สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

เรื่องทั่วไป => forward mail หรือ จดหมายส่งถึงกัน => ข้อความที่เริ่มโดย: raponsan ที่ กันยายน 23, 2024, 06:23:07 am



หัวข้อ: แก่อย่างไง.? ให้มีคุณค่า ไม่แก่เปล่า
เริ่มหัวข้อโดย: raponsan ที่ กันยายน 23, 2024, 06:23:07 am
.
(https://i.pinimg.com/564x/16/8c/c1/168cc16f57d1f800c119cb2db8c37eb1.jpg)


๑๑. ชราวรรค หมวดความชรา

ในวรรคนี้ ทรงสอนเรื่องความชรา คือ ความแก่ ความทรุดโทรม ซึ่งเป็นเสมือนไฟเผาผลาญชีวิตสรรพสัตว์อยู่เป็นนิตย์ ความแก่ชรานี้ แม้จะเป็นความจริงด้านหนึ่งของชีวิต แต่ก็ไม่เป็นที่น่าปรารถนาของมนุษย์ไม่ว่าหญิงหรือชาย หากสอนเรื่องนี้ด้วยวิธีการธรรมดา อาจไม่เป็นที่พอใจของผู้ฟัง และไม่เกิดประโยชน์มากนัก

ในธรรมบทวรรคนี้ ทรงใช้วิธีการสอนต่าง ๆ กัน เช่น ทรงสอนนางอุตตราภิกษุณีผู้มีอายุ ๑๒๐ ปีว่า
    “ร่างกายนี้แก่หง่อมแล้ว เป็นที่อาศัยของโรค แตกทำลายง่าย ร่างกายอันเน่าเหม็นนี้ จักแตกสลายพังพินาศ เพราะชีวิตสิ้นสุดลงที่ความตาย”
     ผลจากธรรมบทนี้ ทำให้นางอุตตราภิกษุณีบรรลุเป็นพระโสดาบัน

แก่อย่างมีคุณค่า แม้ชีวิตจะต้องแก่ชราไปตามกาลเวลา ถ้ารู้จักแสวงหาปัญญา และไม่ประมาท ไม่มัวเมาหลงระเริงอยู่ในโลก ก็เป็นการแก่อย่างมีคุณค่า ไม่แก่เปล่า ถ้าไม่มีปํญญาย่อมแก่เปล่า ดังที่ตรัสว่า
    “คนที่มีการศึกษาน้อยนี้ ย่อมแก่ไปเปล่า เหมือนโคพลิพัท (โคผู้ทรงพลัง)เจริญแต่เนื้อหนัง ส่วนปัญญาหาเจริญไม่”

@@@@@@@

ครั้งหนึ่ง หญิงสหายของนางวิสาขามหาอุบาสิกา แอบพกขวดเหล้าเข้าไปดื่มในวัด พอเมาได้ที่(มารเข้าสิง) ก็เริ่มปรบมือ ฟ้อนรำขับร้องกัน พระศาสดาจึงบันดาลให้เกิดความมืดขึ้น พวกนางตกใจกลัวตายจนหายเมา พระองค์ได้ตรัสสอนธรรมบทเตือนใจว่า

    โก นุ หาโส กิมานนฺโท 
    นิจฺจํ ปชฺชลิเต สติ
    อนฺธกาเรน โอนทฺธา 
    ปทีปํ น คเวสถ

    เมื่อโลกลุกเป็นไฟอยู่เนืองนิตย์
    ทำไมจึงมัวหัวเราะร่าเริงกันอยู่เล่า
    เธอทั้งหลายถูกความมืดปกคลุม
    ไฉนไม่แสวงหาดวงประทีปกันเล่า

ผลจากการตรัสธรรมบทนี้ทำให้พวกนางบรรลุเป็นพระโสดาบัน

@@@@@@@@

ตอนที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ใหม่ ๆ พระองค์ทรงเห็นสัจธรรมของชีวิตข้อนี้ ถึงกับทรงเปล่งอุทานธรรมว่า

     อเนกชาติสํสารํ สนฺธาวิสฺสํ อนิพฺพิสํ ฯเปฯ
     
     เราตามหานายช่างผู้สร้างเรือน เมื่อไม่พบ
     จึงท่องเที่ยวไปในสงสารเป็นอเนกชาติ
     เพราะการเกิดบ่อย ๆ เป็นทุกข์
     นายช่างเอ๋ย เราพบท่านแล้ว
     ท่านจะสร้างเรือนไม่ได้อีก
     ซี่โครงทุกซี่ของท่านเราหักแล้ว
     ยอดเรือนเราก็รื้อแล้ว
     จิตของเราถึงธรรมปราศจากเครื่องปรุงแต่งแล้ว
     เราได้บรรลุธรรมเป็นที่สิ้นตัณหาแล้ว







ขอขอบคุณ :-
ภาพจาก : https://ca.pinterest.com/ (https://ca.pinterest.com/)
บทความ : พุทธวิธีในการสอนตามแนวธรรมบท , พระมหาสุเทพ อคฺคเมธี "เก็บเพชรจากคัมภีร์พระไตรปิฎก"  โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย กรุงเทพมหานคร 2542 ,หน้า 165 - 196
website : http://oldweb.mcu.ac.th/mcutrai/menu2/Article/article_11.htm (http://oldweb.mcu.ac.th/mcutrai/menu2/Article/article_11.htm)