สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

ลิตเติล นุช ปุจฉา : การที่เราทำบุญให้กับคนที่เสียชีวิตไปนานแล้ว เราคิดว่าเขาน่าจะไปเกิดใหม่ คนคนนั้นจะได้บุญที่เราทำให้หรือเปล่าคะ ขอบคุณค่ะ

วิสัชนา : เขาจะได้รับก็ต่อเมื่ออยู่ในภพภูมิที่เหมาะ (เช่น เปรตภูมิ) หากไม่อยู่ในภพภูมิที่เหมาะก็ไม่ได้รับ อย่างไรก็ตาม พระพุทธองค์ได้ตรัสว่า แม้ทานจะไปไม่ถึงญาติผู้ล่วงลับเหล่านั้น แต่ญาติผู้ล่วงลับเหล่าอื่นของตน ย่อมได้รับทานนั้น พระองค์ยังตรัสด้วยว่า “เป็นไปไม่ได้เลยที่จะว่างจากญาติสาโลหิตผู้ล่วงลับไปแล้วโดยกาลช้านาน ถึงอย่างไรทายก (ผู้ให้ทาน) ก็เป็นผู้ไม่ไร้ผล”



ชนาณัติ พรหมเดช ปุจฉา :  กราบนมัสการพระอาจารย์ค่ะ ดิฉันไม่ทราบว่าตัวเองโชคดีหรือโชคร้ายที่มีโอกาสฝึกซ้อมตายเกือบทุกวัน เพราะนับเป็นเวลากว่าครึ่งปีมาแล้ว ที่ดิฉันมักตกใจตื่นกลางดึก และรู้สึกตื่นกลัวอย่างบอกไม่ถูก แรกๆ ก็รู้สึกกลัวเพราะไม่รู้ว่ามันคืออะไร ห่วงพ่อ ห่วงแม่ ห่วงลูก รู้สึกห่วงและกลัวไปหมด จนหลายครั้งผ่านไป ดิฉันเริ่มรู้สึกได้ว่าหรือนี่คือการกลัวพลัดพราก หรือนี่คืออาการของคนใกล้ตาย

      เมื่อคิดได้ดังนั้น ดิฉันจึงใช้โอกาสนี้ฝึกตายทุกครั้ง โดยพยายามนึกถึงพระพุทธเจ้า นึกถึงลมหายใจเข้าออก ซึ่งเมื่อทำได้ก็รู้สึกจิตสงบ ว่างเปล่าจริงๆ หายจากอาการตื่นกลัวเป็นปลิดทิ้ง แต่ไม่ใช่ว่าจะทำได้ทุกครั้งค่ะ เพราะในบางครั้งก็ตื่นกลัวมากๆ จนไม่สามารถดูลมหายใจ หรือนึกถึงพระพุทธเจ้า หรือแม้แต่ภาพพระอาจารย์ตอนที่นำเดินจงกรมได้เลย

      ดิฉันจึงอยากเรียนถามพระอาจารย์ว่า ในกรณีที่จิตตื่นกลัวมากขนาดนี้ ควรทำอย่างไรดี ควรวางจิตอย่างไร ควรคิดถึงอะไร (ซึ่งจริงๆ คิดถึงอะไรๆ ในตอนนั้นแทบไม่ได้เลยค่ะ) ขอบพระคุณค่ะ

 ans1 ans1 ans1

วิสัชนา : เมื่อมีความตื่นกลัว ควรรับรู้และยอมรับความกลัวนั้น อย่าปฏิเสธหรือกดข่มมัน ลองกลับมารับรู้อาการของกายขณะตื่นกลัว เช่น การเต้นของหัวใจ จังหวะของลมหายใจ การเกร็งของกล้ามเนื้อ เมื่อรู้แล้วก็ลองผ่อนคลายกาย

      ถ้าหากตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกเลยเพราะกลัวมาก ลองหาสิ่งที่จะช่วยเตือนสติให้กลับมาไวๆ เช่นนำภาพพระพุทธเจ้ามาติดไว้ ในมุมที่เห็นชัด หรืออัญเชิญพระพุทธรูปมาตั้งไว้เหนือเตียง เวลาตื่นกลัวก็ให้น้อมจิตมาที่พระพุทธเจ้า จะช่วยให้มีสติและคลายจากความกลัวได้ไวขึ้น

       :bedtime2: :bedtime2: :bedtime2:

      การสะดุ้งตื่นมากลางดึกด้วยความกลัวนั้น อาจจะเป็นเพราะคุณครุ่นคิดถึงความตายอย่างไม่ถูกต้อง คือ นึกถึงแต่ความสูญเสียพลัดพราก สิ่งที่ควรทำควบคู่กันไปด้วยก็คือ การพิจารณาถึงสิ่งที่ควรทำให้แก่พ่อแม่และลูกของคุณ อะไรบ้างที่ยังไม่ได้ทำ อะไรบ้างที่ยังทำไม่พอ เมื่อระลึกได้เช่นนี้ ก็เร่งทำ ไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์

      ถ้าหากคุณมั่นใจว่าได้ทำหน้าที่ต่อคนเหล่านั้นได้สมบูรณ์ครบถ้วน ความกลัวว่าจะต้องพลัดพรากจากท่านก็จะรบกวนคุณน้อยลง แต่ถ้าคุณยังรู้สึกว่ายังทำได้ไม่มากพอ เป็นธรรมดาอยู่เองที่คุณจะรู้สึกเป็นห่วงเขาเหล่านั้น และกลัวอย่างยิ่งที่เขาเหล่านั้นจะพลัดพรากจากคุณไป
ล้อมกรอบ

      สายด่วนให้คำปรึกษาทางจิตใจผู้ป่วยระยะสุดท้าย 'เตรียมตัวก่อนสู่วาระสุดท้ายของชีวิต จะทำอย่างไรดี' ปรึกษาได้ที่ โทร. ๐๘-๖๐๐๒-๒๓๐๒

ขอบคุณภาพข่าวจาก
www.komchadluek.net/detail/20130829/166910/คนที่ตายไปนานจนน่าจะเกิดใหม่.html#.UiFpEH_KXHt  (http://www.komchadluek.net/detail/20130829/166910/คนที่ตายไปนานจนน่าจะเกิดใหม่.html#.UiFpEH_KXHt)