พิมพ์หน้านี้ - บุญบันดาล โดย แม่ชีซง้อ

(http://www.pixgosmile.com/board/attachment.php?attachmentid=4509&stc=1&d=1257479466)

ภาพจาก http://www.pixgosmile.com/board/showthread.php?t=1003 (http://www.pixgosmile.com/board/showthread.php?t=1003)

กฎแห่งกรรม เล่มที่ 3 ภาค กฎแห่งกรรม
เรื่อง บุญบันดาล โดย แม่ชีซง้อ
ที่มา http://www.jarun.org/ (http://www.jarun.org/)

เมื่อวันที่ ๖ พฤษภาคม ๒๕๓๒ หลวงพ่อท่านเจ้าคุณพระภาวนาวิสุทธิคุณ ได้เล่าเรื่องอัศจรรย์ให้ญาติโยมฟังถึงสุภาพสตรีชาวสิงคโปร์ ซึ่งเคยกระทำบุญไว้ในอดีตชาติ ข้อ “ปุพเพ จ กตปุญญตา” มีใจความย่อ ๆ ว่า

เมื่อเร็ว ๆ นี้ ผู้ปฏิบัติธรรมก็อาจจะทราบแล้วว่า ที่วัดอัมพวันของเรา มี แม่ชีซูง้อ แซ่เอง อยู่สิงคโปร์แท้ ๆ อาม้าตายไป ๑๐ ปีแล้ว มาเข้าฝันว่า ให้ไปบวชชีให้หน่อย เจาะจงมาบวชที่วัดอัมพวัน จังหวัดสิงห์บุรี ประเทศไทย มาบวชและกลับไปแล้ว นี่จะมาอีกแล้ว จะลาออกจากธนาคารสิงคโปร์ เขามีอายุ ๒๗ ปี จะมาอยู่ ๓ ปี จะมาขอศึกษากับหลวงพ่อให้จงได้ ให้รู้กฎแห่งกรรมโดยวิธีปฏิบัติ เพราะเขารู้ไปหลายข้อแล้ว

มาใหม่ ๆ พูดไทยไม่ได้ ตอนหลังพูดไทยได้หมด ขณะนี้กำลังทำหนังสือผ่านกรมการศาสนาไปเพื่อยืนยันกับรัฐบาลสิงคโปร์ว่า มาอยู่ที่วัดนี้จะได้ไม่ต้องเสียภาษี เรื่องนี้น่าสนใจยิ่ง คณะผู้จัดทำจึงนำเรื่องพิสดารของเธอมาเสนอไว้ดังต่อไปนี้ ทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ

(http://images.photodragon.multiply.com/image/1/photos/173/1200x1200/2/3.jpg?et=IIz7sz4tg%2C4NSAB5Pk5PAg&nmid=297041885)

ภาพจาก http://photodragon.multiply.com/photos/album/173/173 (http://photodragon.multiply.com/photos/album/173/173)

บันทึกของผู้ปฏิบัติธรรมชาวสิงคโปร์ ถอดความโดย ดร.กิ่งแก้ว อัตถากร
ดิฉันชื่อ ซูง้อ คุณย่าผู้ล่วงลับไปแล้วตั้งชื่อให้ดิฉัน ดิฉันเกิดวันที่ ๒๐ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๐๔ (ค.ศ. ๑๙๖๑) ในประเทศสิงคโปร์ ดินแดนที่มีหลายเชื้อชาติ และ หลายศาสนา

ดิฉันเป็นลูกคนกลางในท่ามกลางพี่น้อง ๗ คน เมื่อดิฉันอายุ ๙ ขวบ ดิฉันเริ่มนั่งขัดสมาธิคนเดียวในห้องครุ่นคิดเกี่ยวกับปัญหาน่าสงสัยหลายอย่างหลายประการ เช่นว่า ฉันคือใคร ใช่ ฉันคือ ซูง้อ แต่แล้วเธอเป็นใครเล่า ทำไมตัว “ฉัน” จึงได้เกิดมา แล้ว “ฉัน” เกิดมาเพื่อทำอะไรกันสำหรับชีวิตนี้

(http://photos-a.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc3/hs134.snc3/18179_229489218098_174757338098_3282605_7827448_n.jpg)

ต่อมา เมื่ออายุได้ ๒๐ ปี ดิฉันเริ่มฝึกกำหนดลมหายใจเข้าออก พร้อมทั้งกล่าวบริกรรม “พุทโธ” ตามที่ได้อ่านพบในหนังสือ แต่เนื่องจากไม่มีครูบาอาจารย์แนะนำให้ปฏิบัติอย่างถูกต้อง ดิฉันจึงเจริญภาวนาต่อไปไม่ถูก เลยเลิกทำ

หกปีต่อมา ในฐานะที่ดิฉันมีความสนใจใคร่ศึกษาในเรื่องนี้ ดิฉันได้พบพระอาจารย์องค์หนึ่งจากหาดใหญ่ ท่านได้กรุณาสอนวิธีปฏิบัติแบบกำหนดลมหายใจ ดิฉันรู้สึกว่าดิฉันเรียนรู้ได้เร็วมาก ดิฉันถึงกับคิดว่า จะไปเข้ากรรมฐานที่สำนักของพระอาจารย์องค์นั้นที่หาดใหญ่ แต่หลังจากที่พระอาจารย์เดินทางกลับหาดใหญ่แล้ว ดิฉันไม่ได้ปฏิบัติต่อ

