พิมพ์หน้านี้ - ช่วงนี้ปฏิบัติอ่อน ทำแล้วเหมือนภาวนาไม่ได้ครับ

ตอบคำถามจากเมล

ปุจฉา ช่วงนี้ปฏิบัติอ่อน ทำแล้วเหมือนภาวนาไม่ได้ ทำวันเว้นวัน บางคราวก็เป็นอาทิตย์ บางครั้งก็พาลไปสองอาทิตย์เลยครับ ควรทำอย่างไรครับ ผมปฏิบัติ พุทโธ ในสายพระป่าครับ

วิสัชชนา การภาวนาข้อสำคัญที่สุด ก็คือต้องเจริญสติให้ได้ ที่สำคัญรองลงมาก็คือ เป้าหมายของชีวิตในความเป็นอยู่นั่นแหละ เป็นเครื่องชี้นำการภาวนา

การเจริญ สติ ไปสู่เป้าหมาย จึงเกิดการภาวนา แต่หากไม่มีเป้าหมายแล้ว การภาวนาก็ไม่มีเพราะไม่รู้ว่าจะภาวนาไปทำไม ซึ่งคนส่วนใหญ่ ก็ใช้ชีวิตเป็นอย่างนี้จึงทำให้ไม่มีความก้าวหน้าในการภาวนา บางวันก็ภาวนา บางวันก็ไม่ภาวนา

ประการต่อมา ถึงแม้มีเป้าหมายแล้ว ผู้ภาวนาส่วนใหญ่ มักไม่ภาวนาเพื่อเป้าหมาย ส่วนใหญ่เท่าที่พบมักจะภาวนาเพื่อความเป็นยอดคน ในด้านฤทธิ์ ในด้านตบะ เวลาภาวนากันเสร็จจึงไม่สนทนาผลปฏิเวธอันมุ่งตรงต่อพระนิพพาน แต่จะสนทนาไปว่า เธอนั่งได้นานเท่าใด เธอเห็นอะไร แท้ที่จริงผลการภาวนามีทุกครั้งนั่นก็คือความที่จิตสงบระงับจากกิเลสตรงนั้น ควรจะพิจารณาให้มากว่า สงบระงับเพราะอะไร เห็นอะไร

ดังนั้นผู้ที่ไม่มีสติ ก็ไม่มีเป้าหมาย ถึงมีเป้าหมาย แต่กระทำออกนอกเป้าหมาย จึงทำให้รู้สึกว่า ภาวนาอะไรก็ไม่ผ่าน ภาวนาแล้วก็ไม่มีผล

พระธรรมนั้นเป็นอกาลิโก ภาวนาเมื่อใดก็ส่งผลเมื่อนั้น จะมากจะน้อยอยู่ที่ผู้ภาวนาวางใจไ้ว้ถูกไว้ตรงหรือไม่

ดังนั้นเพื่อเป็นการแก้อารมณ์
ให้ปฏิบัติดังนี้

1 กำหนด สติ ที่อิริยาบถกันก่อน แบบหยาบ ๆ

2 เมื่อ สติ มีกำลังพอแล้ว ก็หันมาพิจารณาชีวิตตัวเองซิ ต้องการอะไร

3 ถ้าหาคำตอบไม่ได้ ก็ให้หาต่อไป ถ้าหาได้แล้วก็ภาวนา ตามที่ใจปรารถนา เถิด

เจริญธรรม

;)

เป็นคำแนะนำที่ดูธรรมดา แต่พอมานั่งพิจารณาตาม ผมเองก็ไม่ค่อยได้ภาวนาครับเห็นจริง เห็นด้วเองแล้วก็มานั่งพิจารณาเป็นเพราะอะไร ก็ได้คำตอบว่าผมต้องการความสุข ยังไม่ต้องการนิพพาน ซึ่งความคิดนี้จึุงทำให้ใช้ชีวิตไปวันๆ พอให้ได้ทำบุญ ทำทาน ภาวนาบ้างเล็กน้อย

ที่แท้เป้าหมาย ไม่สอดคล้องกับการภาวนาจริง ๆ จึงทำใ้ห้เกิดความขี้เกียจ ในการภาวนา

นี่ผมลองตั้งสติ และ หาเป้าหมายแล้วนะครับ
:13:

สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

กรรมฐาน มัชฌิมา => ถามตอบ ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับ กรรมฐาน => ข้อความที่เริ่มโดย: ธัมมะวังโส ที่ เมษายน 05, 2011, 03:24:30 pm