สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

แบ่งตามวินัยและลักขณสังยุตตพระบาลี

แบ่งได้ 21ประเภท

    * อัฏฐีสังขสิกเปรต คือ เปรตที่มีแต่กระดูกติดกันเป็นท่อน ๆ

    * มังสเปสิกเปรต คือ เปรตที่มีแต่เนื้อเป็นชิ้นๆ

    * มังสปิณฑเปรต คือ เปรตที่มีเนื้อเป็นก้อน

    * นิจฉวิปริสเปรต คือ เปรตที่ไม่มีหนังห่อหุ้ม

    * อสิโลมเปรต คือ เปรตที่มีขนเป็นพระขรรค์

    * สัตติโลมเปรต คือ เปรตที่มีขนเป็นหอก

    * อุสุโลมเปรต คือ เปรตที่มีขนเป็นลูกธนู

    * สูจิโลมเปรต คือ เปรตที่มีขนเป็นเข็ม

    * ทุติยสูจิโลมเปรต คือ เปรตที่มีขนเป็นเข็มชนิดที่ ๒

    * กุมภัณฑเปรต คือ เปรตที่มีอัณฑะใหญ่โตมาก

    * คูถกูปนิมุคคเปรต คือ เปรตที่จมอยู่ในอุจจาระ

    * คูถขาทกเปรต คือ เปรตที่มีชีวิตอยู่ได้ด้วยการกินอุจจาระ

    * นิจฉวิตกิเปรต คือ เปรตหญิงที่ไม่มีหนังห่อหุ้ม

    * ทุคคันธเปรต คือ เปรตที่มีกลิ่นเหม็นเน่า

    * โอคิลินีเปรต คือ เปรตที่มีร่างกายเป็นถ่านไฟ

    * อลิสเปรต คือ เปรตที่ไม่มีศีรษะ

    * ภิกขุเปรต คือ เปรตที่มีรูปร่างเช่นเดียวกับพระ

    * ภิกขุณีเปรต คือ เปรตที่มีรูปร่างเช่นเดียวกับภิกษุณี

    * สิกขมานเปรต คือ เปรตที่มีรูปร่างเช่นเดียวกับสิกขมานา

    * สามเณรเปรต คือ เปรตที่มีรูปร่างเช่นเดียวกับสามเณร

    * สามเณรีเปรต คือ เปรตที่มีรูปร่างเช่นเดียวกับสามเณรี

พอดีไปอ่านเจอในเรื่องเปตร สืบเนื่อง จาก เรื่องวิบากของการยักยอกคะ


เรียนถาม คุณ natthaponson ช่วยอธิบาย ตั้งแต่ ภิกขุเปตร ถึง สามเณรีเปตร หน่อยคะ ติดใจมาก ๆ คะ

ท่านพระลักขณะ (พระองค์หนึ่งในชฎิลพันองค์) และท่านพระมหาโมคคัลลานะอยู่บนภูเชาคิชฌกูฏใกล้พระนครราชคฤห์ เวลาเช้าท่านทั้งสองออกบิณฑบาต ขณะที่เดินลงจากภูเขา ท่านพระมหาโมคคัลลานะได้แย้มพระโอษฐ์ (คืออาการบันเทิงของพระอรหันต์ไม่ถึงยิ้ม)

พระลักขณะได้ถามถึงเหตุของอาการแย้ม ท่านพระมหาโมคคัลลานะกล่าวว่า ไม่ใช่เวลาถามปัญหา ให้ถามในสานักพระผู้มีพระภาคเจ้าเถิด

เมื่อท่านทั้งสองบิณฑบาตในกรุงราชคฤห์และทาภัตตกิจเสร็จแล้ว ได้ไปเฝูาพระพุทธเจ้า ณ พระเวฬุวัน ท่านพระลักขณะจึงกล่าวถามขึ้น

ท่านพระมหาโมคคัลลานะจึงเล่าว่า ได้เห็นร่างสัตว์อย่างหนึ่งลอยไปในอากาศ มีลักษณะอาการตามที่ท่านได้เห็น พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสรับรอง และได้ทรงกล่าวถึงบาปที่สัตว์นั้นได้ทำขณะเมื่อเป็นมนุษย์ ท่านพระมหาโมคคัลลานะได้เห็นบ่อยๆ ขณะที่เดินลงจากเขาคิชฌกูฏ และได้เล่าในที่เฉพาะพระพักตร์ทุกครั้ง

การแย้มของพระโมคคัลลานะเพราะท่านดำริว่าท่านเองพ้นแล้วจากอัตภาพเช่นนั้น ต่างจากผู้ที่ยังไม่เห็นสัจจะ ยังมีภพไม่แน่นอน ซึ่งอาจไปเกิดเป็นเปรตเช่นนั้นอีกก็ได้ ท่านจึงบันเทิงใจ (ไม่ใช่ว่าแย้มเพราะเป็นการเย้ยหยัน)

........ฯลฯ..........ฯลฯ..........

