สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

หวานทำงาน ด้าน ครีเอทีฟ โฆษณา

พอหวานมาปฏิบัติ พระกรรมฐาน แล้ว ทำให้หวานได้รับประโยชน์ ดังนี้

ใจร่าเริง ป่วยน้อยลง นอนหลับง่าย ตื่นมาก็แจ่มใส ปลงได้เมื่อเสีย โกรธน้อย ใจน้อยก็น้อยลง เห็นชีวิตที่มีเป็นเรื่องไร้สาระ เป็นต้น


แต่ขณะเดียวกัน ก็ทำให้หวานเสียเปรียบ เพื่อนคู่แข่งการทำงาน

การแต่งตัว การใช้เครื่องประดับ การประทินผิว การตกแต่ง เมื่อก่อนชอบแต่งคะ เพราะเป็นสาวออฟฟิส
ปัจจุบันพอมาแต่งตัวปอน ๆ งานถ่ายแบบ น้อยลงเลยคะ ผจก.บอกว่าถ้าจะทำแบบโฆษณานั่งสมาธิ จะให้หวานถ่าย  ;D ;D ;D

แต่หวานก็พอใจ คะ เพราะว่าเรามีความสุขในการทำงาน ถึงแม้ไม่รุ่งแบบเพื่อน แต่ก็พออยู่ได้
นะ ยิ่งมาดู วีดีโอ บทพิจารณาสังขารที่ พระอาจารย์ ทำไว้ ยิ่งใจ ห่อเหี่ยว เลยคะ

ต้องเท่านี้ก่อนนะคะ จะไปทำงานแล้วคะ

 :) พระอาจารย์ ลงจาก mail ให้แล้ว อนุโมทนา

คุณโยมหวานมีจิตใจร่าเริง ป่วยน้อยลง นอนหลับง่าย ตื่นมาก็แจ่มใส ปลงได้เมื่อเสีย โกรธน้อย ใจน้อยก็น้อยลง  ตรงนี้นะเป็นผลจากการปฏิบัติธรรมถูกต้องแล้วละนะ อนุโมทนาสาธุด้วย. 
สาระของชีวิตแท้จริงคือการปฏิบัติธรรมเพื่อออกจากสังสารวัฏ    หากคุณโยมหวานเห็นชีวิตที่มีเป็นเรื่องไร้สาระ ก็ทำให้มันมีสาระซะอย่ามัวทำเรื่องไร้สาระ..ก็จะเดินได้ถูกทางไม่หลงทางในการปฏิบัติธรรม
การแต่งตัวของคุณโยมหวาน การใช้เครื่องประดับ การประทินผิว การตกแต่งแบบของคุณโยมหวานนะ  ก่อนอื่นต้องรู้ตัวเราเองให้ชัดแจ้งก่อนว่าก่อนว่า 
**เราแต่งตัวไปนั้นเพื่ออะไรกัน? 
**หรือเราแต่งตัวเพราะตามใจกิเลสหรือเปล่า? 
**หรือว่าเราแต่งตัวเพราะว่ามันเป็นหน้าที่การงานของเรา? 
**หรือว่าถ้าเราไม่แต่งตัวเลยหันมาแต่งตัวปอน ๆ จะเป็นการละเลยหน้าที่การงานหรือเปล่า?
ขอบอกว่า การปฏิบัติธรรมนั้นเป็นเรืองภายใน  ตราบใดที่เรายังต้องใช้ชีวิตอยู่ในโลกธรรมโลกแห่งสมมุติมายานี้  เรื่องภายนอก(หมายถึงการแต่งตัวให้ดูดีนะ)นั้นก็ต้องปฏิบัติตนปล่อยไปตามชาวโลกอย่างนั้นอยู่   อย่าได้สับสนเอามาปนกัน ภายนอกนั้นคนอื่นเขาต้องดูต้องเห็นเรา  แต่ภายในนั้นเขาไม่มารู้มาเห็นอะไรกับเราหรอกนะ.
คุนโยมหวานบอกว่าพอใจ มีความสุขในการทำงาน ถึงแม้ไม่รุ่งแบบเพื่อน แต่ก็พออยู่ได้.
ตรงนี้คุณโยมหวานต้องแยกให้ออกระหว่างคำว่า  ปล่อยวาง กับ ปล่อยทิ้ง สองอย่างนี้ต่างกันมาก
การปล่อยวางนั้น คือการที่เราได้พยายามทำให้ดีที่สุดแล้ว  แต่ผลอาจไม่เป็นที่พอใจ ใช่เรารับมันได้.
การปล่อยทิ้งนั้น คือการไม่กระตือรือร้น ไม่พยายาม ไม่ทำเต็มความสามารถ ทำพอขอไปที  นี่ใช้ไม่ได้.
ถึงตรงนี้แล้วคุณโยมหวานคงพอจะมองเห็นตัวเอง  และตอบคำถามให้ตัวเองได้บ้าง.  ขอความเจริญแบบสุดๆในหน้าที่การงานจงมีแก่คุณโยมหวาน สิ้นกาลนานเทอญ...เจริญพร

 ขออนุโมทนากับคุณหวานใจ การพอใจกับสิ่งที่ตัวเอง เป็นอยู่ มีอยู่ ผู้รู้เรียกว่า สันโดษ

 ขอนำข้อธรรมในพจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ ของท่านปยุตโต

 มาแสดงให้คุณหวานใจเกิดปิติในธรรมดังนี้ครับ
 
 สันโดษ  ความยินดี, ความพอใจ, ยินดีด้วยปัจจัย ๔ คือ ผ้านุ่งผ้าห่ม อาหารที่นอนที่นั่ง และยา ตามมีตามได้, ยินดีของของตน, การมีความสุขความพอใจด้วยเครื่องเลี้ยงชีพที่หามาได้ด้วยความเพียรพยายามอันชอบธรรมของตน ไม่โลภ ไม่ริษยาใคร;

สันโดษ ๓ คือ

๑.ยถาลาภสันโดษ ยินดีตามที่ได้ คือได้สิ่งใดมาด้วยความเพียรของตน ก็พอใจด้วยสิ่งนั้น ไม่เดือดร้อนเพราะของที่ไม่ได้ ไม่เพ่งเล็งอยากได้ของคนอื่นไม่ริษยาเขา

๒.ยถาพลสันโดษ ยินดีตามกำลัง คือพอใจเพียงแค่พอแก่กำลังร่างกายสุขภาพและขอบเขตการใช้สอยของตน ของที่เกินกำลังก็ไม่หวงแหนเสียดายไม่เก็บไว้ให้เสียเปล่า หรือฝืนใช้ให้เป็นโทษแก่ตน

๓.ยถาสารุปปสันโดษ ยินดีตามสมควร คือ พอใจตามที่สมควรแก่ภาวะ ฐานะ แนว ทางชีวิต และจุดหมายแห่งการบำเพ็ญกิจของตน เช่นภิกษุพอใจแต่ของอันเหมาะกับสมณภาวะ หรือได้ของใช้ที่ไม่เหมาะกับตนแต่จะมีประโยชน์แก่ผู้อื่น ก็นำไปมอบให้แก่เขา เป็นต้น


 คุณหวานใจ ต้องแยกเรื่องงานและปฏิบัติธรรมออกจากกัน  หน้าที่ของคุณหวานใจจำเป็น
 ต้องสวยใส ดูดีอยู่เสมอ ก็ต้องปฏิบัติไปตามนั้นครับ
 
      "ความสวยใส ดูดีอยู่เสมอ"ขอให้ถือว่าเป็นเพียง "สิ่งที่ถูกรู้ถูกดูเท่านั้น"(สักแต่ว่ารู้)
      แต่อย่าไปยึดติดหรือหลงไปกับมัน
      สันโดษแล้ว ก็สวยได้นะครับไม่ผิดกติกา
      ยกเว้นก่อนไปทำงานได้อาราธนาศีล ๘ เอาไว้
      แต่คิดว่าคุณหวานใจน่าจะถื่อแค่ศีล ๕

      ขอยุติการคุยเอาไว้เท่านี้นะครับ
      ขอให้คุณหวานใจสวยแบบเบญจกัลยาณีตลอดไป