สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

"หนองหาน" จากหนองน้ำธรรมดาในอดีต ถูกธรรมชาติรังสรรค์กลายเป็น "ทะเลแห่งดอกบัวแดง" ในปัจจุบัน ตั้งอยู่ที่ อำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี เป็นหนองน้ำขนาดใหญ่บนพื้นที่ 22,500 ไร่ ได้รับการประกาศให้เป็นพื้นที่ชุ่มน้ำสำคั­ญแห่งหนึ่งของไทย ที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยพันธุ์นก พันธุ์ปลา และพืชน้ำจำนวนมาก อีกทั้งมีระบบนิเวศที่เป็นเอกลักษณ์ ให้ชาวบ้านที่อยู่อาศัยได้พึ่งพาเป็นแหล่ง­อาหาร

ความพิเศษของหนองน้ำแห่งนี้ อยู่ที่การเบ่งบานของดอกบัวแดงเต็มท้องน้ำ ตลอดเดือนตุลาคมถึงมีนาคมของทุกปี โดยเดือนตุลาคมบัวแดงจะเริ่มแตกใบและออกดอ­กตูม และบานเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ บัวจะออกดอกมากที่สุดในเดือนธันวาคมถึงกุม­ภาพันธ์ และค่อย ๆ ลดปริมาณลงในเดือนมีนาคม ดอกบัวส่วนใหญ่จะบานในช่วงเช้าตรู่ถึงเที่­ยง จึงเป็นช่วงเวลาที่เหมาะแก่กับเก็บภาพความ­ประทับใจ จากการออกดอกบานเต็มท้องน้ำสุดลูกหูลูกตา จึงเป็นที่มาของคำว่าทะเลบัวแดง
__________________________________
ขอบคุณข้อมูลจาก คุณ Wacharapong luengsiri
https://www.youtube.com/watch?v=SWOTsyEttw0 (https://www.youtube.com/watch?v=SWOTsyEttw0)

ตำนานหนองหานกุมภวาปี

ในคำว่า “หนองหาน” เป็นแหล่งน้ำที่กว้างและลึกกินพื้นที่ 6 ตำบล 4 อำเภอ คือ
    ทิศเหนือ : จรดตำบลพังงู อำเภอหนองหาน และตำบลอุ่มจาน กิ่งอำเภอประจักษ์ศิลปาคม
    ทิศตะวันตก : จรดตำบลเชียงแหว ตำบลพันดอน อำเภอกุมภวาปี
    ทิศใต้ : จรดตำบลตูมใต้ อำเภอกุมภวาปี
    ทิศตะวันออก : จรดตำบลแชแล อำเภอกุมภวาปี ตำบลคอนสาย กิ่งอำเภอกู่แก้ว
    ทั้งหมดอยู่ในท้องที่จังหวัดอุดรธานี

หนองหานนี้มีเรื่องราวมาจากนิทานพื้นเมืองของชาวอีสาน เรียกว่า “หนังสือผูก” เรื่องผาแดงนางไอ่ กล่าวถึง ความเป็นมาของ หนองหานที่ลือชื่อว่าเป็นแหล่งน้ำอันกว้างใหญ่และลึกมาแต่ครั้งโบราณกาล ทั้งยังเป็นห้วงน้ำอันน่าเกรงขามน่าสะพรึงกลัวยิ่งนักเป็นแหล่ง น้ำที่เคยมีจระเข้ชุกชุมที่สุด

คำสันนิษฐานจากคำว่า ”ชติตานคร” กับคำว่า ”หนองหาน”  เมืองชติตานครนี้ได้ถูกถล่มลงเป็นห่วงน้ำที่แจ้งไว้ในนิทาน ต่อมาจึงเรียกห้วงน้ำนั้นว่า “ห้วยหาน”  คำเดิมคงจะเรียกว่า “ระหาร” ก็อาจจะเป็นได้และหนองหานแห่งนี้จึงกลายเป็นต้นกำเนิด ” ลำน้ำปาว” ซึ่งจะไหลลงไปถูกกักเก็บไว้ที่เขื่อนลำปาว  จังหวัดกาฬสินธุ์ แล้วไหลลงไปกินพื้นที่หลายจังหวัดลงสู่น้ำมูล น้ำชี  ต่อไป

ตามคำบอกกล่าวของคนโบราณที่ได้เล่าสืบทอดกันมาว่า  หนองหานนี้มีส่วนที่ลึกที่สุดนั้นอยู่ตรงกึ่งกลางของหนองหานคนชอบ เรียก ตอนที่ลึกนี้ว่า  “อ่างหลวง”  ใกล้บริเวณอ่างหลวงขึ้นไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือเล็กน้อยจะมีเกาะอยู่เกาะ หนึ่งมีพื้นที่พอที่จะสร้างวัดได้หนึ่งแห่งเรียกเกาะนี้ว่า  “ดอนหลวง”  คำว่า “หลวง” หมายความว่า ”ใหญ่” 