เปรตตนหนึ่งเป็นภิกษุ ตนหนึ่งเป็นภิกษุณี ตนหนึ่งเป็นสิกขมานา (สามเณรีผู้จะอุปสมบทเป็นภิกษุณี ต้องรักษาศีลพิเศษอยู่สองปีก่อน ระหว่างนี้เรียกว่าสิกขมานา) ตนหนึ่งเป็นสามเณร ตนหนึ่งเป็นสามเณรี ทุกคนทรงสังฆาฏิ บาตร ประคต เป็นไฟลุกโชน ตลอดทั้งร่างกาย ลอยร้องครวญครางไปในอากาศ

เพราะเศษกรรมที่เป็นผู้บวชแล้วทำชั่ว ด้วยได้เคยเป็นภิกษุ ภิกษุณี สิกขมานา สามเณร สามเณรี ผู้ประพฤติไม่ดี บริโภคปัจจัยลาภที่เขาถวายด้วยศรัทธาแล้วไม่สำรวมกายวาจา หาเลี้ยงชีพผิดทางสมณะ คะนองระเริงใจจนถึงวิบัติต่างๆ

ที่มา บทเรียนพระอภิธรรมทางไปรษณีย์ ชุดที่ ๖.๑ ภพภูมิ เรียบเรียงโดย วิศิษฐ์ ชัยสุวรรณ
มูลนิธิเผยแผ่พระสัทธรรม จัดพิมพ์เป็นธรรมทาน
หนังสืออ้างอิง
๑. ๔๕ พรรษาของพระพุทธเจ้า พระนิพนธ์ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปริณายก
๒. ภูมิจตุกกะและปฏิสนธิจตุกกะ ปริจเฉทที่ ๕ เล่มที่ ๑ ; ปรมัตถโชติกะ มหาอภิธัมมมัตถสังคหฎีกา ; พระสัทธัมมโชติกะ ธัมมาจริยะ อภิธรรมโชติกะวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
ขอบคุณภาพจาก http://trang82.files.wordpress.com/ (http://trang82.files.wordpress.com/)

             [๖๓๖] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้-
             สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเวฬุวัน กลันทกนิวาปสถานเขตพระนครราชคฤห์ ก็สมัยนั้นแล ท่านพระลักขณะกับท่านพระมหาโมคคัลลานะอยู่บนภูเขาคิชฌกูฏ ฯ

             [๖๓๗] ครั้งนั้นแล เป็นเวลาเช้า ท่านพระมหาโมคคัลลานะ นุ่งแล้วถือบาตรและจีวรเข้าไปหาท่านพระลักขณะจนถึงที่อยู่ ครั้นเข้าไปหาแล้วได้กล่าวชวนท่านพระลักขณะว่า มาไปบิณฑบาตยังพระนครราชคฤห์ ด้วยกันเถิดท่านลักขณะท่านพระลักขณะรับคำท่านพระมหาโมคคัลลานะว่า อย่างนั้น

     ลำดับนั้นแล ท่านพระมหาโมคคัลลานะกำลังลงจากภูเขาคิชฌกูฏ ได้ยิ้มแย้มขึ้นในที่แห่งหนึ่ง ทีนั้นท่านพระลักขณะได้ถามท่านพระมหาโมคคัลลานะว่า ท่านโมคคัลลานะ อะไรเล่าเป็นเหตุ เป็นปัจจัย ทำให้ยิ้มแย้ม ท่านมหาโมคคัลลานะตอบว่า ท่านลักขณะมิใช่เวลาที่จะเฉลยปัญหาข้อนี้ ท่านจงถามผมในสำนักพระผู้มีพระภาคเถิด ฯ

             [๖๓๘] ครั้งนั้นแล ท่านพระลักขณะกับท่านพระมหาโมคคัลลานะเที่ยวบิณฑบาตในพระนครราชคฤห์ กลับจากบิณฑบาต ภายหลังภัตตาหารแล้ว เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ครั้นเข้าไปเฝ้าแล้ว ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง

     ครั้นท่านพระลักขณะนั่งเรียบร้อยแล้ว ได้ถามท่านพระมหาโมคคัลลานะว่า ท่านมหาโมคคัลลานะ เมื่อลงจากภูเขาคิชฌกูฏ ได้ยิ้มแย้มขึ้นแล้วในที่แห่งหนึ่ง ดูกรท่านพระมหาโมคคัลลานะ อะไรเล่าเป็นเหตุเป็นปัจจัย ทำให้ยิ้มแย้มขึ้น ฯลฯ

ที่มา http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=16&A=6737&Z=6775&pagebreak=0 (http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=16&A=6737&Z=6775&pagebreak=0)

