สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

อานิสงส์ "การต่ออายุพระธรรมคัมภีร์" คนตกนรกลึก..จะได้ขึ้นมาขุมตื้น

พระพุทธศาสนาที่สืบทอดมาราวสองสหัสวรรษในนานาประเทศ เปรียบเสมือนพระเจดีย์ที่สง่างาม เป็นศักดิ์ศรีและเปี่ยมด้วยคุณค่าสูงใยใจชาวพุทธผู้มุ่งหวังประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน แต่เจดีย์เก่าแก่นี้ย่อมชำรุดทรุดโทรมไปตามกาลเวลา เปรียบได้กับความฟั่นเฟือนเลือนหายแห่งพระสัทธรรม ซึ่งเกิดจากสัทธรรมปฏิรูปนานัปการ

สัทธรรมปฏิรูปดังกล่าวมีสาเหตุมาจาก การมิได้เล่าเรียนภาษาบาลีและพระอภิธรรมเป็นอย่างดี จึงดำริตีความตามความเห็นของตน ทำให้ไม่มีข้อยุติว่า ความเห็นของใครถูก เหมือนการถกเถียงของเจ้าศากยะ ๓ พระองค์ คือ เจ้ากิมพิละ เจ้าภัททิยะ และเจ้าอนุรุทธะ ในครั้งพุทธกาล ซึ่งมีอยู่ว่า
      วันหนึ่งเจ้าชายทั้งสามพระองค์นั้นทรงถกเถียงกันว่า "ข้าวเกิดที่ไหน.?"
      เจ้ากิมพิละตรัสว่า “ข้าวเกิดที่ฉาง”
      เจ้าภัททิยะตรัสว่า “ข้าวเกิดที่หม้อ”
      ส่วนเจ้าอนุรทธะตรัสว่า “ข้าวเกิดที่ถาดทอง”
ความคิดเห็นของเจ้าชายเหล่านั้นแตกต่างกัน ไปตามประสบการณ์ของตน ทีเห็นข้าวในสถานที่ต่างกัน

@@@@@@

ด้วยเหตุนี้ การสร้างคัมภีร์ไวยากรณ์บาลี(สัททาวิเสส) และพระอภิธรรม เพื่อการศึกษาเล่าเรียน จึงเป็นการต่ออายุพระศาสนา เปรียบเหมือนการซ่อมแซมส่วนที่ชำรุดสึกหรอของพระเจดีย์ และนับได้ว่าเป็นมหากุศลยิ่งใหญ่กว่าการสร้างศาสนวัตถุอื่น เช่น โบสถ์ วิหาร พระพุทธรูป ฯลฯ เพระพระพุทธรูปไม่สามารถสอนใครได้ แต่พระธรรมคัมภีร์ คือ พระพุทธเจ้าที่ทรงสั่งสอนเวไนยสัตว์ได้ สมจริงดังพระพุทธวจนะว่า

      สิยา โข ปนานนฺท ตุมฺหากํ เอวมสฺส อตีตสตฺถุกํ ปาวจนํ นตฺถิ โน สตฺถาติ น โข ปเนตํ อานนฺท เอวํ ทฏฺฐพฺพํ โย โว อานนฺท มยา ธมฺโม จ วินโย จ เทสิโต ปญฺญตฺโต โส โว มมจฺจเยน สตฺถา
      (ที. มหา. ๑๐.๒๑๖.๑๓๔)

     "ดูกรอานนท์ พวกเธอพึงดำริอย่างนี้ว่า พระสัทธรรมปราศจากศาสดาเสียแล้ว พวกเราไม่มีศาสดา"
     "ดูกรอานนท์ พวกเธอไม่พึงทราบอย่างนี้"
     "ดูกรอานนท์  ตถาคตแสดงธรรมและวินัยไว้แล้ว ธรรมและวินัยนั้นจะเป็นศาสดาของพวกเธอ เมือตถาคตล่วงลับไป"

@@@@@@

แม้พระเจ้าอชาตศัตรูได้ทรงกระทำปิตุฆาต ซึงจัดเป็นอนันตริยกรรมประการหนึ่ง ทีส่งผลให้ตกนรกอเวจีหลายกัปนับไม่ถ้วน แต่พระองค์ทรงอุปถัมภ์ปฐมสังคายนา ณ ถ้ำสัตตบรรณคูหา กรุงราชคฤห์ ผลานิสงส์จากการอุปถัมภ์ครั้งนี้ ส่งผลให้พระองค์พ้นจากนรกอเวจี เพียงตากนรกโลหกุมภี ซึ่งเป็นนรกขุมเล็กเป็นเวลา ๖ หมื่นปี แล้วจะตรัสรู้เป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า

จะเห็นได้ว่า การสร้างคัมภีร์มีอานิสงส์มาก คนทีทำบาปมากจะได้รับผลบาปลดน้อยลง คนที่ทำบุญไว้น้อยจะได้ขึ้นสวรรค์ชั้นสูง ส่วนคนที่ทำบุญมากอยู่แล้วจะประสบแต่ความสุขความเจริญในขณะที่เที่ยวไปในสังสารวัฏ ดังสมเด็จพระพุฒาจารย์(โต พรหมรังสี) กล่าวว่า

       “การต่ออายุพระธรรมคัมภีร์ อานิสงส์มากมายเชียวนา คนตกนรกลึกจะได้มาขุมตื้น คนตกนรกขุมตื้นจะได้ขึ้นมาบนสวรรค์ คนขึ้นสวรรค์ชั้นแรกก็จะขึ้นสวรรค์ชั้นสูงขึ้นไป ชีวิตในสังสารวัฏจะไม่มีตกต่ำ จนกว่าจะเข้าถึงแดนศิวโมกข์ จริงๆนะ จำไว้”

@@@@@@

ขออนุโมทนากุศลเจตนาของท่านเจ้าภาพในการพิมพ์หนังสือเล่มนี้ เพื่อการเผยแพร่ความรู้ทางพระพุทธศาสนา ขอให้ทุกท่านมีความสุขกายสุขใจ และประสบความเจริญรุ่งเรืองในธรรมของพระอริยเจ้าทั้งปวง...

              พระธัมมานันทะมหาเถระ


ที่มา : คำอนุโมทนาของ พระธัมมานันทะมหาเถระ อัครมหาบัณฑิต วัดท่ามะโอ จังหวัดลำปาง
จากหนังสือ : อภิธรรมเป็นพุทธพจน์ และประวัติคัมภีร์สัททาวิเสส เขียนโดย พระคันธสาราภิวงศ์ วัดท่ามะโอ จังหวัดลำปาง