สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

จะเชื่อได้อย่างไร ถ้ามีญาต บอกเราว่า เขาสามารถเห็นจิต และ โอปปติกะ ได้
  คือ อยากทราบว่า จะเชื่อได้อย่างไร

  :58: :49: :c017:

จะเชื่อได้อย่างไร ถ้ามีญาต บอกเราว่า เขาสามารถเห็นจิต และ โอปปติกะ ได้
  คือ อยากทราบว่า จะเชื่อได้อย่างไร

  :58: :49: :c017:

 ans1 ans1 ans1

เรื่องนี้เป็นปัจจัตตัง รู้ก็รู้ด้วยตนเอง คนอื่นเห็น แต่เราไม่เห็น เราเลยไม่เชื่อ
การเห็นวิญญาณนั้น ปรากฏอยู่ใน อัฏฐิสูตร และอรรถกถา เรื่องอหิเปรต
พระสูตรนี้ กล่าวถึง พระโมคคัลลานะ ท่านเห็นเปรต และยืนยันว่ามีจริง
ท่านไปบอกเรื่องนี้กับพระพุทธเจ้า พระพุทธองค์ก็บอกว่า ท่านเองเห็นมานานแล้ว
แต่ที่ไม่พูด เพราะขณะนั้นมีท่านเพียงคนเดียวที่เห็น บอกไปจะไม่มีใครเชื่อ
แต่ตอนนี้มีพระโมคคัลลานะอีกองค์ที่เห็น และเป็นพยานได้
พระพุทธเจ้าเลยยืนยันว่า สิ่งที่พระโมคคัลลานะเห็นนั้นเป็นจริง

รายละเอียดอยู่ใน ลักขณสังยุตต์ ปฐมวรรคที่ ๑ ๑. อัฏฐิสูตร
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๖ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๘ สังยุตตนิกาย นิทานวรรค
http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=16&A=6737&Z=6949 (http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=16&A=6737&Z=6949)
อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท พาลวรรคที่ ๕ เรื่องอหิเปรต
http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=15&p=12 (http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=15&p=12)

ดังนั้น หนูกบควรหา"พยานมายืนยัน"ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งนะจ๊ะ
 :25: :25:

 st11 st12 thk56

    [๖๓๖] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้-
    สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเวฬุวัน กลันทกนิวาปสถานเขตพระนครราชคฤห์ ก็สมัยนั้นแล ท่านพระลักขณะกับท่านพระมหาโมคคัลลานะอยู่บนภูเขาคิชฌกูฏ ฯ

    [๖๓๗] ครั้งนั้นแล เป็นเวลาเช้า ท่านพระมหาโมคคัลลานะ นุ่งแล้วถือบาตรและจีวรเข้าไปหาท่านพระลักขณะจนถึงที่อยู่ ครั้นเข้าไปหาแล้วได้กล่าวชวนท่านพระลักขณะว่า มาไปบิณฑบาตยังพระนครราชคฤห์ ด้วยกันเถิดท่านลักขณะ ท่านพระลักขณะรับคำท่านพระมหาโมคคัลลานะว่า อย่างนั้น

    ลำดับนั้นแล ท่านพระมหาโมคคัลลานะกำลังลงจากภูเขาคิชฌกูฏ ได้ยิ้มแย้มขึ้นในที่แห่งหนึ่ง
    ทีนั้นท่านพระลักขณะได้ถามท่านพระมหาโมคคัลลานะว่า
    ท่านโมคคัลลานะ อะไรเล่าเป็นเหตุ เป็นปัจจัย ทำให้ยิ้มแย้ม
    ท่านมหาโมคคัลลานะตอบว่า
    ท่านลักขณะมิใช่เวลาที่จะเฉลยปัญหาข้อนี้ ท่านจงถามผมในสำนักพระผู้มีพระภาคเถิด ฯ

     st12 st12 st12

    [๖๓๘] ครั้งนั้นแล ท่านพระลักขณะกับท่านพระมหาโมคคัลลานะเที่ยวบิณฑบาตในพระนครราชคฤห์ กลับจากบิณฑบาต ภายหลังภัตตาหารแล้ว เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ครั้นเข้าไปเฝ้าแล้ว ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง
    ครั้นท่านพระลักขณะนั่งเรียบร้อยแล้ว ได้ถามท่านพระมหาโมคคัลลานะว่า
    ท่านมหาโมคคัลลานะ เมื่อลงจากภูเขาคิชฌกูฏ ได้ยิ้มแย้มขึ้นแล้วในที่แห่งหนึ่ง
    ดูกรท่านพระมหาโมคคัลลานะ อะไรเล่าเป็นเหตุเป็นปัจจัย ทำให้ยิ้มแย้มขึ้น ฯ

    [๖๓๙] ท่านพระมหาโมคคัลลานะได้ตอบว่า
    เมื่อผมลงมาจากภูเขาคิชฌกูฏ ได้เห็นโครงกระดูกลอยอยู่ในเวหาส พวกแร้งบ้าง กาบ้าง นกตะกรุมบ้าง ต่างก็โผถลาตามเจาะ จิก ทึ้งโครงกระดูกนั้น ได้ยินว่า โครงกระดูกนั้นส่งเสียงร้องครวญคราง
     ผมคิดว่า อัศจรรย์จริงหนอ ไม่เคยมีมาหนอ สัตว์แม้เห็นปานนี้ก็จักมี ยักษ์แม้เห็นปานนี้ก็จักมี การได้อัตภาพแม้เห็นปานนี้ก็จักมี ฯ

     ans1 ans1 ans1

    [๖๔๐] ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสกะภิกษุทั้งหลายว่า
    ดูกรภิกษุทั้งหลาย สาวกทั้งหลายเป็นผู้มีจักษุหนอ เป็นผู้มีญาณหนอ
    เพราะว่า แม้สาวกก็จักรู้ จักเห็นสัตว์เช่นนี้ หรือจักเป็นพยาน
    เมื่อก่อนเราได้เห็นสัตว์ตนนั้นเหมือนกัน แต่ว่าไม่ได้พยากรณ์ไว้
    หากว่าเราพึงพยากรณ์สัตว์นั้นไซร้ คนอื่นๆก็จะไม่พึงเชื่อถือเรา
    ข้อนั้นพึงเป็นไปเพื่อมิใช่ประโยชน์ เพื่อความทุกข์สิ้นกาลนาน แก่ผู้ไม่เชื่อถือเรา
 
    ดูกรภิกษุทั้งหลาย สัตว์นี้เป็นคนฆ่าโคอยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง ด้วยผลของกรรมนั้น เขาจึงหมกไหม้อยู่ในนรกสิ้นปี สิ้นร้อยปีพันปี แสนปี เป็นอันมาก ด้วยผลของกรรมนั่นแหละยังเหลืออยู่ เขาจึงต้องเสวยการได้อัตภาพเห็นปานนี้ ฯ
________________________________________________________________
ที่มา ลักขณสังยุตต์ ปฐมวรรคที่ ๑ พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๖ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๘ สังยุตตนิกาย นิทานวรรค
http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=16&A=6737&Z=6949 (http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=16&A=6737&Z=6949)
ภาพจาก http://buddha.dmc.tv/ (http://buddha.dmc.tv/)