---

             [๖๕๖] ฯลฯ ท่านพระมหาโมคคัลลานะได้ตอบว่า เมื่อผมลงมาจากภูเขาคิชฌกูฏ ได้เห็นภิกษุลอยอยู่ในเวหาส ผ้าสังฆาฏิก็ดี บาตรก็ดี ประคตเอวก็ดี ร่างกายก็ดี ของภิกษุนั้น อันไฟติดทั่วลุกโชติช่วงแล้ว ได้ยินว่า ภิกษุนั้นส่งเสียงร้องครวญคราง ฯลฯ
     ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุนี้ได้เป็นภิกษุผู้ชั่วช้าในศาสนาของพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า ฯลฯ

     จบสูตรที่ ๗

ที่มา http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=16&A=6894&Z=6900&pagebreak=0 (http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=16&A=6894&Z=6900&pagebreak=0)

---

๘. ภิกขุนีสูตร
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=16&A=6901&Z=6907&pagebreak=0 (http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=16&A=6901&Z=6907&pagebreak=0)

๙. สิกขมานาสูตร
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=16&A=6908&Z=6914&pagebreak=0 (http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=16&A=6908&Z=6914&pagebreak=0)

๑๐. สามเณรสูตร
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=16&A=6915&Z=6921&pagebreak=0 (http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=16&A=6915&Z=6921&pagebreak=0)

๑๑. สามเณรีสูตร
             [๖๖๐] ฯลฯ ท่านพระมหาโมคคัลลานะได้ตอบว่า เมื่อผมลงมาจากภูเขาคิชฌกูฏ ได้เห็นสามเณรีลอยอยู่ในเวหาส ผ้าสังฆาฏิก็ดี บาตรก็ดี ประคตเอวก็ดี ร่างกายก็ดี ของสามเณรีนั้น อันไฟติดทั่วลุกโชติช่วงแล้ว ได้ยินว่า สามเณรีนั้นส่งเสียงร้องครวญคราง ผมคิดว่า น่าอัศจรรย์จริงหนอ ไม่เคยมีมาหนอสัตว์แม้เห็นปานนี้ก็จักมี ยักษ์แม้เห็นปานนี้ก็จักมี การได้อัตภาพแม้เห็นปานนี้ก็จักมี ฯ

             [๖๖๑] ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย สาวกทั้งหลายเป็นผู้มีจักษุหนอ เป็นผู้มีญาณหนอ เพราะแม้สาวกก็จักรู้จักเห็นสัตว์เห็นปานนี้ หรือจักเป็นพยาน เมื่อก่อน สามเณรีนั้นเราก็ได้เห็นแล้วเหมือนกัน แต่ว่ามิได้พยากรณ์ หากว่าเราจะพึงพยากรณ์สามเณรีนี้ไซร้ คนอื่นก็จะไม่พึงเชื่อถือเรา ข้อนั้นพึงเป็นไปเพื่อมิใช่ประโยชน์ เพื่อความทุกข์สิ้นกาลนาน แก่ผู้ที่ไม่เชื่อถือเรา

     ดูกรภิกษุทั้งหลาย สามเณรีได้เป็นสามเณรีผู้ชั่วช้าในศาสนาของพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า ด้วยผลของกรรมนั้น สามเณรีนั้นหมกไหม้แล้วในนรกสิ้นร้อยปี พันปี หมื่นปี แสนปี เป็นอันมาก ด้วยผลของกรรมนั่นแหละยังเหลืออยู่ สามเณรีนั้นจึงต้องเสวยการได้อัตภาพเห็นปานดังนี้ ฯ

    จบสูตรที่ ๑๑
    จบทุติยวรรคที่ ๒

ที่มา http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=16&A=6922&Z=6949&pagebreak=0 (http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=16&A=6922&Z=6949&pagebreak=0)
ขอบคุณภาพจาก http://xn--m3cif1apm3a5c5h6ab0d.dmc.tv/ (http://xn--m3cif1apm3a5c5h6ab0d.dmc.tv/)

อนุโมทนา กับเนื้อหา และอยากให้ทุกท่านที่กำลังทำการเบียดเบียนเพื่อนมนุษย์ด้วยกันอยู่ได้หยุด
เพราะ เมื่อรู้วิบากผลกรรมแล้วกรรม ก็ไม่ควรที่จะทำสิ่งผิด

สาธุ กับเนื้อหา และ ความเอื้อเฟื้อมีน้ำใจ ของทุกท่าน

เจริญพร

 ;)

ขอบคุณมากคะ มีประโยชน์ มาก ๆ คะ

 :88: :25: :c017:

ลูกเณร จักระวัง นะจ๊ะ

  ไม่อยากเป็นสามเณรเปตร

   :03: