิฎก ฉบับมหามกุฏฯ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๓
พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่มที่ ๒
หน้าที่ ๒๕๘/๕๖๐ ข้อที่ ๘๔
[๘๔] บุรุษผู้มีเชื้อชาติบัณฑิต เข้าไปอยู่ใน
ประเทศใด พึงเชิญท่านพรหมจารี
ทั้งหลายผู้มีศีล ผู้สำรวมให้บริโภคใน
ประเทศนั้น แล้วอุทิศทักษิณาให้แก่
เทวดาทั้งหลาย ซึ่งมีอยู่ในประเทศนั้น
เทวดาทั้งหลายเหล่านั้น อันบุรุษนั้นบูชา
แล้ว ย่อมบูชาตอบ นับถือแล้ว ย่อม
นับถือตอบ ซึ่งบุรุษนั้น เพราะเหตุนั้น
เทวดาทั้งหลายจะอนุเคราะห์บุรุษเชื้อชาติ
บัณฑิตนั้น เหมือนมารดาอนุเคราะห์บุตร
ของตน บุรุษผู้ซึ่งเทวดาอนุเคราะห์แล้ว
จะประสบแต่สิ่งเจริญทั้งหลายในกาล
ทุกเมื่อ.
ชีวิตไม่สิ้นหวัง
หลาย ๆ ครั้ง ก็ต้องการที่จะช่วย แต่มิได้ต้องการ มิได้ร้องขอ จึงไม่สามารถที่จะช่วยได้