|
หัวข้อ: สมาธิชาวบ้าน : วางได้ก็เบา เริ่มหัวข้อโดย: raponsan ที่ กันยายน 23, 2014, 10:02:08 am (https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xaf1/v/t1.0-9/574812_305762496171878_1474389326_n.jpg?oh=c27c342d767a6682c30373928c3066b7&oe=548447AA&__gda__=1422574715_3032134ec2f78f78a08bcf29e0280111) สมาธิชาวบ้าน : วางได้ก็เบา การที่เราไปคาดหวังเรื่องราวต่างๆ ว่าจะต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ พอโลกไม่เป็นไปตามที่เราคิด เราก็จะไม่พอใจ แล้วก็เป็นทุกข์ใจ ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะจิตของเรายังไม่เท่าทันความเป็นจริงที่เกิดขึ้นกับปัจจุบัน เรายังเห็นเฉพาะในส่วนหนึ่งของโลก ถ้าเราเห็นกว้างขึ้นไป เราก็จะมองเห็นอีกแบบหนึ่ง แล้วเราก็จะเข้าใจไปอีกอย่างหนึ่ง เพราะว่าตอนที่เราเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นมากระทบกับใจของเรานั้น เรายังอยู่ในสมมติที่ว่า “หนึ่งบวกหนึ่งต้องเท่ากับสอง (1+1=2)” จิตของเรามันเท่าทันแค่ชั้นเดียว ดังนั้นสิ่งเหล่านี้จึงมีอิทธิพลกับใจของเราทันที แต่พอปฏิบัติไปเรื่อยๆ ก็จะเริ่มมองเห็นใจ มันก็จะเห็นกว้างไกลออกไป พอเห็นอย่างนั้นแล้ว จิตมันก็ไม่หวั่นไหว รู้ว่าอะไรเป็นอะไร :49: :49: :49: :49: ตอนนี้เรายังอาศัยโลกอยู่ ไม่มีใครเป็นเจ้าของโลก ทุกคนต่างก็หยิบยืมของในโลกด้วยกันทั้งหมด ถ้าขณะนี้ยืมมาได้มาก พอยืมได้น้อยลงกว่าเก่าก็เกิดอาการไม่พอใจหรือเสียใจขึ้นมา ทั้งที่จริงๆ แล้วสิ่งต่างๆ เหล่านั้นล้วนเป็นเพียงสิ่งที่ผ่านมือเรา ให้เราได้ครอบครองในช่วงที่เรายังมีลมหายใจอยู่เท่านั้น เมื่อใดที่เราหยุดหายใจเมื่อไหร่ ของที่ไม่ใช่ของเราจริงมันก็จะต้องกลายไปเป็นของคนอื่น บนโลกนี้ไม่มีของของเราแม้แต่นิดเดียว เราต่างก็ยืมโลกมาใช้ เรามีสิทธิ์ครอบครองแค่ในช่วงที่เรายังมีลมหายใจอยู่ ลมหายใจหมด สิทธิ์ในการครอบครองก็หมดลง ไม่มีอะไรตามเราไปในปรโลกได้ (https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/v/t1.0-9/535987_276417029106425_1099356525_n.jpg?oh=0f61a9dcd713586548ea1dc1ecda1fa4&oe=548C9CA7&__gda__=1418850801_dd12413cace6406396fdc0cabab9f66e) ของที่หยิบยืมมาก็ต้องทิ้งไว้บนโลกทั้งหมด ที่เรายังเป็นทุกข์ก็เพราะว่าไม่เข้าใจในเรื่องสิทธิ์ของการครอบครองตัวนี้นี่เอง แต่ถ้าเราเข้าใจดีว่าเราสามารถครอบครองสิ่งต่างๆ ได้เพียงชั่วคราว อย่างไรเสียเราก็จะไม่ทุกข์ ถ้าเราเห็นหมดสิ้นถึงกระบวนการเหล่านี้ เราก็จะเห็นโลกเป็นอีกรูปแบบหนึ่ง ซึ่งถึงแม้ว่าเราจะอยากได้สิทธิ์ในการครอบครองของเหล่านั้นอยู่ แต่ว่าสิ่งที่จะเข้ามากระทบอารมณ์ในใจมันจะไม่มี มันจะเป็นอีกรูปแบบหนึ่ง ด้วยเพราะเรามีความเข้าใจและใช้ชีวิตอย่างมีปัญญาครอบครองเป็นของเรา มันกลับจะหนีเราไปเรื่อย และพอเราอยู่เฉยๆ เมื่อใด มันก็จะอยู่เฉยรอบๆ เรา ไม่เคยหนีเราไปไหนไกลเลย จะว่าไปแล้วสิทธิ์ในการครอบครองก็เหมือนกับเงา นี่เป็นความจริงที่เกิดขึ้นกับใจทุกคน ans1 ans1 ans1 ans1 ans1 แต่ถ้าเราลองคิดใหม่ แทนที่จะเข้าใจว่าเราต้องไขว่หาไขว่คว้าและอยากมีสิทธิ์ในการครอบครอง พอเราเข้าใจว่าสิทธิ์ในการครอบครองมันเป็นแค่สิ่งที่เกิดขึ้นชั่วคราว จิตมันก็จะรู้ว่า “จริงๆ แล้วมันก็แค่นี้เอง การครอบครองก็แค่ชั่วคราว ทุกคนที่เป็นทุกข์ก็เพราะยังหลงในสิทธิ์ครอบครองนี่เอง โดยเฉพาะถ้าเราไปคิดว่าเป็นของของเรา” ซึ่งถ้าเรามองทุกด้าน มองเห็นเต็มมิติ เราจะเห็นว่าสิ่งที่เป็นอนาคตจะเป็นอย่างไร จะเห็นภาพล่วงหน้าออกไป (แต่จริงๆ แล้วภาพที่เห็นนั้นมันเป็นภาพของอดีตที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วทั้งนั้น). ที่มา http://www.thaipost.net/tabloid/210914/96452 (http://www.thaipost.net/tabloid/210914/96452) |