|
หัวข้อ: จะประสบแต่สิ่งเจริญทั้งหลายในกาลทุกเมื่อ พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เริ่มหัวข้อโดย: ปัญญสโก ภิกขุ ที่ มิถุนายน 09, 2013, 08:55:41 pm พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาบาลี) เล่มที่ ๑๐ สุตฺตนฺตปิฏเก เล่มที่ ๒ ทีฆนิกายสฺส มหาวคฺโค หน้าที่ ๑๐๕/๓๙๑ ข้อที่ ๘๔ [๘๔] ยสฺมึ ปเทเส กปฺเปติ วาส ปณฺฑิตชาติโย ๑ สีลวนฺเตตฺถ โภเชตฺวา สฺเต พฺรหฺมจาริโน ๒ ฯ ยา ตตฺถ เทวตา อาสุ ๓ ตาส ทกฺขิณมาทิเส ตา ปูชิตา ปูชยนฺติ มานิตา มานยนฺติ น ฯ ตโต น อนุกมฺปนฺติ มาตา ปุตฺตว โอรส เทวตานุกมฺปิโต โปโส สทา ภทฺรานิ ปสฺสตีติ ฯ พระไตรปิฎก ฉบับมหามกุฏฯ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๓ พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๒๕๘/๕๖๐ ข้อที่ ๘๔ [๘๔] บุรุษผู้มีเชื้อชาติบัณฑิต เข้าไปอยู่ใน ประเทศใด พึงเชิญท่านพรหมจารี ทั้งหลายผู้มีศีล ผู้สำรวมให้บริโภคใน ประเทศนั้น แล้วอุทิศทักษิณาให้แก่ เทวดาทั้งหลาย ซึ่งมีอยู่ในประเทศนั้น เทวดาทั้งหลายเหล่านั้น อันบุรุษนั้นบูชา แล้ว ย่อมบูชาตอบ นับถือแล้ว ย่อม นับถือตอบ ซึ่งบุรุษนั้น เพราะเหตุนั้น เทวดาทั้งหลายจะอนุเคราะห์บุรุษเชื้อชาติ บัณฑิตนั้น เหมือนมารดาอนุเคราะห์บุตร ของตน บุรุษผู้ซึ่งเทวดาอนุเคราะห์แล้ว จะประสบแต่สิ่งเจริญทั้งหลายในกาล ทุกเมื่อ. ชีวิตไม่สิ้นหวัง หลาย ๆ ครั้ง ก็ต้องการที่จะช่วย แต่มิได้ต้องการ มิได้ร้องขอ จึงไม่สามารถที่จะช่วยได้ |