สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

(http://www.madchima.org/madchima/images/banorg58.png)

อย่ามัวแต่ท้อแท้ คร่ำครวญ เพราะความทุกข์ในเบื้องหน้า กันเลยผู้ที่มีเป้าหมายเพื่อไปให้ถึงฝั่ง เมื่ออยู่ในห้วงน้ำสาครแห่งความทุกข์แล้ว ต้องกระทำความเพียร อย่าได้หยุด เพราะในห้วงสาคร มีทั้งความลึก และเหล่าสัตว์ ที่คอยกัดกิน อยู่ ดังนั้นผู้ที่กระทำความเพียร พึ่งตั้งจิตตรง สู่ทิศทางที่ตนเองจะไป เมื่อกระโจนลงสู่สาครเพื่อแหวกว่ายแล้ว ด้วย สติ ( ระลึกในขณะนั้น ) ว่า เรามีความแก่ ความเจ็บ ความตาย เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความแก่
ความเจ็บ ความตายเหล่านั้นไปได้ เรามีความพรัดพรากจากของรักของชอบใจทั้งหลายทั้งปวง เรามีกรรมเป็นกำเนิด เป็นเผ่าพันธ์ เป็นพวกพ้อง เป็นที่พึ่งอาศัย เป็นมรดกตกทอด ไม่ว่าเราทำกรรมใด ๆ ไว้ ดี หรือ ชั่ว เราจักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น
ธรรมดา ผู้แหวกว่ายในข้ามห้วงสาคร ย่อม ต้องอาศัยความอยู่รอดอุปกรณ์ อย่างหนึ่ง นั่นเรียกว่า บารมีธรรม บารมีธรรมเป็นสิ่งที่จะทำให้เราแข็งแกร่งและปลอดภัยรอดสู่ฟากฝั่งได้
ผู้ไม่ประมาท ชื่อว่า ผู้แหวกว่าย
บารมี ชื่อว่า ทาน ศีล ภาวนา
เป้าหมาย ชื่อว่า อมตะนฤพาน
เจริญพร

ขออนุโมทนาสาธุ