สนง.ส่งเสริมพระกรรมฐาน

ทรงแสดงวิมุตตายตนะ ( เหตุแห่งความหลุดพ้น ) ๕ ประการ ที่ ภิกษุผู้ไม่ประมาท มีความเพียร จะมีจิตที่ยังไม่หลุดพ้นได้หลุดพ้น จะมีอาสวะที่ยังไม่สิ้นถึงความสิ้นไป คือ

๑. ศาสดาหรือเพื่อน พรหมจารีที่เคารพแสดงธรรมให้ฟัง ภิกษุก็เห็นอรรถเห็นธรรม เกิดปิติปราโมทย์ มีกายสงบ เสวยสุข มีจิตตั้งมั่น

๒. ภิกษุแสดง ธรรมที่ได้ฟังแล้ว เรียนแล้วแก่ผู้อื่นโดยพิสดาร ก็เห็นอรรถเห็นธรรม จนถึงมีจิตตั้งมั่น.

๓. ภิกษุสาธยาย ( ท่องบ่น ) ธรรมที่ได้ฟัง แล้ว เรียนแล้วโดยพิสดาร ก็เห็นอรรถเห็นธรรม จนถึงมีจิตตั้งมั่น.
 
๔. ภิกษุตรึกตรองเพ่งด้วยใจซึ่งธรรมที่ได้ฟังแล้ว เรียนแล้ว ก็เห็นอรรถเห็นธรรม จนถึงมีจิตตั้งมั่น.

๕. ภิกษุอื่นเอาสมาธินิมิตอันใดอันหนึ่งไว้ด้วยดี, ใส่ใจด้วยดี, ทรงจำด้วยดี, แทงทะลุด้วย ดีด้วยปัญญา ก็เห็นอรรถเห็นธรรม จนถึงมีจิตตั้งมั่น.


ที่มา http://www.larnbuddhism.com/tripitaka/prasuttanta/14.html (http://www.larnbuddhism.com/tripitaka/prasuttanta/14.html)
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  บรรทัดที่ ๔๖๑ - ๕๑๔.  หน้าที่  ๒๑ - ๒๓.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=22&A=461&Z=514&pagebreak=0 (http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=22&A=461&Z=514&pagebreak=0)
ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=22&i=26 (http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=22&i=26)
ขอบคุณภาพจาก http://teeravitgiveucom.ipage.com/ (http://teeravitgiveucom.ipage.com/)