สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

มนุษย์มีความสามารถในการพัฒนาจิตวิญญาณ ต่ำลงไปกว่ามนุษย์เป็นสัตว์เดรัจฉาน ก็ไม่สามารถที่จะพัฒนาจิตนี้ได้ เพราะการพัฒนาจิตวิญญาณเป็นเรื่องนามธรรมที่มองไม่เห็น มนุษย์เป็นสัตว์โลกชนิดเดียวที่ฝึกจิตได้ ต่ำกว่ามนุษย์ลงไปมันจะไม่เข้าใจเรื่องนามธรรม เพราะว่ามันซับซ้อน

ถึงแม้ว่ามนุษย์จะเข้าใจเรื่องนามธรรม แต่มนุษย์ก็มีน้อยคนที่จะฝึกจนสามารถสัมผัสกับสิ่งที่สูงสุดของจิตวิญญาณ นั่นคือพระนิพพาน เพราะมนุษย์สามารถสั่งสอนด้วยคำพูดได้ แต่ปฏิบัติเข้าถึงนามธรรมอันเป็นที่สุดของจิตนั้นเป็นเรื่องยาก การที่จะเข้าถึงนามธรรมอันสูงสุดนั้นจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องฝึกสมาธิเพื่ออบรมจิต

สมาธิ คือ การออกจากความคิด บางคนที่ออกจากความคิดได้ง่ายๆ เขาก็ได้สมาธิอย่างง่ายๆ บางคนที่มีความคิดซับซ้อนพันกันอยู่ในสมอง ก็จะได้สมาธิยาก ดังนั้นจึงต้องมีอุบายกรรมฐานในรูปแบบต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการภาวนา การเพ่งกสิณ การจับลมหายใจ สิ่งต่างๆ เหล่านี้เป็นอุบายกรรมฐานทั้งหมด

 :96: :96: :96:

เวลาเราทำสมาธิได้อย่างสมบูรณ์แบบ ญาณแรกที่จะปรากฏคือ ทิพย์จักษุญาณ เรียกได้ว่าหลับก็เห็น ลืมตาก็เห็น เพราะว่าตาในหรือตาที่สามมันเปิดขึ้น ตอนแรกที่ผู้ปฏิบัติได้ญาณนี้ อาจจะมีการรับรู้แบบรูปธรรมในขณะที่หลับตา คนโบราณได้รู้ถึงความสามารถแบบนี้จึงมีการฝากวิชาต่างๆ ไว้ตามผนังถ้ำ ไว้ตามป่าตามเขา คนที่มีทิพย์จักษุญาณจะสามารถมองเห็นวิชาเหล่านี้โดยตาใน

อย่างถ้ำนี้ พระภิกษุองค์ไหนเคยมาอาศัยพำนักอยู่ จิตมันจะบันทึกไว้อย่างอัตโนมัติ เมื่อทำจิตไปได้ระดับหนึ่งแล้วก็สามารถที่จะไปเรียนรู้ในสิ่งที่อยู่ในถ้ำนั้นได้ เขาเรียกว่ารู้โดยพลัน รู้โดยผุดขึ้น ไม่จำเป็นต้องเห็น แต่ทุกสมาธิเข้าถึงได้จุดเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นการฝึกแบบไหน คือการเป็นอิสระจากความคิด


อย่างเทพพรหมนี่ก็เป็นดวงจิตอีกอย่างหนึ่งที่มีความละเอียดกว่ามนุษย์ เป็นระดับของวาระจิตเรา ขณะที่ผู้ปฏิบัติปฏิบัติแล้วได้ญาณสมาธิ ถ้าตายในภาวะนั้นดวงจิตจะเกิดในพรหมโลก

แต่นั้นไม่ได้หมายความว่าพรหมโลกเป็นวาระจิตที่ถาวร เมื่อภาวะจิตเสื่อมลงก็ต้องกลับมาเกิดบนโลกมนุษย์ คือเป็นภาวะหนึ่งของจิต แต่ภาวะนั้นไม่ใช่ภาวะพระนิพพาน มีเจริญได้ ก็มีเสื่อมได้ และในที่สุดสภาวะของพรหมก็เสื่อมลง เมื่อภาวะของพรหมเสื่อมลงเสร็จ

ความฝันเรื่องใหม่ก็เกิดขึ้น นั่นก็คือสิ่งที่เราเป็นกันอยู่ในตอนนี้ เพราะฉะนั้นแล้ว พระนิพพานที่พูดถึงจะสำเร็จตอนที่เรามีความสมบูรณ์ มีธาตุขันธ์ เมื่อจิตสำเร็จ อายุขัยหมด ธาตุขันธ์เสื่อมสลาย จิตดวงนี้ก็ถอดถอนออกจากการยึดมั่นถือมั่นในสังขารที่จะมาเกิดใหม่ ถึงเรียกได้ว่าได้เข้าถึงพระนิพพาน

 :25: :25: :25:

ถึงแม้ว่าจิตจะอยู่ในภาวะพรหม ก็เป็นภาวะหนึ่งที่จิตเข้าไปอยู่ในภาวะนั้น เป็นเพียงการถ่วงเวลาในการเกิดขึ้นมาบนโลกให้ช้าลงเท่านั้นเอง แต่ไม่ได้เป็นสภาวะนิพพาน

ในสมาธิระดับฌาณเมื่อเข้าไปลึกมากๆ จิตก็อาจจะดำเนินไปในสมถะสมาธิ ซึ่งจิตจะไม่มีการรู้ หมดสิ้นเครื่องรู้ จิตมันก็เลยว่าง แน่นิ่งลงไปในความว่างเรื่อยๆ มีความว่างหล่อเลี้ยงอยู่

แต่สภาวะอย่างนี้ จิตจะไม่มีเครื่องรู้ จิตก็ขาดการพิจารณา ก็ไม่เกิดปัญญาขึ้นมา จิตจะไม่พัฒนา จิตจึงไม่อาจจะรู้ความจริงที่เกิดขึ้นได้ จิตจะไม่สามารถยกตัวเข้าสู่วิปัสสนา จิตไม่สามารถรู้ความจริงแท้ที่จะเข้าถึงปัญญาพระนิพพาน จิตจะจมแช่อยู่กับความนิ่ง ได้สมาธิแค่ระดับฌาณสมาธิ สมถะสมาธิ (มีต่อฉบับหน้า).


ที่มา http://www.thaipost.net/tabloid/230214/86430 (http://www.thaipost.net/tabloid/230214/86430)

 st11 st12 thk56

  สนใจแบบชาวบ้าน คะ เพราะตอนนี้ พึ่งเริ่มเข้ามาศึกษาภาวนา กับเขาบ้าง ตามอายุนะคะ 27 ปี

  ไม่รู้ว่าสายไปหรือป่าว

  :25: :58:

แบบว่า ยังไม่ได้อ่านเนื้อเรื่อง เห็นแค่ภาพ ก็ซึ้้งกับบทธรรม แล้ว คะ

 เสียดาย เจ้าของภาพ ไม่ได้เขียนบทความ ถ้าเป็นบทความ ของเจ้าของภาพ เอง น่าจะมีเรื่องน่าอ่าน มากคะ

  thk56 st12