พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

"ฉัน ก็เจ็บ ก็ป่วย เหมือนท่านทั้งหลาย หลาย ๆ ครั้งที่ฉัน ทรงกายไม่ได้ เพราะโรคประจำตัว มันเข้าเบียดเบียน เมื่อก่อนฉันต้องนอนบิดไป บิดมาบนที่นอน และนอนพัก แต่ตอนนี้ ฉันพยายาม ( try ) สะกดไว้ด้วยกรรมฐาน เพื่อทรงกายไว้ ให้ตั้งอยุ่ ทั้ง ๆ ที่ฉันควรจะต้องร้อง โอ๊ย โอ๊ย และ หยุดพักทุกสิ่ง หลายครั้งที่ฉันป่วย แต่ก็ต้องรับแขก ต้องรับฟังเรื่องราว จากลูกศิษย์ ที่เข้ามาปรับทุกข์ และ สอบถามเรื่องกรรมฐาน ด้วยความเป็นครูอาจารย์ ฉันสะกดกายฉันที่ รับเวทนา ให้ปกติ และตอบคำถามให้คำปรึกษา ด้วยการยิ้มแย้ม แจ่มใส จนหลาย ๆ ท่านสบายใจ ฉันมีความสุข เพราะอย่างน้อย ก็ได้ถ่ายทอดธรรม ที่พระพุทธเจ้า ทรงมอบไว้ให้ในแนวทางกรรมฐาน ถึงแม้จะรู้สึกอย่างนั้น เวทนา ที่มีอยู่ ก็ไม่สามารถที่จะหายไปได้ เวทนาก็คงตั้งอยู่อย่างนั้นในอัตภาพ ถึงแม้ ฉันจะรอให้ เวทนา ที่มีอยู่เสื่อมไปก็ตาม ฉันกับมองเห็นความเสื่อมแห่งสุข เพราะว่าสุข คือเวทนา ที่ฉันต้องการ แต่เวทนาที่เสื่อมไป กับเป็นความสุข นั่นเอง และเวทนาคือทุกข์ มาตั้งอยู่แทน หลายวันที่ฉันลำบาก ก็จะมองเห็นเวทนา นี้ ตั้งอยู่ และ เสื่อมไป สลับกันไป เดี๋ยวก็สุข เดี๋ยวก็ทุกข์ จนฉันก็รู้สึก ว่า มันเป็นธรรมดาของมันอย่างนี้ จนฉันไม่ได้ผูกใจกับอาการปวดเจ็บ เพราะรู้สึกว่า มันเป็นธรรมดา อย่างนั้นนั่นเอง อีกไม่กี่ปี ฉันก็จะจากอัตภาพอันทุกข์ นี้แล้ว ขอบคุณร่างกาย และ จิตอันมารดาและบิดาให้มา ด้วยสำนึกในพระคุณแห่งการมอบชีวิต..."

ข้อความบางส่วนจาก หนังสือ เพียงหยดหนึ่งแห่งพระธรรม
บันทึกการภาวนา ของ ธัมมะวังโส ภิกขุ

[ธัมมะวังโส]

"คนส่วนใหญ่ จะเรียกพระอาจารย์ ว่า พระอาจารย์อ้วน ถ้าคนที่ไม่ชอบก็จะเรียกว่า พระหมู พระฉุ ฉันเคยโดนเรียกอย่างนี้ แบบไม่เกรงใจกันเลย ที่วัดถ้ำคูหาสวรรค์ อ.โขงเจียม มีพระรูปหนึ่งเดินมาพบท่าน ในตอนเช้า พระรูปนั้นก็ทักว่า อ้วนอย่างนี้ ถ้าจะกิน ตะกละ ตะกราม มากหนอ พวกพระหมู ไม่น่าคบ พระอาจารย์ก็รับฟังเฉย ๆ ก็ถือว่าเป็นคำแนะนำ แต่เรื่องอ้วน นี้ มันเป็นไปตามอธิษฐานไว้ ถามว่า เรา ฉันมากหรือไม่ ก็ตอบว่า บางวันไม่มีฉันเลย ฉันแต่ละครั้ง ก็น้อยมาก เพราะฉันมาก ก็จะปวดท้อง ฉันน้อยไปก็ปวดท้อง เพราะพระอาจารย์เป็นโรคนิ่วในถุงน้ำดี ฉันอาหารมันจัดก็ไม่ได้ แข็งไปย่อยยากก็ไม่ได้ มันจะปวดท้องมาก อาการปวดอย่างนี้ เริ่มกำเริบมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อก่อน ต้องนอนดิ้นกันทีเดียว เหมือนคนเข้าไปบิดไส้ เราภายใน แต่ช่วงหลัง ๆ มา กรรมฐาน ก้าวหน้า ทำให้สามารถสะกดเวทนา ลงได้ บางครั้งนั่งปวดมาก ก็นั่งยิ้ม มันเสียอย่างนั้น จนหลาย ๆ คนก็คิดว่าพระอาจารย์ มีความสุขมาก อันที่จริง ก็เพียงสะกดทุกข์ไว้ ไม่อยากให้ใครมาเป็นห่วง ที่ถูกต้องคือไม่อยากเข้าไปตัดถุงน้ำดี ตามที่หมอแนะนำ นะ คิดว่า จะใช้พวกสมุนไพร และ กรรมฐาน รักษาไปเรื่อย ๆ เพราะคราวก่อนเข้าไปตัด ไส้ติ่งออกไป ก็พักฟื้น กันสองสามเดือนเลย ตั้งแต่ตัดไส้ติ่งมานั้น ร่างกายก็อ้วนขึ้น เดิมทีก่อนตัดไส้ติ้งน้ำหนักเพียง 62 กก . พอตัดไส้ติ่งไป ร่างกายก็เริ่มมีน้ำหนักเพิ่่มขึ้นไป จนถึง 125 กก. ตอนหลังก็เลยพยายามควบคุมอาหาร และการออกกำลังกาย ก็พอลดได้อยู่ที่ 85 กก. ในปัจจุบัน แต่ร่างกาย ก็ยังดูอ้วนอยู่นะ... "

เป็นข้อความบางส่วนจาก หนังสือ "เพียงหยดหนึ่งแห่งพระธรรม "
บันทึกการภาวนา ของ ธัมมะวังโส ภิกขุ

[PRAMOTE(aaaa)]

ขออนุโมทนาสาธุ

[Roj khonkaen]

อนุโมทนา สาธุค่ะ

[PRAMOTE(aaaa)]

บางข้อความ..จากบางส่วนของหนังสือ ของครูอาจารย์