สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

เจตนาคือกรรม

สมมติว่าพระเป็นโรคพยาธิลำไส้ แล้วไปขอยาคุณหมอมาแล้วพระก็มาฉันยานี้เพื่อฆ่าพยาธิในลำไส้ ถ้าพระตั้งใจอย่างนี้พระเป็นอาบัติปาจิตตีย์เพราะการฆ่าสัตว์ แต่ถ้าพระคิดว่าฉันจะฉัน (กิน) ยาเพื่อบำบัดโรคภัยไข้เจ็บ โดยไม่มุ่งถึงสิ่งมีชีวิตและมีตนมีตัว พระก็พ้นจากอาบัติ

ในทำนองเดียวกัน ท่านทั้งหลายอาจจะฉีดยาลงไปสักเข็มหนึ่ง ถ้าท่านคิดว่าจะให้สัตว์ในตัวของคนไข้นี้มันตาย ท่านก็ทำปาณาติบาต แต่ถ้าท่านคิดว่าฉีดยา หรือให้ยาเพื่อบำบัดโรคภัยไข้เจ็บแก่คนไข้ ท่านก็ไม่เป็นบาปเพราะการฆ่าสัตว์ อันนี้มันขึ้นอยู่กับเจตนา

พระพุทธเจ้าก็ทรงอนุญาตให้พระภิกษุฉันยา ทีนี้อย่างโรคภัยไข้เจ็บ อย่างโรคหิดกลากนี้ มันก็มีตัวของมันทั้งนัน ในสมัยครั้งพุทธกาลก็มีพระภิกษุเคยเป็นโรคนี้ พระพุทธเจ้าก็ทรงอนุญาตให้ทายาได้ แต่พระองค์ก็บอกว่า อย่าทายาเพื่อฆ่าตัวเชื้อโรค แต่ทาเพื่อรักษาโรคภัยไข้เจ็บเพื่อให้หาย





ไม่มีเจตนา ไม่มีบาป

เมื่อไม่นานมานี้ อาตมาถูกสมเด็จพระบรมราชินีนาถรับสั่งถาม เรื่องเกี่ยวกับศูนย์ศิลปาชีพ คือที่ศูนย์ศิลปาชีพนั้น สมเด็จฯ ไปทรงแนะนำให้ราษฎรเขาปลูกหม่อนเลี้ยงไหม ทีนี้เมื่อปลูกหม่อนเลี้ยงไหมขึ้นมาแล้ว เมื่อจะทำไหมให้เป็นเส้นขึ้นมา จะต้องเอาตัวหม่อนไปต้ม ต้มแล้วก็สาวไหมเอาออกมา

     สมเด็จฯ รับสั่งถามว่า “ทำอย่างนี้บาปไหม”
     หลวงพ่อก็ถวายพระพรสมเด็จว่า “ถ้าสมเด็จฯ ไปสั่งให้เขาเอาตัวไหมนั้นต้มลงในหม้อ สมเด็จฯ ก็บาปฯ”

     “ถ้าอย่างนั้นจะทำอย่างไร จึงจะไม่เป็นบาป”
     หลวงพ่อก็ถวายพระพรสมเด็จฯ ว่า “หน้าที่การรับสั่งให้เขาทำนั้นเป็นพระมหากรุณาธิคุณ พระองค์ทรงรับสั่งให้เขาปลูกหม่อนเลี้ยงไหม ในเมื่อเขาปลูกหม่อนเลี้ยงไหมเป็นตนเป็นตัว เขามองเห็นผลประโยชน์ที่เขาจะพึงได้ ก็ปล่อยให้เขาทำเอง อย่าไปทรงแนะนำเขาถึงขั้นต้องเอาตัวไหมต้มลงไปในหม้อ ถ้าในทำนองนี้ สมเด็จฯ พ้นจากโทษปาณาติบาต”

_________________________________________________
จาก หนังสือฐานิยปูชา ๒๕๔๗ เกร็ดธรรม คำสอนพระราชสังวรญาณ (พุธ ฐานิโย)
larndham.org/index.php?/topic/43478-ฐานิยปูชา-2547/ (http://larndham.org/index.php?/topic/43478-ฐานิยปูชา-2547/)
ภาพจาก http://www.dhammasatta.org/index.php?mo=3&art=236275 (http://www.dhammasatta.org/index.php?mo=3&art=236275) , http://www.dhammajak.net/g (http://www.dhammajak.net/g)