สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

เทวดา ตั้งแต่ ชั้น จาตุมหาราชิก จน ถึงพรหมสูงสุด จัดเป็นพราหมณ์ หรือ เป็นพุทธ

  คือไม่ทราบว่า ควรเรียกว่า พราหมณ์ หรือ เรียกว่า พุทธ
 
 เพราะอ่านไปหลาย ๆ พระสูตรบางครั้ง พระพุทธเจ้าก็ทรงตรัสเรียก พระอรหันต์ว่า พราหมณ์ บางครั้งก็ เรียก
พรหมกาย อย่างนี้ แท้ที่จริง เทวดาทั้งหมดเหล่านี้เป็น พราหมณ์ หรือ เป็นพุทธ ครับ

(http://www.dhammathai.org/articles/data/imagefiles/243.jpg)

         ขณะที่ไปเฝ้านั้น โสณทัณฑพราหมณ์เกิดความปริวิตกว่า ตนจะถามปัญหาไม่ได้ดีบ้าง จะตอบปัญหาไม่ได้ดีบ้าง ครั้นจะไปพอใกล้แล้วกลับเสีย ก็จะถูกหาว่าเป็นคนโง่ จึงกลัวไม่กล้าเข้าใกล้บ้าง ความผิดพลาดแต่ละข้อนี้จะทำให้บริษัทจับผิด เป็นเหตุให้เสื่อมยศ เสื่อมทรัพย์.

       แต่พระผู้มีพระภาคทรงรู้วาระจิตของพราหมณ์ จึบทรงเลือกถามปัญหาที่โสณทัณฑพราหมณ์เชี่ยวชาญโดยเฉพาะ คือ ปัญหาไตรเพท ซึ่งทำให้โสณทัณฑพราหมณ์ดีใจมาก คือตรัสถามว่า ผู้ประกอบด้วยคุณสมบัติกี่อย่างจึงบัญยัติว่าเป็นพราหมณ์ และควรเรียกตัวเองได้ว่าเป็นพรามหณ์
       โสณทัณฑพราหมณ์ตอบว่า     
           ๑. มีชาติดี คือเกิดจากมารดาบิดาเป็นพราหมณ์ สืบสายมา ๗ ชั่วบรรพบุรุษ
           ๒. ท่องจำมนต์ในพระเวทได้
           ๓. มีรูปงาม
           ๔. มีศีล
           ๕. เป็นผู้ฉลาดมีปัญญา.

   
     ตรัสถามว่า ใน ๕ อย่างนี้ ถ้าลดลงเสีย ๑ เหลือ ๔ พอจะกำหนดคุณสมบัติของผู้ควรเป็นพราหมณ์ได้หรือไม่.
     โสณทัณฑพราหมณ์ตอบว่า ตัดข้อมีผิวพรรณดีออก.
     ตรัสถามว่า ถ้าลดลงเสียอีก ๑ เหลือ ๓ จะลดอะไร
     โสณทัณฑพรามหณ์ ลดข้อท่องจำมนต์.
     ตรัสถามว่า ถ้าลดลงเสียอีก ๑ เหลือ ๒ จะลดอะไร
     โสณทัณฑพราหมณ์ ลดข้อที่เกี่ยวกับชาติ คือ กำเนิดจากมารดาบิดาเป็ณพราหมณ์.
     พอลดข้อนี้ พวกพราหมณ์ที่มาด้วย ก็ช่วยกันของร้องว่า อย่ากล่าวอย่างนั้น
     เพราะเป็นการกล่าวกระทบผิวพรรณ กระทบมนต์ กระทบชาติ จะเสียทีแก่พระสมณโคดม.

     โสณทัณฑพราหมณ์ก็โต้ตอบว่า หลานของตน คือ อังคกะมาณพที่นั่งอยู่ในที่ประชุมนี้
     มีผิวพรรณดี ท่องจำมนต์ได้ดี เกิดดีจากมารดาบิดามารดาทั้งสองฝ่าย
     ซึ่งเป็นพราหมณ์สืบต่อมา ๗ ชั่วบรรพบุรุษ แต่ก็ฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม พูดเท็จ ดื่มน้ำเมา.   
     ผิวพรรณ มนต์ ชาติ จะทำอะไรได้.