      เมืองใดหรือจุดใดที่เป็นวัด หรือมีพระสถูป โบสถ์ กู่ หรือสถานที่สำคัญทางพุทธศาสนาแล้ว จะได้รับการยกเว้นไม่ถล่ม เช่น “วัดที่เกาะดอนหลวง” วัดหัวดอนคง “หลวงปู่ก่ำ” “กู่” ที่ อำเภอกู่แก้ว พระธาตุบ้านดอนแก้ว (เกาะแก้ว) วัดสมอลาย (บ้านมอ)  และที่สุดก็คือ “วัดมหาธาตุเทพจินดาบ้านเดียม” ซึ่งอยู่ริมฝั่งหนองหาน บริเวณเหล่านี้ไม่ได้กินเนื้อกระรอกเลยไม่ถูกทำลาย เพราะสถานที่ที่เป็นวัดคงไม่ได้กินเนื้อกระรอก เพราะพระจำศีลอยู่วัด

      อีกที่หนึ่งที่ได้รับการยกเว้น เพราะไม่ได้กินเนื้อกระรอก คือ เมืองแม่หม้าย (ดอนแก้ว) 
      สถานที่สองแห่งนี้จึงได้รับการยกเว้นจากพญานาค แสดงให้เห็นว่า สุทโธนาคนี้ก็มีความเป็นธรรมมาการแต่งงานกินดองทีเดียว

ที่มา :  http://udonthani.doae.go.th (http://udonthani.doae.go.th)
https://changthaidotcom.wordpress.com/กิจกรรม-365-วัน/เปิดโลกทัศน์แหล่งเรียน-2/ตำนานหนองหานกุมภวาปี/ (https://changthaidotcom.wordpress.com/กิจกรรม-365-วัน/เปิดโลกทัศน์แหล่งเรียน-2/ตำนานหนองหานกุมภวาปี/)

           ตํานานนาคหลากสี      เป็นคดียังไม่จบ

                ท้าวสักกะไม่เคลียให้        รอศรีอริยะเมตตรัยนั้นตัดสิน

               กระรอกที่ถูกกิน               ลูกนาคาจําแลงกาย

              ศรปักที่กลางอก              ลูกนาคตกจากต้นไม้

              เฝ้ามองเจ้าหญิงใน           ลอดช่องไปลูกเจ้าเมือง


              พ่อนาคโกรธเคืองใหญ่       ฆ่าลูกชายกินเนื้อลูก

           ใครกินมันต้องถูก             ถล่มจากเหล่านาคนาคา

           ยกพลขึ้นโจมตี              ที่เมืองนี้เมืองนางไอ

            ผาแดงก็หมายปองไว้         พานางไอขี่ม้าครวญ

            หนีทัพนาคไล่ตาม       เอาหางฟาดตกม้าไป


             ม้วนหางอุ้มกลับไป      เมืองบาดาลจนป่านนี้

        ผาแดงเศร้าสร้อยใจ         เสียสาวไปไม่ได้กลับ

        เล่ามาพอสดับ               ไปเปิดยูทู๊ปดูกันอีกที


              เรือง ตํานานหนองหานหลวง"ผาแดงนางไอ" มีหลายไฟน์ทําเป็นการ์ตูนที่เสริมประวัติศาสตร์ท้องถิ่น

      ใครอยากได้ความรู้เรื่องนี้ก็ไป sert ดูกันเองนะครับ

(http://image.ohozaa.com/i/e04/CB3ejo.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/y5PQmwsx6UP6WD2V)

(http://image.ohozaa.com/i/24d/TUeCmw.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/y5PQqMcIvTIuVeqI)

เปรมบึง

     หนองหานละลานบัว         ชมพูทั่วเยือนแล้วหนอ
องค์พระระฆังหอ         ลิบลิบไกลกระไรมี
     ขรัวครูแลศิษย์คล้อย         ตามละห้อยไม่พาที
เลาะเรือเลี่ยงบัวรี้         ถึงดอนกราบพระโศภณ
     เขื่องแท้พระดอนหลวง         งามกลางห้วงบึงบัวยล
เยือนเย็นยากหาหน         วัดอยู่บึงมีโปรยลม
     ผ่อนพักอยู่สักครู่         พอได้สู้ล้าได้ข่ม
จรไกลให้ชื่นชม         หนองหานบึงชมพูเปรม.

                                                                                    ธรรมธวัช.!

           ความเป็นมาจากภาค ๑

             (ตอนที่แล้ว)