พิมพ์

[raponsan]

สมาธิชาวบ้าน : เสบียงบุญ 2.

เมื่อถึงพระนิพพานแล้วปล่อยวางทุกอย่างไปเฉยๆ ไม่ไปยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นของเราให้ต้องกลับมาเกิดอีก กลับมาเกิดเพื่อใช้บุญนั้นอีก ถ้าเราปฏิบัติไปเรารู้ พอจิตถึงพระนิพพานแล้ว บางคนไม่เคยมีใครสั่งใครสอนไว้ บอกบุญในพระนิพพานนั้นไม่มีหรอก เมื่อถึงเวลาที่จิตเจอพระนิพพานแล้วนั้น แม้แต่กระทั่งบุญอันเป็นสมบัติเป็นเสบียงที่เราเคยคิดว่ามันเป็นของเรา เราก็ต้องปล่อยวางมันไป ถ้าเรายังคงไปยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นของของเรา มันเป็นเสบียงของเรา มันเป็นสิ่งที่เราทำ เราเก็บไว้ เราจะใช้ มันก็ต้องกลับมาเกิดอีก

เสบียงบุญที่ว่านี้ใช้สำหรับดวงวิญญาณที่ยังคงเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในวัฏสงสารนี้ ถ้าพ้นไปแล้วถึงพระนิพพานแล้ว เสบียงนั้นไม่มีแล้ว เพราะนำไปสู่พระนิพพานไม่ได้ พระนิพพานไม่มีบาปไม่มีบุญ เพราะไม่มีการเกิดแล้ว เมื่อไม่เกิดแล้วย่อมไม่ต้องใช้เสบียง บุญกุศลต่างๆ หากเรายึดถือไว้ย่อมนำจิตเรามาเกิดอีก

การไปสู่พระนิพพานจึงไม่ต้องหอบเสบียงไปแล้ว แต่เรายังเข้าใจผิดไปยึดมั่นถือมั่นไว้ แล้วก็หอบเสบียงไปด้วย หอบไปแล้วก็กลับมาเกิดใหม่ จบกัน

เพราะฉะนั้น พระนิพพานต้องฟังธรรมพระนิพพานเยอะๆ ปฏิบัติตาม นั่งไปให้เห็นจริงไปตามเรื่อง วันนี้ภูมิปัญญาเราจะไปถึงไหนมันก็เป็นแบบหนึ่ง ต่อไปภูมิปัญญาเราสูงขึ้น ปัญญาพระนิพพานเบ่งบานขึ้น เราจะเข้าถึงธรรมพระนิพพานได้เอง ตอนนี้ใช้ภูมิวิปัสสนาของอาจารย์และถ่ายทอดธรรมะอันเป็นวิปัสสนาภูมิออกมา เมื่อกายทำไปจิตจะดำเนินไปของมัน แม้ว่ายังไม่เกิดอาการผุดรู้ในการพิจารณาธรรมเองได้ อบรมจิตไปธรรมะจะผุดขึ้นอย่างที่อาจารย์ได้พิจารณาให้ฟังกัน

ถ้าจิตมันสงบตัวลงนิ่งในระดับหนึ่ง พ้นอำนาจความคิดแล้ว ความรู้ปัญญาธรรมจะหลั่งไหลออกมาเหมือนกับสายน้ำ ธรรมะต่างๆ หลั่งไหลออกมา อธิบายธรรมข้อไหนก็จะเชื่อมโยงกับข้ออื่นเป็นวงกลมหลั่งไหลออกมาไม่หยุด ธรรมะที่จิตอบรมจนถึงขั้นแล้ว จะเกิดความรู้อันเป็นธรรมอันรู้แจ้งเห็นจริงผ่านไหลออกมาอยู่ตลอด วิปัสสนาภูมิเกิดไหลไปรู้ธรรมเห็นธรรม พ้นจากทุกข์ได้     ดวงจิตทุกดวงต่างปรารถนาการเข้าถึงความจริงแห่งพระนิพพาน ซึ่งความปรารถนาดังกล่าวก็ไม่ได้ยากจนเกินขีดความสามารถที่จิตของมนุษย์จะเข้าถึงได้ แต่มีข้อแม้ว่าเราจะต้องยอมรับความจริงในสิ่งที่เราไม่เคยยอมรับมาก่อนให้จงได้

 

สัจธรรมความจริงที่เราไม่เคยยอมรับว่ามันมีตัวตนอยู่จริง ความจริงเหล่านั้นคือความจริงแห่งพระนิพพาน แต่อาจเป็นความจริงที่ขัดแย้งกับความรู้ความเห็นและความรู้สึกที่เราได้เคยสะสมมาตามแบบแผนของสมมติบัญญัติโลก ดังนั้นความดีและความถูกต้องจึงอาจไม่เป็นไปตามที่เราเข้าใจ ทั้งนี้ เนื่องจากความจริงในระดับความรู้แจ้งนั้นไม่มีขอบเขตของสมมติบัญญัติโลกมาคอยกำหนดหรือกำกับ จึงเป็นความจริงของธรรมะอย่างแท้จริง.

ที่มา http://www.thaipost.net/tabloid/211214/100667

[PRAMOTE(aaaa)]

ขออนุโมทนาสาธุ

[PRAMOTE(aaaa)]

ธรรมจักร เสบียงบุญ

[PRAMOTE(aaaa)]

    เสบียงบุญ