(http://photos-d.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc3/hs154.snc3/18179_229491018098_174757338098_3282616_7397026_n.jpg)

ถึงกระนั้นดิฉันได้เริ่มเห็นแสงสว่างสำหรับชีวิตขึ้นบ้าง ในขณะเดียวกันก็เริ่มเห็นส่วนมืดมนของทางโลก ภาพเหล่านี้ทำให้ดิฉันสลดใจ บังเอิญดิฉันได้อ่านหนังสือบางเล่มที่เพื่อนคนหนึ่งหามาให้ เป็นเรื่องเกี่ยวกับธรรมะคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ ดิฉันเกิดความศรัทธา และเรียกตัวเองตั้งแต่นั้นมาว่า เป็นพุทธมามกะ

ไม่กี่เดือนต่อมา เหมือนมี “เสียง” บอกย้ำในใจว่า ให้มาบวชเป็นแม่ชีที่ประเทศไทย ตอนนั้นดิฉันทำงานธนาคาร ในที่สุดดิฉันก็ตัดสินใจมาบวชในประเทศไทย ตั้งใจไว้ว่าจะบวช ๑ เดือน และหลังจากนั้นเข้ากรรมฐานฝึกปฏิบัติแบบเข้ม อยู่มาคืนหนึ่งประมาณสักหนึ่งชั่วโมงก่อนจะถึงเที่ยงคืน อะไรก็ไม่ทราบแต่งตัวชุดสีขาว ได้หมุนตัวผละไปจากดิฉันอย่างรวดเร็ว ดิฉันรู้สึกกลัว เพราะไม่ทราบว่าเป็นอะไรแน่

(http://statics.atcloud.com/files/comments/137/1371986/images/1_display.jpg)

ภาพจาก http://www.meeboard.com/view.asp?user=shanmusic&groupid=8&rid=564&qid=73 (http://www.meeboard.com/view.asp?user=shanmusic&groupid=8&rid=564&qid=73)

ตอนนั้นดิฉันอยู่ในระหว่างใคร่ครวญ ว่าจะไปบวชที่วัดไหนดี จะไปวัดที่หาดใหญ่ หรือว่าวัดอัมพวัน (พี่ชายของดิฉันและเพื่อน ๓ คน เคยมาบวชที่วัดอัมพวัน ปรากฏว่า คุณย่า (ผู้ล่วงลับไปแล้วถึงสิบปี) ได้มาเข้าฝันดิฉัน ท่านคงทราบว่าดิฉันควรจะไปบวชที่ใด

ท่านแนะนำให้ดิฉันไปที่วัดที่พี่ชายของดิฉันเคยบวช เมื่อดิฉันสร้างกุศลแล้วอย่างนั้น ท่านขอให้ดิฉันอุทิศส่วนกุศลให้ท่านด้วย ขณะที่อยู่ในประเทศไทย ดิฉันตกลงตามที่ท่านขอร้อง
วันที่ ๒๔ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๑ ดิฉันมาถึงวัดอัมพวันเป็นครั้งแรก เมื่อดิฉันได้พบ “หลวงพ่อ” ดิฉันรู้สึกปีติมาก ยิ่งเมื่อท่านรับให้ดิฉันบวชเป็นชีได้ทันที ดิฉันยิ่งมีความสุขอย่างที่สุด

(http://photos-c.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc3/hs166.snc3/19379_220629488098_174757338098_3232311_5214363_n.jpg)

ตอนปลายเดือนกรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๓๑ ขณะที่ดิฉันนอนพักและกำหนดสติไปด้วยนั้น คุณย่าที่ล่วงลับไปแล้วได้มาปรากฏให้ดิฉันเห็นอีก ในห้องที่วัดอัมพวันนั่นเอง ท่านเปิดประตูเข้ามาหน้าตาท่านอิ่มเอิบ ท่านพาผู้หญิงแก่มาด้วยคนหนึ่ง แต่เขายืนอยู่ข้างหลัง ห่างกันพอสมควรทีเดียว คุณย่าชี้มือบุ้ยใบ้มาทางดิฉัน เพื่อบอกกับผู้หญิงแก่คนนั้นว่า นี่แหละหลานสาวของฉัน ท่านยิ้มแล้วท่านก็ออกจากห้อง พร้อมทั้งงับประตูให้ด้วย

ดิฉันเดินทางไปสิงคโปร์ เมื่อตอนกลางเดือนสิงหาคม พ.ศ. ๒๕๓๑ และดิฉันได้กลับมาวัดอัมพวันอีกครั้งหนึ่งแล้วเมื่อเดือนพฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๓๒ เพื่อมาปฏิบัติกรรมฐานต่อ โดยไม่มีกำหนดกลับ
(บันทึกเมื่อเดือนมิถุนายน ๒๕๓๒)

หมายเหตุ ภาพแม่ชีน้อย “น้องฟ้า-ด.ญ.พอฟ้า พรรณเชษฐ์” หนูน้อยวัย 5 ขวบ (ชุดสีขาว)
นำมาจาก http://www.dekphuket.com/phuket/thread-401-1-1.html (http://www.dekphuket.com/phuket/thread-401-1-1.html)

สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

เรื่องทั่วไป => เรื่องเล่ากฎแห่งกรรม => ข้อความที่เริ่มโดย: raponsan ที่ มีนาคม 10, 2011, 02:54:08 pm