สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

ธรรมะสาระ => สนทนาธรรม ทั่วไป ตามความชอบใจของท่าน => ข้อความที่เริ่มโดย: DANAPOL ที่ กรกฎาคม 13, 2011, 08:39:21 pm



หัวข้อ: สัมมาวาจา กับการภาวนา ที่มีวิบาก
เริ่มหัวข้อโดย: DANAPOL ที่ กรกฎาคม 13, 2011, 08:39:21 pm
(http://th02.deviantart.net/fs9/300W/i/2006/036/c/7/Buddha_by_Erindis.jpg)

วิบากแห่ง มิจฉาวาจา
ดูกรภิกษุทั้งหลาย มุสาวาท อันบุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว
ย่อมยังสัตว์ให้เป็นไปในนรก ในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย
วิบากแห่ง มุสาวาท อย่างเบาที่สุด ย่อมยังการกล่าวตู่ด้วยคำไม่เป็นจริง
ให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์ ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ปิสุณาวาจา อันบุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว
ย่อมยังสัตว์ให้เป็นไปในนรก ในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย
วิบากแห่ง ปิสุณาวาจา อย่างเบาที่สุด ย่อมยังการแตกจากมิตร
ให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์ ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ผรุสวาจา อันบุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว
ย่อมยังสัตว์ให้เป็นไปในนรก ในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย
วิบากแห่ง ผรุสวาจา อย่างเบาที่สุด ย่อมยังเสียงที่ไม่น่าพอใจ
ให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์ ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สัมผัปปลาปะ อันบุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว
ย่อมยังสัตว์ให้เป็นไปในนรก ในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย
วิบากแห่ง สัมผัปปลาปะ อย่างเบาที่สุด ย่อมยังคำไม่ควรเชื่อถือ
ให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์ ฯ
นว.อํ ๒๓/๑๙๓/๑๓๐
*มุสาวาท = พูดเท็จ // ปิสุณาวาจา = ส่อเสียด // ผรุสวาจา = หยาบ // สัมผัปปลาปะ = เพ้อเจ้อ

ถ้าคิดว่าข้อนี้รักษาได้ยากที่สุด หัดเป็นคนพูดแต่น้อยครับ
ถ้าเจริญสมาธิด้วยบ่อยๆ จะช่วยได้เร็วขึ้น
ดูกรโมคคัลลานะ เธอพึงศึกษาอย่างนี้แล
เมื่อมีถ้อยคำซึ่งจะเป็นเหตุให้ทุ่มเถียงกัน ก็จำต้องหวังการพูดมาก
เมื่อมีการพูดมาก ย่อมคิดฟุ้งซ่าน
เมื่อคิดฟุ้งซ่าน ย่อมไม่สำรวม
เมื่อไม่สำรวม จิตย่อมห่างจากสมาธิ ฯ
นว.อํ ๑๕/๗๔/๕๘


หัวข้อ: Re: สัมมาวาจา กับการภาวนา ที่มีวิบาก
เริ่มหัวข้อโดย: ธุลีธวัช (chai173) ที่ กรกฎาคม 13, 2011, 08:57:21 pm
ถ้าคิดว่าข้อนี้รักษาได้ยากที่สุด หัดเป็นคนพูดแต่น้อยครับ
ถ้าเจริญสมาธิด้วยบ่อยๆ จะช่วยได้เร็วขึ้น
ดูกรโมคคัลลานะ เธอพึงศึกษาอย่างนี้แล
เมื่อมีถ้อยคำซึ่งจะเป็นเหตุให้ทุ่มเถียงกัน ก็จำต้องหวังการพูดมาก
เมื่อมีการพูดมาก ย่อมคิดฟุ้งซ่าน
เมื่อคิดฟุ้งซ่าน ย่อมไม่สำรวม
เมื่อไม่สำรวม จิตย่อมห่างจากสมาธิ ฯ
นว.อํ ๑๕/๗๔/๕๘

(http://widget.sanook.com/static_content/full/diy_1/0940/1653940/44a836f8545eb0a22c453479937288e0_1304821385.gif)(http://audio.palungjit.com/images/smilies/b2-good.gif)



http://widget.sanook.com/user/%E0%B8%AA%E0%B8%A3%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%A5%E0%B8%A2%E0%B8%B2/?type=2


หัวข้อ: Re: สัมมาวาจา กับการภาวนา ที่มีวิบาก
เริ่มหัวข้อโดย: ส้ม ที่ กรกฎาคม 14, 2011, 09:22:28 am
อ้างถึง
มุสาวาท = พูดเท็จ // ปิสุณาวาจา = ส่อเสียด // ผรุสวาจา = หยาบ // สัมผัปปลาปะ = เพ้อเจ้อ

เยี่ยมคะ เข้าใจ คำพูด และ สงวน คำพูด จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน

ว่าแต่ การพิมพ์ การเขีัยน จัดเป็นคำพูดหรือไม่คะ

 :smiley_confused1: