สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

ภาวนาแล้ว จิตชอบหลุดจากพุทโธ ไปอยู่นิ่ง ๆ ไม่ทราบว่าอันนี้เป็นสมาธิหรือยังคะ

ถ้ายังควรแก้ไขอย่างไร คะ

 :s_hi:

ภาวนาแล้ว จิตชอบหลุดจากพุทโธ ไปอยู่นิ่ง ๆ ไม่ทราบว่าอันนี้เป็นสมาธิหรือยังคะ

ถ้ายังควรแก้ไขอย่างไร คะ

          การนั่งบริกรรมภาวนาแล้วจิตหลุดจาก “พุทโธ” ไปอยู่นิ่งๆ นั้น เป็นอาการของเวทนาหนึ่งที่เรียกว่า

“อทุกขมสุข” ไม่ถือว่าเป็นสมาธิ เพราะเป็นเพียงจิตว่างจากความคิดจึงนิ่งแช่อยู่อย่างนั้น วิธีแก้ต้องอย่าลืม

หลักการขั้นตอนคือ พุทโธ หยั่งฐานจิต ปัคคหะนับ การปล่อยให้จิตนิ่งว่างไม่ใช่หลักการของสมาธิ โดยเฉพาะ

กรรมฐานมัชฌิมาเน้นให้จิตหยั่งฐานศูนย์นาภีเพียงเพื่อกันไม่ให้จิตฟุ้งซ่านส่ายไป อีกทั้งบริกรรมปัคคหะนับก็เพื่อ

ให้งานแก่จิตทำ ดังนั้นหลักการของสมาธิกรรมฐาน คือ จิตต้องทำงาน แล้วจิตจะแสดงผลเป็นสมาธิเมื่อปิติองค์

ธรรมเกิดในลักษณะจิตกระทบกาย ซึ่งจะปรากฏให้ประจักษ์แตกต่างกันในแต่ละบุคคลไม่เหมือนกัน ครับผมขอ

วิสัชชนาเป็นเพื่อนให้ทราบเพียงนี้ก่อน.....ราตรีสวัสดิ์

แม้เรารู้ตัวอยู่ ว่าไม่ควรหยุดนิ่ง แต่สักพักก็เข้าไปหยุดนิ่งอยู่อย่างนั้น เหมือนหลับจนมีความรู้สึกการทำสมาธิอย่างนี้ิไม่มีแก่นสารเหมือนการนอนหลับและตื่นขึ้นมา ประมาณนี้ครับทำให้ไม่อยากฝึกสมาธิ อย่างนี้ต้องแก้ไขอย่างไรครับ หรือมีส่วนใด ที่ปฏิบัติิผิดอยู่ครับ


  :smiley_confused1:

เป็นเพราะจิตไม่ตั้งมั่น และ ไม่ปฏิบัติตามรูปแบบ ขั้นตอนกรรมฐาน จึงหลุด ถูกนิวรณ์ครอบงำ สุดท้ายก็ไปอยู่นิ่ง ๆ อย่างนั้น เหมือนคนหลับ

  ให้ถอยจิต กลับมาตั้งมั่น กับนิมิตทั้ง 3 คือ  ฐานจิต องค์บริกรรม และ วางจิตให้เป็นกลาง


 เจริญพร
 
  ;)