พิมพ์

[หมวยจ้า]

หญิงเหล็กเหยื่อไฟไหม้ซานติก้า พร้อมต่อสู้กับโชคชะตาที่พลิกผัน รัตนา แซ่ลิ้ม (Woman's Story)

          ย้อนกลับไปในคืนเค้าท์ดาวน์สู่ปี 2009 กับเหตุการณ์ไฟไหม้ซานติก้า ผับดังย่านเอกมัย ที่ยังคงเป็นความทรงจำฝังลึกในใจหลายต่อหลายคน ภาพคนเจ็บและตายนับร้อย เสียงหวอยังดังก้องในจิตใจของผู้เคราะห์ร้ายเสมอมา เราขอไว้อาลัยให้กับเหตุการณ์ครั้งนี้ เชื่อได้ว่าคงไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้น ถือเป็นอุทาหรณ์สอนใจได้เป็นอย่างดี

          รัตนา แซ่ลิ้ม(จิ๊บ) หญิงสาวหน้าตาดี วัย 29 ปี เธอเป็นเหยื่ออีกคนหนึ่งในเหตุการณ์ไฟไหม้ซานติก้าครั้งนั้น ชีวิตจิ๊บถูกเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ชีวิตพลิกผันดิ่งลงสู่จุดต่ำสุด จากหญิงสาวหน้าตาสะสวยทำงานหาเงินเลี้ยงครอบครัว เป็นเสาหลักที่คอยดูแลทั้งคุณแม่และลูกสาววัย 8 ปี หลังเหตุการณ์นั้นทำให้เธอต้องสูญเสียมือขวาไปตลอดชีวิต แถมสภาพร่างกายของจิ๊บกลับเปลี่ยนแปลงไป ไม่เหลือเค้าโครงความสวยดังเดิม แต่โชคดีที่จิตใจของจิ๊บยังยิ้มได้ และพร้อมก้าวเดินต่อไปในโลกของความเป็นจริง เพราะเธอไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา...

ช่วยเล่าย้อนไปถึงเหตุการณ์ไฟไหม้ซานติก้าในวันนั้นนิดนึงค่ะ

          เหตุการณ์วันนั้นเกิดขึ้นหลังเค้าท์ดาวน์สู่ปี 2009 มีการจุดไฟเย็นในร้านค่ะ หลังจากพ้นเค้าท์ดาวน์ปุ๊บ เราก็ออกมายืนหน้าร้านเพื่อจะดูพลุสักพักนึง แล้วก็ย้อนกลับไปข้างในอีกรอบ โดยที่ไม่รู้ว่ากำลังจะเกิดไฟไหม้ ตอนนั้นแฟนพยายามจะจับมือเราพาออกไป แต่พอดีมันมีคนวิ่งผ่านมือเราเลยหลุดออกจากกัน พอหันหน้ากลับไปดูตรงหน้าเวทีไฟก็ไหม้แล้ว จากนั้นไฟข้างในร้านก็ดับ รู้สึกตกใจมาก ด้วยความที่คนแน่นมาก เบียดกันจนเราไม่สามารถหนีได้ เพราะว่ามันเป็นครั้งแรกของการไปซานติก้า จึงไม่รู้ทิศทางว่าต้องออกทางไหน โดนดันไปเรื่อย ๆ จนถึงกลางร้าน

          ตอนนั้นรู้สึกว่าแน่นหน้าอกเหมือนกำลังจะตาย มันร้อนมาก หายใจไม่ออก แต่ยังพอมีสติอยู่บ้างเลยลงไปนั่ง ทำให้มีอากาศหายใจได้บ้างเล็กน้อย หลังจากนั่งอยู่สักพักเริ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตายแล้ว อยู่ ๆ ก็เลยนึกถึงแม่กับลูกได้ จึงพยายามลุกขึ้นอีกครั้ง แล้วก้าวข้ามกระจกออกมาเอง จากนั้นก็สลบ มารู้สึกตัวอีกทีตอนนอนอยู่ที่โรงพยาบาลคามิลเลียนแล้วค่ะ

วินาทีที่โดนไฟไหม้ตอนนั้นรู้สึกอย่างไรบ้างคะ

          จิ๊บไม่ได้โดนไฟครอกทั้งตัว โดนไอความร้อนอย่างเดียวเลยค่ะ แต่มันก็ลึกเข้าไปถึงระดับ 3 ยังจำความรู้สึกได้ว่าเหมือนไก่ย่าง ร้อนระอุและทรมานมาก ความจริงผิวเรามันบางมากด้วย วันนั้นจิ๊บใส่เสื้อสายเดี่ยว ช่วงที่รู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว โชคดีที่เรายังมีสติลงไปนั่ง ถึงไม่ได้โดนไฟครอกโดยตรง แต่ความร้อนที่มันระอุไหม้ลงไปถึงผิวชั้นใน รู้สึกทรมานที่สุดในชีวิต หายใจเข้าไปมันทั้งแสบมันทั้งร้อน สู้ไม่ไหว เหมือนจะตายในวินาทีนั้น

ขอบคุณที่มาจาก Fwd mail
และ เว็บ
http://www.fwdder.com/out.php?d=http%3A%2F%2Fatcloud.com%2Fstories%2F91397%2Fgoto_link

[samapol]

ติดตามเรื่องนี้ มองเห็นเรื่องกรรมอย่างชัดเจน แจ่มแจ้ง จริง ๆ เลย