     เมื่อใดพราหมณ์เป็นศีล มีปัญญา รวม ๒ คุณสมบัตินี้
     จึงควร "บัญญัติว่าเป็นพราหมณ์" และควรเรียกตัวเองว่า "เป็นพราหมณ์."

     พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่า ถ้าลดเสีย ๑ เหลือ ๑  พอจะกำหนดคุณสมบัติของผู้ควรเป็นพราหมณ์ได้หรือไม่.
    โสณทัณฑพราหมณ์กราบทูลว่า ลดไม่ได้ เพราะศีลชำระปัญญา ปัญญาชำระศีล
    ในที่ใดมีศีลในที่นั้นมีปัญญา ในที่ใดมีปัญญาในที่นั้นมีศีล
    ศีลกับปัญญากล่าวได้ว่าเป็นยอดในโลก เปรียบเหมือนใช้มือล้างมือใช้เท้าล้างเท้า
    ศีลกับปัญญาก็ชำระกันและกันฉันนั้น.

    พระผู้มีพระภาคตรัส "รับรองภาษิตของโสณทัณฑพราหมณ์ว่า..ถูกต้อง" และตรัสถามต่อไปว่า
    ศีลเป็นอย่างไร ? ปัญญาเป็นอย่างไร ? โสณทัณฑพราหมณ์จึงกราบทูลให้พระผู้มีพระภาคตรัสอธิบาย.


    พระผู้มีพระภาคจึงตรัสถึงการที่บุคคลเลื่อมใสในพระองค์ ออกบวชประพฤติพรหมจรรย์
    ตั้งอยู่ในศีล ๓ ชั้น (ดั่งในสามัญญผลสูตร) บำเพ็ญสมาธิจนได้บรรลุฌานที่ ๑ ที่ ๒ ที่ ๓ ที่ ๔
    และได้วิชา ๘ มีวิปัสสนาญาณ เป็นต้น มีอาสวักขยญาณเป็นที่สุด (ดั่งได้กล่าวไว้แล้วในสามัญญผลสูตร)
    เป็นอันตรัสอธิบายถึงศีลและอธิบายถึงปัญญา (รอบยอดที่ปัญญาอันทำให้สิ้นอาสวะคือกิเลสที่หมักดองในสันดาน).
    ......ฯลฯ...........
 
หมายเหตุ : พระสูตรนี้แสดงว่าโสณทัณฑพราหมณ์ยอมตัดความสำคัญเรื่องผิวพรรณ เรื่องมนต์เรื่องชาตกำเนิดพราหมณ์ทิ้ง ให้เหลือแต่ศีลกับปัญญา ก็ทำให้คนเป็นพราหมณ์ได้ อันเข้ากับหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา พระผู้มีพระภาคจึงประทานสาธุการรับรองภาษิตของพราหมณ์นั้น.

ศาสตราจารย์ ริดส์เดวิดส์ เห็นว่า แม้ทางพระพุทธศาสนาจะเสนอหลักการแบบนี้ ก็ทำการเลิกล้มความคิดเห็นของพราหมณ์ไม่สำเร็จ พราหมณ์ยังคงถือชาติเป็นสำคัญตลอดมา
     แต่ผู้เขียนเห็นว่า พระพุทธเจ้ามิได้ทรงแทรกแซงความเชื่อถือของพราหมณ์ ใครจะถือก็ถือไป
     แต่หลักธรรมมีอยู่อย่างนี้ ก็ทรงแสดงให้ฟัง ผลที่ปรากฏก็มีอยู่คือ พราหมณ์ที่เข้ามานับถือพระพุทธศาสนามิใช่น้อย พากันถือตามหลักธรรมพระพุทธศาสนา
     เข้าทำนองว่า เมื่อเราไม่สามารถจะเกี่ยวหญ้ามุ่งทุ่งทั้งทุ่งได้
     อย่างน้อยเอามามุงหลังคาเฉพาะของเราเอง ก็ยังดีกว่าตากแดดตากฝนไปตามคนอื่น
     ยิ่งในสมัยนี้ รัฐธรรมนูญอินเดียไม่ยอมรับรองสิทธิพิเศษของชาติชั้นวรรณะ
     ผู้นำอินเดียพากันสดุดีหลักธรรมเรื่องนี้ของพระพุทธเจ้า ก็ยิ่งเห็นกันขึ้นว่า หลักธรรมนี้เป็นประเสริฐอย่างไร.

ขอบคุณภาพและข้อมูลจาก
http://www.larnbuddhism.com/tripitaka/prasuttanta/1.2.html (http://www.larnbuddhism.com/tripitaka/prasuttanta/1.2.html)
http://www.bloggang.com/,http://phram.net/,http://download.buddha-thushaveiheard.com/ (http://www.bloggang.com/,http://phram.net/,http://download.buddha-thushaveiheard.com/)

พราหมณ์ คนวรรณะหนึ่งใน ๔ วรรณะ คือ กษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ ศูทร;
                    พราหมณ์เป็นวรรณะนักบวชและเป็นเจ้าพิธี ถือตนว่าเป็นวรรณะสูงสุด เกิดจากปากพระพรหม
       
สมณพราหมณ์ สมณะและพราหมณ์
(เคยมีการสันนิษฐานว่า อาจแปลได้อีกอย่างหนึ่งว่า พราหมณ์ผู้เป็นสมณะหรือพราหมณ์ผู้ถือบวช แต่หลักฐานไม่เอื้อ)
__________________________________________________
พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)



     
     ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ เพราะว่า บรรดาวรรณะทั้งสี่เหล่านั้น
     ผู้ใดเป็นภิกษุสิ้นกิเลสและอาสวะแล้ว อยู่จบพรหมจรรย์แล้ว มีกิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว ได้วางภาระเสียแล้ว ลุถึงประโยชน์ของตนแล้ว สิ้นเครื่องเกาะเกี่ยวในภพแล้ว หลุดพ้นไปแล้วเพราะรู้โดยชอบ
     ผู้นั้นปรากฏว่าเป็นผู้เลิศกว่าคนทั้งหลายโดยชอบธรรมแท้ มิได้ปรากฏโดยไม่ชอบธรรมเลย
     ด้วยว่าธรรมเป็นของประเสริฐที่สุดในหมู่ชน ทั้งในเวลาที่เห็นอยู่ ทั้งในเวลาภายหน้า
     ......ฯลฯ.........

     [๕๕] พระผู้มีพระภาคได้ตรัสต่อไปว่า
     ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะเธอทั้งสองคนมีชาติก็ต่างกัน มีชื่อก็เพี้ยนกัน มีโคตรก็แผกกัน มีตระกูลก็ผิดกันพากันทิ้งเหย้าเรือนเสีย มาบวชเป็นบรรพชิต
     เมื่อจะมีผู้ถามว่า ท่านทั้งสองนี้เป็นพวกไหน เธอทั้งสองพึงตอบเขาว่า
     ข้าพเจ้าทั้งสองเป็นพวกพระสมณศากยบุตรดังนี้เถิด

     ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ก็ผู้ใดแล มีศรัทธาตั้งมั่นเกิดขึ้นแล้วแต่รากแก้วคืออริยมรรค ประดิษฐานมั่นคง อันสมณพราหมณ์ เทวดา มาร พรหมหรือผู้ใดผู้หนึ่งในโลก ไม่พรากไปได้ ควรเรียกผู้นั้นว่า
     เป็นบุตรเกิดแต่พระอุระเกิดแต่พระโอฐของพระผู้มีพระภาค
     เป็นผู้เกิดแต่พระธรรม เป็นผู้ที่พระธรรมเนรมิตขึ้น เป็นผู้รับมรดกพระธรรม
     ข้อนั้นเพราะเหตุไร
     เพราะคำว่า "ธรรมกาย"ก็ดี ว่า"พรหมกาย"ก็ดี ว่า"ธรรมภูต"ก็ดี ว่า"พรหมภูต"ก็ดี เป็นชื่อของตถาคต ฯ

__________________________________________________________
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๑ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๓ ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค ๔. อัคคัญญสูตร
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=11&A=1703&Z=2129 (http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=11&A=1703&Z=2129)

ศาสนาฮินดู จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ศาสนาฮินดู (อังกฤษ: Hinduism) เป็นศาสนาแบบพหุเทวนิยมที่พัฒนาการต่อมาจากศาสนาพราหมณ์ จึงมักเรียกรวมกันว่าศาสนาพราหมณ์-ฮินดู ไม่ปรากฏแน่ชัดว่าใครเป็นศาสดา มีคัมภีร์ศาสนาเรียกว่าพระเวท มีศาสนิกชนมากเป็นอันดับที่ 4 ของโลก มีจำนวนประมาณ 900 ล้านคน

ประวัติ
ศาสนาพราหมณ์-ฮินดู เป็นศาสนาที่เก่าแก่ที่สุดในโลก ในตอนแรกเริ่มเรียกตัวเองว่า ”พราหมณ์” ต่อมาศาสนาได้เสื่อมความนิยมลงระยะหนึ่งเนื่องจากอิทธิพลของศาสนาพุทธ จนมาในช่วงพุทธศตวรรษที่ 13 ศังกราจารย์ได้ปฏิรูปศาสนาโดยแต่งคัมภีร์ปุราณะลดความสำคัญของศาสนาพุทธ และนำหลักปฏิบัติรวมทั้งหลักธรรมของศาสนาพุทธบางส่วนมาใช้และฟื้นฟูปรับปรุงศาสนาพราหมณ์เป็นให้เป็นศาสนาฮินดู

โดยคำว่า “ฮินดู” เป็นคำที่ใช้เรียกชาวอารยันที่อพยพเข้าไปตั้งถิ่นฐานในลุ่มแม่น้ำสินธุ และเป็นคำที่ใช้เรียกลูกผสมของชาวอารยันกับชาวพื้นเมืองในชมพูทวีป และชนพื้นเมืองนี้ได้พัฒนาศาสนาพราหมณ์โดยการเพิ่มเติมเทพเจ้าท้องถิ่นดั้งเดิมลงไป

เนื่องจากเวลานั้นสังคมอินเดีย แตกแยกอย่างมากเนื่องจากอิทธิพลของพุทธศาสนาในประเทศอินเดียที่มีลักษณะเป็นกึ่งพหุเทวนิยม คือนิยมนับถือเทวดา ทำให้ทางตอนเหนือนับถือพระศิวะซึ่งเป็นเทพแห่งภูเขาหิมาลัย ทางตอนใต้ชาวประมงนับถือวิษณุซึ่งเป็นเทพที่ให้ฝนและพายุ ชาวป่านับถือพระนิรุทธ และตอนกลางนับถือพระพิฆเนตร

คนอินเดียเวลานั้นเริ่มไม่นับถือศาสนาพราหมณ์เป็นจำนวนมากขึ้น เมื่อต้องการรวมชาติ เมื่อครั้งขับไล่ราชวงศ์โมกุลของอิสลามที่เข้ามายึดครองและสั่งเข่นฆ่าพระสงฆ์คัมภีร์และวัดในพระพุทธศาสนาจนแทบสูญสิ้นไปจากอินเดีย จึงรวมเทพเจ้าแต่ละท้องถิ่นต่างๆมารวมเป็นหนึ่งเดียวกันกับศาสนาพราหมณ์ แลัวเรียกศาสนาของใหม่นี้ว่า “ศาสนาฮินดู” เพราะฉะนั้นศาสนาพราหมณ์จึงมีอีก ชื่อในศาสนาใหม่ว่า “ฮินดู” จนถึงปัจจุบันนี้

    พระพุทธศาสนาก็เกิดขึ้นท่ามกลางสังคมพราหมณ์
    แม้แต่พระพุทธเจ้า และพุทธสาวกสมัยแรกๆ ก็เคยนับถือศาสนาพราหมณ์
    หรือเคยเกี่ยวข้องกับวรรณะพราหมณ์มาก่อน
    และในนิทานชาดก และเรื่องราวเกี่ยวกับศาสนาพุทธและพระพุทธเจ้า ก็มักจะมีพราหมณ์เข้ามาเกี่ยวข้อง
    จึงกล่าวได้ว่า ศาสนาพุทธและพราหมณ์ จึงมีอิทธิพลต่อกันและกัน

ในศาสนาพราหมณ์  คำว่า พราหมณ์ หมายถึง คนในวรรณะที่สูงที่สุดของสังคมอินเดีย มีหน้าที่สอนความรู้เกี่ยวกับพระเวทและทำหน้าที่ติดต่อเทพเจ้า ผู้ที่เป็นพราหมณ์เป็นโดยกำเนิด คือบุตรของพราหมณ์ก็จะมีสถานภาพเป็นพราหมณ์ด้วย




แนวคิดคำสอน
ศิวลึงค์เป็นความคิดที่พราหมณ์ในสมัยก่อนคิดกันขึ้นมาเพื่อแสดงเป็นสัญลักษณ์ มิใช่ความปรารถนาของพระศิวะที่จะให้พราหมณ์นับถือศิวลึงค์ หรือโยนีสำหรับลัทธิศักติ การบูชาพระศิวะสามารถทำได้ด้วยการกระทำความดีเพื่อถวายแก่พระศิวะ

ผู้ที่ปรารถนาที่จะกลับเข้าสู่ความเป็นอาตมันหรือตรัสรู้สามารถทำได้โดยการทำสมาธิ และให้คิดว่าร่างกายนี้เราก็ละในที่สุดก็จะตรัสรู้และมีแสงเป็นจุดกลมๆเป็นฝอยๆสีขาวคล้ายน้ำหมึก ขนาดประมาณ 3 มิลลิเมตรบางอันก็เล็กกว่า และมีแสงเป็นรูปคล้ายดาวกระจายขนาดประมาณครึ่งนิ้ว แสงที่เห็นจะมีน้ำหนัก มีลักษณะเป็นก้อน เมื่อกระทบวัตถุสามารถเด้งกลับได้ การตรัสรู้ของศาสนาพราหมณ์คือ "การรู้ว่ากายนี้ไม่ใช่ของเรา"

ที่มา th.wikipedia.org/wiki/ศาสนาฮินดู (http://th.wikipedia.org/wiki/ศาสนาฮินดู)

---

เทวดา ตั้งแต่ ชั้น จาตุมหาราชิก จน ถึงพรหมสูงสุด จัดเป็นพราหมณ์ หรือ เป็นพุทธ

  คือไม่ทราบว่า ควรเรียกว่า พราหมณ์ หรือ เรียกว่า พุทธ
 
 เพราะอ่านไปหลาย ๆ พระสูตรบางครั้ง พระพุทธเจ้าก็ทรงตรัสเรียก พระอรหันต์ว่า พราหมณ์ บางครั้งก็ เรียก
พรหมกาย อย่างนี้ แท้ที่จริง เทวดาทั้งหมดเหล่านี้เป็น พราหมณ์ หรือ เป็นพุทธ ครับ

     
       หากจำกัดความหมายของคำว่า พราหมณ์ อยู่ที่เป็นชื่อของวรรณะ และบัญญัติให้คุณสมบัติของพราหมณ์ มีตามพระสูตรที่แสดงแล้วนั้น
       พราหมณ์มีทั้งศีลและปัญญา ศีลและปัญญาเหล่านี้จะนำพราหมณ์ไปสวรรค์ทั้ง ๖ ชั้นได้
       ส่วนพรหมโลกนั้น เป็นคำสอนของศาสนาพราหมณ์โดยตรง เมื่อได้ฌาณก็ไปสู่พรหมโลกได้
       ยกเว้นชั้นสุทธาวาส เพราะชั้นนี้ เป็นชั้นนี้ต้องเป็นคนที่ทำตามคำสอนของพุทธศาสนาเท่านั้น
       หากคนที่มีวรรณะพราหมณ์ หันมาทำตามคำสอนของพุทธแล้วก็สามารถไปสู่สุทธาวาสได้เช่นกัน

       ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นพราหมณ์หรือพุทธ หากปรารถนาไปสู่ภพภูมิใด แม้กระทั่งนิพพาน
       หากสร้างเหตุปัจจัยได้เหมาะสมและถูกต้องแล้ว ก็สามารถไปสู่ภพนั้นๆได้ ไม่ว่าจะเกิดในวรรณะใดก็ตาม

       ส่วนเรื่องพรหมกายนั้น ขอให้เข้าใจเพียงแต่ว่า เป็นชื่อของพระพุทธเจ้าเท่านั้น อย่าไปใช้ในความหมายอื่น

       ขอให้อ่านบทความต่างๆให้เข้าใจนะครับ ผมจะไม่อธิบายอะไรให้มากความ ไม่เข้าใจอะไรก็ถามได้
       ขอคุยเป็นเพื่อนเท่านี้
        :25:
       
       

ภิกขาปรัมปรชาดก

 st11 st12 thk56 st12